ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πες μας τα μυστικά σου :P

Τα είπα ήδη. :)IQ. Χιούμορ. Nerdoσύνη (έλκει ανθρώπους με ενδιαφέροντα) και κυρίως καλή διάθεση για τους ανθρώπους. Τους μίζερους κανένας δεν τους θέλει για παρέα. Eίναι απωθητικοί.

Σαφώς και όχι! Ρητορική η ερώτηση σου Καραβάν, αλλά είπα να δώσω λίγο έμφαση :)Εξ. μαζί σου στα περισσότερα, εκτός απ'αυτό:"Οι υπόλοιποι ζούμε και θα ζούμε απομονωμένοι μέχρι το θάνατό μας δυστυχώς." Πηγή: www.lifo.grυ.γ.https://www.youtube.com/watch?v=gcSLV0WSZwg

Μυστήριο. Ή μήπως όχι; Πηγή: www.lifo.grΜυστήριο.Η πρόταση του σχολίου σου που ερέθισε αφάνταστα το μυαλό μου, Καραβάν, ήταν αυτή: Αντιθέτως είμαι φουλ του nerd. Πηγή: www.lifo.grΜου αρέσουν πάρα πολύ αυτές οι γυναίκες. Δεν εννοώ μόνο στον ερωτικό τομέα. Γενικότερα. Επικοινωνώ τέλεια με αυτές τις γυναίκες.Όσο για το ότι έχεις πάντοτε προτάσεις, είσαι τυχερή. Μακάρι όλοι να είχαν την τύχη σου αλλά δε γίνεται.

Ο χορτασμένος άνθρωπος δεν μυρίζει απελπισία. Όταν όμως κάποιος έχει απομονωθεί και δεν είχε ποτέ ιδιαίτερες κοινωνικές ικανότητες θα βρίσκει εύκολα άτομα; Κι αν ναι, που; Λογικά θα έχει την ψυχολογία του αποτυχημένου και τη σιγουριά ότι θ' αποτύχει για να μην του στοιχίσει εντέλει παραπάνω. Όταν κάποιος είναι μόνος για χρόνια, κι εννοώ μόνος, θέλει πολλή παραπάνω προσπάθεια απ' το σύνηθες για να ξεφύγει από όλο αυτό τον βάλτο που έχτισε μόνος του αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται για να τον βγάλει. Οι περισσότεροι από μας, κάπως κάπου κάποτε είδαμε να μας θέλουν απλά επειδή υπάρχουμε. Ειδικά σαν παιδάκια η αίσθηση επάρκειας ή ανεπάρκειας με γέμισε με βεβαιότητα ή αβεβαιότητα. Αυτό κάπως μας γέμισε πίστη για τον εαυτό μας και σιγουριά να κάνουμε εντέλει πράγματα για μας, αυτά που μας κάνουν στην ουσία ενδιαφέροντες, όχι για να γοητεύοουμε, αλλά γιατί μας αρέσουν και μας γεμίζουν. Αυτό όμως θα πρέπει να πει κάποιος που ξεκίνησε με πολύ δυσμενείς συνθήκες, που δεν τον βοηθούσε καθόλου ο περίγυρος ν' αναπτύξει μια υγιή κοινωνικότητα και πίστη στον εαυτό του σε συνδυασμό με κάποιους κακούς χειρισμούς κάπου εκεί μέχρι τα 20sth που είναι πιο βατές οι γνωριμίες (ειδικά σε σχολές) και η δημιουργία παρεών γι' αρχή. Αφού λοιπόν έτυχαν όλα αυτά, στα 30sth έκανε την ανατροπή και τι συναισθήματα είχε μέχρι να τα καταφέρει. Υ.Γ. Δε διαφωνώ με όσα λες, είναι σωστά. Όμως είναι σα να λέμε ότι η εκπαίδευση είναι ίση για όλους, αφού όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει ήδη χάσμα από το σπίτι και μετά αναρωτιόμαστε γιατί το παιδί με άλλα ερεθίσματα είναι αστέρι μ' ευκολία κι ο άλλος με τις χίλιες δύο δυσκολίες και τα προβλήματα στο σπίτι μέτριος ή κακός μαθητής. Δεν εννοώ βέβαια ότι ο μαθητής της πρώτης περίπτωσης έχει όλα τα προβλήματά του λυμένα. Αυτό δεν το ξέρω. Ούτε σημαίνει ότι η παραίτηση του δεύτερου δικαιολογείται γιατί τελικά οι συνέπεια θα είναι ένα μεγαλύτερο χάσμα και το πρόβλημα του δεύτερο μαθητή όλο και θα βαθαίνει. Απλά ως προς σ' αυτή την κατεύθυνση ο δεύτερος μαθητής είναι αδικημένος και πρέπει να καταβάλει παραπάνω προσπάθεια αν θέλει να μην έχει προβλήματα. Βέβαια, επιλογή και των δύο είναι αν θα καταβάλουν κάποια προσπάθεια ή θα δικαιολογηθούν και θα επαναπαυτούν σε όσα τους προσφέρονται αμαχητί. Απλά, κάποιοι θα δώσουν μια πιο δύσκολη μάχη. Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω να μην την δώσουν.

Τα λες πολύ ωραία Ατέρμονη, συμφωνώ.Μια μικρή ένσταση έχω μόνο σε αυτή τη φράση σου: Όταν κάποιος είναι μόνος για χρόνια, κι εννοώ μόνος, θέλει πολλή παραπάνω προσπάθεια απ' το σύνηθες για να ξεφύγει από όλο αυτό τον βάλτο που έχτισε μόνος του αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται για να τον βγάλει. Οι περισσότεροι από μας, κάπως κάπου κάποτε είδαμε να μας θέλουν απλά επειδή υπάρχουμε. Πηγή: www.lifo.grΜπορεί αυτόν τον βάλτο της απομόνωσης στον οποίο αναφέρεσαι να μην τον έχτισε μόνος. Μπορεί απλά να προέκυψε. Σίγουρα κάποιος άνθρωπος μόνος για χρόνια( και πίστεψέ με εννοώ ολομόναχος γιατί τέτοια περίπτωση είμαι) θα έκανε και λάθη, θα έχασε και ευκαιρίες, θα άφησε ίσως και ανθρώπους να φύγουν από τη ζωή του.Αλλά υπάρχει και η περίπτωση που πέρα των όσων ανέφερα παραπάνω, μπορεί να δέχτηκε κι απανωτές απορρίψεις. Ή να μην του δόθηκαν καν οι ευκαιρίες για γνωριμίες. Ή κάποιοι άνθρωποι που θα ήθελε να είναι δίπλα του να έφυγαν στο εξωτερικό. Χίλιοι δυο λόγοι συντελούν στην απομόνωση.Δεν υπάρχει μονομέρεια στο συγκεκριμένο θέμα.Κι οπωσδήποτε άλλο να είσαι 18, άλλο 20, άλλο 25 κι άλλο 34.Κατά τα άλλα τα λες πολύ όμορφα, συμφωνώ μαζί σου.

Είναι λίγο αλληλένδετα αυτά. Κάπου φταις, κάπου δεν σε βοηθάνε (ποτέ δεν σε βοηθάνε κι ούτε θα 'πρεπε) πάμε εκεί που βρίσκουμε ελκυστικό τον άλλον κι όχι γιατί τον λυπόμαστε. Αλλά αλήθεια θα ήταν προτιμότερο να μας έκαναν παρέα επειδή μας λυπούνται; Ούτε οι άλλοι φταίνε αν δε νιώθουν κάτι να τους έλκει σε μας. Επειδή είμαστε κοινωνικά όντα και πολλοί άνθρωποι νιώθουν μοναξιά πιστεύω ότι δεν γίνεται να μην έχουμε καμία ευθύνη. Και βασικά όποιος δεν έχει καμιά ευθύνη για κάτι δεν μπορεί ν' αλλάξει τίποτα. Όταν φταίω ή «φταίω» είναι στο χέρι μου κάτι. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι θέλουν να γοητευτούν απλά πρώτα και να κολακευτούν για ν' ασχοληθούν. Αν και τίμιο είναι να το προσπαθήσεις με άτομα που όντως σε γοητεύουν. Υ.Γ. Δεν αναλύεις τη μοναξιά, θα πω ένα κοινό μυστικό: οι άνθρωποι που μας κάνουν να γελάμε μας αρέσουν. Να κακαρίζουμε που θα έλεγε κι ο Fabinas. Σε πολλούς έστω. Κάνει καλή εντύπωση το χιούμορ. Εδώ μέσα το μόνο που έχω καταλάβει είναι ότι ψάχνεσαι σε θέματα τεχνών και ότι είσαι μόνος. Αν αυτό δείχνεις και έξω, ε τρομάζει τον κόσμο γιατί πιστεύει ότι έστω και λίγο αν έρθετε σ' επαφή είτε θ' αγκυστρωθείς ή αν τελικά δεν ταιριάζετε ότι θα σε γκρεμίσει. Κι εγώ όταν λέω για τα δικά μου και μεμψιμοιρώ, ε δεν σκέφτονται τι γαμάτη κοπέλα είμαι πάντως και το κατανοώ. Ε ποιος θα ήθελε να με γνωρίσει με τέτοια νοοτροπία; Αλλά και να ήθελε, εμένα δεν θα μου έκανε καλή εντύπωση αν είχα δώσει τέτοια εικόνα. :Ρ

Δεσποινίς Ατέρμονη, σχετικά με αυτό που λες: Εδώ μέσα το μόνο που έχω καταλάβει είναι ότι ψάχνεσαι σε θέματα τεχνών και ότι είσαι μόνος. Αν αυτό δείχνεις και έξω, ε τρομάζει τον κόσμο γιατί πιστεύει ότι έστω και λίγο αν έρθετε σ' επαφή είτε θ' αγκυστρωθείς ή αν τελικά δεν ταιριάζετε ότι θα σε γκρεμίσει. Πηγή: www.lifo.grΔεν έχω αγκυστρωθεί ποτέ και από κανέναν στη ζωή μου.Όσοι έφυγαν από τη ζωή μου, το έχω ξαναπεί, είτε επειδή δεν ταιριάζαμε πλέον είτε για δικούς τους προσωπικούς λόγους (π.χ. για να πάνε σε άλλη πόλη ή στο εξωτερικό) έφυγαν χωρίς να κάνω την παραμικρή σκηνή. Έχω απεριόριστο σεβασμό για τον ζωτικό χώρο και την ελευθερία των ανθρώπων.Ποτέ δεν αγκιστρώνομαι πουθενά.Στη ζωή μου είμαι διακριτικός, περνάω απίστευτα απαρατήρητος, κοιτάζω να προσφέρω όπου μπορώ με πράξεις και με ανιδιοτέλεια, χωρίς ποτέ να ζητήσω να μαθευτεί ότι βοήθησα κάποιο άτομο που είχε ανάγκη και χωρίς ποτέ να ζητάω οικονομικά ή οποιαδήποτε ανταλλάγματα.Και ποτέ δεν θα πάω να σκοτεινιάσω κάποιον, γνωστό ή φίλο (όταν είχα φίλους) πρήζοντάς τους για κάποιο δικό μου πρόβλημα ή δυσκολία μου.Συνήθως οι φίλοι μου μάθαιναν τις δυσκολίες μου όταν τις είχα ξεπεράσει γιατί δεν ήθελα ποτέ από μικρός που ήμουν να γίνομαι βάρος και να απασχολώ κανέναν.Ποτέ δεν αγκιστρώθηκα από κάποιον.Αδυναμίες και ελαττώματα έχω. Αλλά ποτέ δεν πίεσα και δεν αγκιστρώθηκα από κάποιο άτομο.Από εκεί και πέρα για την προκατάληψη των ανθρώπων απέναντι στους άλλους δεν μπορώ να κάνω κάτι. Αν οι άλλοι σκέφτονται το τι ΘΑ είμαι αν με γνωρίσουν χωρίς να θέλουν να με γνωρίσουν, τότε δε φταίω εγώ, το καταλαβαίνεις πιστεύω.κατά τα άλλα ενδιαφέρουσα η άποψή σου.