ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βαρεθηκα να γραφω στις εξομολογησεις για το θεμα που εχω, το χω κανει βουκινο εδω μεσα. Η αληθεια ειναι οτι μονο μια φιλη μου με βοηθαει σ αυτο, αλλα κι αυτη δουλευει δεν μππορει να ειναι με τα δικα μου προβληματα καθε μερα, η αλλη φιλη μου ειναι κολλημενη πανω στον δικο μου, με ειδε πριν να κλαιω και δε μου εδωσε καν σημασια, και ενταξει δεν περιμενω και καποιον να ερθει και να μου λυση το προβλημα,αλλα θα ηθελα καποιον να τα πω και να αισθανθω καλυτερα και να ακουω πραγματα, εδω ειναι που λεμε οτι στα δυσκολα φαινονται οι φιλοι, αλλα δυστυχώς σ εμενα δε ισχυει. Θα γραψω για τελευταια φορα, και δεν θα ηθελα στα σχολια να πειτε σε φαση '' μας τα εχεις πριξη'' η κατι παρομοιο, ας μη μου γραψει καν, γιατι οντως παιζεται με τα συναισθηματα των αλλων εδω μεσα. Ειναι η τριτη μερα που δεν μου μιλαει, δεν με κοιταει καν και το χειροτερο δεν μπορω να του μιλησω κιολας αισθανομαι ασχημα και αβολα οπως και εκεινος θα ελεγα. Νομιζω θα με χωρισει, αυτο ηταν.Αυτη ειναι η προηγουμενη εξομολογηση που εχω κανει http://www.lifo.gr/confessions/view/342454Τελοσ παντων, ειναι τοσο ασχημο αυτο που εκανα; δηλαδη γιατι να το περναω αυτο; μηπως ειναι απλα μια αφορμη γιατι δε με αντεχε αλλο; δεν το αποκλείω κι αυτο το ενδεχομενο.Εμενα η σταση μου σ αυτον ειναι απλα η σιωπη, η αληθεια το σκεφτομουν συνεχεια αυτο το πραγμα, και ειχα πει σε μια φιλη μου να το του ελεγα τοτε, αλλα δε του το ειπε ποτε και ετσι τα κατεσρεψα ολα, χαλασα τη ζωη μου, αλλα εξακολουθω να πιστευω οτι ολο αυτο ειναι υπερβολικο, δηλαδη ενταξει και εγω θα ηθελα τον χρονο μου αλλα δε θα ημουν και τοσο απομακρυ, δηλαδη οταν με εναν ανθωπο εχεις παρασει τοσα του εχεις πει τοσα λογια τοσο γρηγορα του φευγουν ολα απο μεσα του; για μια μαλακια που στην ουσια δεν ημασταν καν μαζι, απλα ειναι το πεισμα το πεισμα και η ανασφαλεια να μη του τυχη παλι. Ετσι μου ειπε, '' και που ξερω γω αν θα το ξανα εκανες'' ποιο; που πηγα και εκανα κατι μ εναν τυπο οταν εσυ με ειχες χεσμενη; εχω χαση τον εαυτο μου, δεν αντεχω να τον χασω, κλαιω καθε μερα, δεν μπορω αλλο, θελω να με αγκαλιαση και να μου πει οτι δεν με νοιαζει τι εκανες τοτε.Αλλα δεν νομιζω να γινει ποτε, νομιζω απλα οτι τα πραγματα θα γινουν οπως τα σκεφτομαι. Θα κανει κατι με αλλη απο αντιδραση, θα με χωρισει, και θα φυγω.Πιστευω αυτη θα ειναι η καταληξη μου.Οπως και να χει θα σας ενημερωσω τοτε.Καλο απογευμα, και ευχαριστω τους ανθρωπους που μου γραφουν και με βοηθανε. Υ.ΓΠοτε δε μενει τιποτα κρυφο, ολα καποια στιγμη θα τα μαθουμε.