ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
16.6.2018 | 15:24

η αλλαγη

πριν 4 χρόνια στο πρώτο έτος την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στη σχολη γνώρισα μια κοπέλα με την οποία δεσαμε απ την αρχή. εκείνη τότε είχε μια σχέση. γενικά πολύ συνεσταλμενη έξυπνη λογική με αξιοπρέπεια και πάνω απ όλα νοιαζόταν για τους φίλους της και ήταν πάντα στο πλευρό μας.Αυτη η σχέση που είχε στα 5 χρόνια έληξε (πριν περίπου 10 μηνες) και από τότε άρχισα να τη χάνω. Τους πρώτους μήνες άρχισε να γκομενιζει με όποιον έβρισκε (να επισημάνω ότι είναι και πολύ ομορφη), να ντύνεται προκλητικά και γενικά χαιρόταν την ελευθερία της και εγώ πάντα τη στηριζα σε αυτό γιατι καταλάβαινα ότι ήταν ένα ξέσπασμα λόγω της καταπίεσης που είχε δεχτεί από την σχέση που είχε.Το θέμα είναι ότι έπειτα από 10 μήνες δείχνει να έχει αλλάξει πολύ πλέον και μόνιμα. το μόνο που τη νοιάζει είναι τα γκομενικα της και τίποτα άλλο. με αποκορύφωμα χθες που βγήκαμε μετά από καιρό και μίλαγε όλο το βραδυ για τα γκομενάκια της και ενώ ξέρει ότι αντιμετωπίζω σοβαρό πρόβλημα με τάσεις αυτοκτονίας τελευταία δεν με ρώτησε καν ένα "τι κανεις". ούτε εμένα ούτε τον φίλο μας που ήταν μαζί μας.εχω φτάσει πλέον σε ένα σημείο που δε θέλω απλά να την ακούω να μιλάει άλλο για τα δικά της ειλικρινά. νιώθω απαίσια και θέλω να της μιλήσω αλλά δεν ξέρω πώς να της τα πω αυτά χωρίς να στεναχωρηθεί...
3
 
 
 
 
σχόλια
Μίλησέ της, πες της όλα αυτά που έγραψες εδώ. Έχουμε "χρέος" απέναντι στον εαυτό μας ό,τι μας ενοχλεί, ότι μας στεναχωρεί να το λέμε, να τον προστατεύουμε. Επικεντρώσου στο πως σε κάνει να νιώθεις η συμπεριφορά της, και όχι στο πως είναι η συμπεριφορά της. Από τη στιγμή που θα το πεις ευγενικά και με σεβασμό, ακόμη κι αν ενοχληθεί...δεν είναι δικό σου πρόβλημα...
Αγαπητέ/ή εξομολογούμενε/η,κατ'αρχάς, ελπίζω να έχεις απευθυνθεί σε ειδικό για τις τάσεις αυτοκτονίας και την προφανώς δύσκολη φάση που περνάς. Και εύχομαι με τη βοήθεια του ειδικού, να ξεπεράσεις σύντομα τις δυσκολίες.Από εκεί και ύστερα όμως, είσαι λάθος. Και δεν είσαι ακριβώς καλός φίλος/φίλη.Οι φίλοι δεν "πνίγουν" τους φίλους τους, ούτε τους κολλάνε ταμπέλες.Προφανώς η φίλη σας έχει ανάγκη να ζήσει όπως ζει αυτό το διάστημα και να ακολουθήσει αυτές τις επιλογές. Δεν είναι υποχρεωμένη να δώσει λογαριασμό σε κανέναν, ούτε να είναι 24/7 πάνω από τους φίλους της.Δηλαδή, όσο είχε το χρόνο και το κουράγιο να είναι δίπλα σας ήταν καλή, αλλά τώρα που βρήκε το χρόνο και το κουράγιο για τον εαυτό της είναι "κακιά";Μήπως το γεγονός που σε "τσιγκλάει", είναι ότι εκείνη πέρασε από τις δικές της δυσκολίες (καταπιεστική σχέση, χωρισμός κλπ) και βρίσκεται στην επόμενη, ανέμελη φάση, ενώ εσύ ακόμα παλεύεις;Δεν έχεις κανένα λόγο και κανένα "πάτημα" να της μιλήσεις. Δηλαδή τι θα της πεις;"Γιατί ζεις τη ζωή σου";Αν πράγματι οι επιλογές της σε αυτή τη φάση δεν είναι καλές για την ίδια, θα το καταλάβει μόνη της, εν τέλει. Η ζωή έχει πολλές φάσεις, δε μπορούν όλα να συνεχίζουν ίδια, σε λούπα.Ασχολήσου κι εσύ με τον εαυτό σου, προχώρα μπροστά και περάστε τις κοινές στιγμές σας όμορφα και εποικοδομητικά, όχι απαισιόδοξα γυρνώντας μόνο γύρω από προβλήματα.
Scroll to top icon