ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν την γνώρισες δεν ήταν έτσι? Δεν γίνεται να άλλαξε από την μια στιγμή στην άλλη.... Αν ήταν έτσι πάντα και ήλπιζες ότι θα αλλάξει, τότε έχεις κάνει εσύ το λάθος. Από την άλλη, μήπως στηρίζεται πολύ στη μητέρα της για άλλους λόγους? Μήπως κάπου υστερείς εσύ? Δεν μας αναφέρεις σε τι ακριβώς σημείο επεμβαίνει η μητέρα της. Ακραίο αυτό που θα πω, αλλά αν ας πούμε η μητέρα της σας συντηρεί οικονομικά λόγω δικής σου υπαιτιότητας, δεν το θεωρώ παράλογο να σε αγνοεί η γυναίκα σου και να ακούει και να στηρίζεται στη μάνα της. Δεν θέλω να προσβάλω, το θεωρώ ακραίο σαν σενάριο, αλλά δεν παύει να μην ειναι και μια πιθανότητα να συμβαίνει...

Γενικά όταν ο ένας εκ των δύο συντρόφων δεν έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο, είναι μέγα πρόβλημα. Βάλε όρια κι αν δεν φτιάχνει η κατάσταση, ζήτα διαζύγιο. Ίσως ταρακουνηθεί. Αν όχι, φεύγεις.Αν είσαι ευτυχισμένος και ήρεμος, θα είσαι και καλύτερος πατέρας. Και τα παιδιά σου δεν μπορεί να σου τα στερήσει κανείς.

Γυναικα εδω.Ασχημη κατασταση και καταλαβαινω πως νιωθεις εγκλωβισμενος. Εγω σε παρομοια κατασταση σε προηγουμενη σχεση (δεν υπηρχαν παιδια βεβαια) αφου ειχα προσπαθησει αμετρητες φορες και με αμετρητους τροπους να εξηγησω πως νιωθω και ποσο η συμπεριφορα του με κανει να μαραζωνω μερα με τη μερα, αφου ειδα οτι μιλαω με ντουβαρι ουσιαστικα και δεν υπαρχει βελτιωση, μια ωραια μερα του ειπα ηρεμα κ ομορφα πως επειδη απ οτι φαινεται δεν βγαζουμε ακρη εμεις οι δυο μονοι μας αν θελει πραγματικα να μεινουμε μαζι, ειμαι διατεθημενη ως εσχατη προσπαθεια να παμε σε ψυχολογο/ συμβουλο γαμου να τα λυσουμε με την βοηθεια καποιου εξωτερικου παρατηρητη της καταστασης. Η αρνηση του θα σημαινε πως δεν θελει πραγματικα να βελτιωθει η κατασταση και πως μοιραια θα ακολουθησει ο χωρισμος... οπως και εγινε εν τελει και ζησαμε εμεις καλα και αυτοι καλυτερα.Αυτο σαν κινηση προσωπικα με βοηθησε και εμενα να ξεκαθαρισω την κατασταση στο μυαλο μου, και να ξεπερασω τα ψυχολογικα μου οτι δεν προσπαθω αρκετα να σωθει η σχεση και απ την αλλη ηταν ξεκαθαρο ultimatum στον αλλο το οποιο δεν μπορουσε πλεον να αγνοησει.Μπραβο παντως και που προσπαθεις να το συζητησεις μαζι της και που εχεις τοση αδυναμια στα παιδια σου!