Δεν ειμαι ειδημων σε καμια περιπτωση για να σε συμβουλευσω κατι σχετικα με τη διαταραχη σου.Ωστοσο,εφοσον εχεις δεχτει τη στοιχειωδη βοηθεια που πρεπει ,απο εκει και περα it's up to you.Αρχικα,μηπως να πηγαινες σε καποιον αλλο ειδικο απο τη στιγμη που δε νιωθεις απολυτα καλυμμενος;Επειτα,οπως ειπα ολα εξαρτωνται απο εσενα.Ολοι βιωνουμε ,αγχος και φοβους σιγουρα οχι στο βαθμο που το βιωνεις εσυ,αλλα μην κατηγορεις ουτε εσενα ουτε και το προβλημα σου.Ειναι μια κατασταση,διαχειρισιμη.Θα τα καταφερεις.Δωσε χρονο στον εαυτο σου ,θεσε τους στοχους και με υπομονη και επιμονη ολα θα πανε καλα.Το θεμα ειναι να εισαι λειτουργικος,σωστα;Προσπαθησε και βρες και ατομα που θελουν να σε στηριξουν στον αγωνα σου.Επισης,σταματα να λες δε μπορω,πες θελω .Θελω!Τοσο απλα και θα αρχισεις να λειτουργεις στην λογικη του να επιλυσεις /αντιμετωπισεις τα προβληματα/φοβους.Τελος ,κανεις δεν εχει παντα ο,τι του λειπει.Ετσι ,ειμαστε φτιαγμενοι...Αυτη ειναι η πραγματικοτητα.Μην ταμπουρωνεσαι πισω απο το "προβλημα " σου-ειναι και η ευκολη δικαιολογια συχνα για μερικους,θα βαλω κι εμενα σε αυτην την κατηγορια- απλα ζησε..Baby steps για αρχη και θα αρχισεις να βλεπεις εστω μια στοιχειωδη βελτιωση.Καλη συνεχεια και ευχομαι να σου πανε ολα θετικα απο εδω και περα:)!
9.7.2018 | 10:12
Αναμονή και πάλι αναμονή!
Χαίρεται αναγνώστες/στριες της Lifo!Γράφω κάποιες φορές κείμενα και τα δημοσιεύει η σελίδα, αραιά και που όμως!Σήμερα έχω να αναφέρω γραπτώς κάποιες καταστάσεις, που τις βιώνω και με το παραπάνω θα έλεγα.Λοιπόν έχουμε και λέμε.....!!!!Είμαι 22 χρονών και πάσχω από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, από τότε που ήμουν 11 χρονών. Έχω ιστορικό χρόνων, με κρίσεις πανικού, κρίσεις άγχους, εμετοφοβία, ώσπου όλο αυτό κατέληξε σε κατάθλιψη.Στην αρχή του 2012 με αγωγή αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, μέχρι που η γιατρός μου έκρινε την διακοπή τους, το 2013 αυτό υποχώρησε σε αρκετά μεγάλο βαθμό.Ύστερα τα άρχισα ξανά, από το 2014 για έναν χρόνο και από το 2015 και έπειτα για λιγοστούς μήνες.Αυτό συνεχίζεται έως τώρα το 2018 και το τελικό συμπέρασμα, έχει ως εξής.Δεν έχω βρει ακόμη τον εαυτό μου σε τίποτα! Έχω ξεμπερδέψει με τον Στρατό, έχω τελειώσει την σχολή, έχω εργαστεί και το πρώτο στάδιο (βήμα-βήμα έγινε). Είχα ένα ιστορικό με τα ερωτικά μου σταδιακά και περιστασιακά σεξ!Αλλά σε όλα όσα σας ανέφερα, υπήρξε τεράστια διακοπή.Όλα μου φταίνε, αυτό το γαμημένο πρόβλημα δεν υποχωρεί με τίποτα, ζω με το άγχος! ξυπνάω και κοιμάμαι με αυτό.Όλα έχουν διακοπεί, το μόνο που με κρατάει σε λογικά πλαίσια, είναι ότι αθλούμαι συνεχώς.Δεν μπορώ να κάνω τα επόμενα βήματα, βιώνω αρκετούς φόβους και δεν έχω μια ροή των πραγμάτων.Έχω πληγές μπαλωμένες, που ξαναματώνουν, η ζωή μου μένει στάσιμη.Μου λείπουν όλα! Και κάποια δεν τα έχω ζήσει σε μεγάλο βαθμό.Νιώθω ένα κομπιούτερ το οποίο κάνει συνεχώς υπολογισμούς.Όλο αυτό που σας έγραψα, σας το ορκίζομαι σε ότι έχω πιο ιερό! Δεν ξέρω τι να κάνω πια! Ήθελα απλά να το γράψω! Καλό βράδυ!
2