ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε μια σχέση τεσσάρων μηνών, και τις τελευταίες 3 βδομάδες είμαστε στα χωριά μας, αρκετά μακριά ο ένας απ τον άλλον.Εγώ πολύ ερωτευμένος, κι η άλλη πλευρά δηλώνει τα ίδια. Στα λόγια τουλάχιστον.Έχω παρατηρήσει -με σιγουριά πλέον- ότι δεν υπάρχει το ενδιαφέρον που εγώ περιμένω από έναν άνθρωπο που δηλώνει αρκετά ερωτευμένος και "δεν μπορεί χωρίς εμένα". Με ταλαιπωρεί καιρό, αλλά τι εννοώ: •όσο βρίσκεται με κόσμο, εγώ σαν να μην υπάρχω, δεν θα επικοινωνούμε εκτός και αν δεν έχει κάτι να κάνει. Το συγκρίνω άμεσα με εμένα, που επικοινωνώ πάντα με ένα ωραίο μήνυμα ενόσω βρίσκομαι για καφέ με άσχετους. Ντάξει πες, πάει στο καλό, ας μη το μετρήσουμε...•δεν με ρωτάει σχεδόν ποτέ "τι κάνω". Θα μου πεις "είναι μια κλισε ερώτηση". Μα ο εγκέφαλος μου δεν καταλαβαίνει πως γίνεται κάποιος που δηλώνει τόσο ερωτευμένος να μην ενδιαφέρεται παράλληλα για το πως είσαι, τι κάνεις, πως περνάς τη μέρα σου και τι σε απασχολεί. Πάλι το συγκρίνω άμεσα με εμένα που, από πηγαίο ενδιαφέρον και όχι για εντυπωσιασμό, θέλω να μαθαίνω τα πάντα. 98% της κλήσης ή αφορά άμεσα και τους δυο, ή μόνο την άλλη μεριά. Εμένα ποτέ...•και τέλος, δεν με ακούει. Πολλές φορές που ξεκινάω να μιλήσω για ένα θέμα που απασχολεί, ή θα περιμένει να τελειώσω και θα πει κάτι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΣΧΕΤΟ, ή που θα το πετάξει πριν καν ολοκληρώσω. Πλέον ακόμα και αν θέλω να μοιραστώ κάτι, προτιμώ να μιλήσω στο βασιλικό στη βεράντα, τουλάχιστον δε θα με διακόψει.Λαμβάνω αγάπη, υπέροχα μηνύματα, ερωτικά λόγια στις κλήσεις μας, δυνατές αγκαλιές, όλα πάνε ρολόι εκτός μόνο απ τα παραπάνω. Μπερδεύομαι λοιπόν. Μπορεί να υπάρχει έρωτας&αγάπη χωρίς ενδιαφέρον και επικοινωνία; Μήπως είναι απλά έτσι ο χαρακτήρας; Μπορεί κάτι να διορθωθεί; Μα αν ο άλλος δεν ενδιαφέρεται, θα τον κάνεις εσύ με το ζόρι; Μήπως τελικά είναι όλα μια φούσκα και πρέπει να το τελειώσω όσο κι αν δεν θέλω καν να σκεφτώ αυτή την πιθανότητα;