ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω χωρίσει εδώ και κάποιους μήνες από μία σοβαρή σχέση ετών. Είμαι γυναίκα κοντά στα 35 και νιώθω πολύ πληγωμένη και κουρασμένη. Όταν βλέπω γύρω μου ζευγάρια αγκαλιασμένα, πιασμένα χέρι χέρι θλίβομαι περισσότερο και ταυτόχρονα νευριάζω που είναι μες τα μούτρα μου, απλά συμβαίνει. Το θέμα μου είναι πως δεν είμαι καθόλου έτοιμη για να γνωρίσω κάποιον γιατί δεν είμαι καλά ψυχολογικά για να υπάρξει μια υγιής σχέση, αλλά στεναχωριέμαι για το πως θα γνωρίσω κάποιον άλλον μελλοντικά αφού δεν έχω κύκλο γνωριμιών. Εκείνος ήταν για μένα τα πάντα, ο φίλος, ο σύντροφος κτλ. Κάνω σκέψεις ότι θα μείνω μόνη μου ή θα αργήσω πολύ να ξαναφτιάξω τη ζωή μου μιας που δεν είμαι και 20 χρονών για να μην αγχώνομαι. Ταξιδεύω ( μεταφορικά) με παρέα το άγνωστο. Κάποιες φορές είμαι σε απάθεια και άλλες φορές οι σκέψεις αυτές μου προκαλούν φόβο για το μέλλον. Εμφανισιακά δεν έχω θέμα, είμαι ωραία κοπέλα με πολλή αγάπη να δώσω ξανά αλλά δεν θέλω τώρα. Το μέλλον όμως με προβληματίζει το πότε και το πως. Αν μου πείτε για δραστηριότητες δεν υπάρχουν εδώ πολλές ευκαιρίες, γιατί δεν είναι πόλη μα ούτε φυσικά και ερημιά. Δεν μπορώ να αλλάξω τόπο κατοικίας για σοβαρούς λόγους που δεν θέλω να αναφέρω. Υπάρχουν και άλλοι σε αυτοί τη θέση; Πείτε μου τη γνώμη σας. Ο έρωτας πραγματικά μπορεί να έρθει ξαφνικά και αναπάντεχα όταν θα είμαι έτοιμη;