ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν έχω όρεξη και αισιοδοξία για τίποτα. Με το ζόρι όλα, μόνο ο ύπνος με ξεκουράζει. Χαίρομαι όταν νυστάζω, νιώθω να δραπετεύω από τη θλίψη και για κάποιες ώρες δεν θα πονώ. Ανοίγω τα μάτια και ο μπαμπάς μου είναι πλέον σε μια κορνίζα στο κομοδίνο να με κοιτάζει και τα μάτια της μαμάς μου μόνιμα βρεγμένα. Δεν έχω σύντροφο να μου κρατήσει πια το χέρι. Ήταν μαζί μου τόσα χρόνια και η σχέση μας διαλύθηκε στα ξαφνικά και με μάτωσε. Νόμιζα ότι θα γερνούσα μαζί του. Τι τραγική ειρωνεία να είσαι σίγουρη και απόλυτη μέσα σου και όλα να γκρεμίζονται χωρίς επιστροφή! Δεύτερος πόνος και μοναξιά στο σκοτάδι. Φίλοι μηδέν παρά μόνο τα ξαδέρφια αλλά και αυτά βιώνουν πένθος της μητέρας τους και δεν ξέρεις που να στηριχτείς. Δεν τα άξιζα όλα αυτά Θεέ μου! Δεν αντέχω τόσο πόνο! Και προβλήματα σοβαρά υπάρχουν πολλά πάσης φύσεως. Μου έμεινε μόνο ο εαυτός μου και η μαμά μου που προσεύχομαι ο Θεός να την έχει καλά γιατί δεν έχω πραγματικά άλλον κανέναν... Εκείνη πλέον εύχεται να έρθει στη ζωή μου ένας άνθρωπος καλός να με αγαπάει και να με δει ευτυχισμένη. Το ίδιο θα ήθελε και ο πατέρας μου άλλωστε. Α ρε μπαμπά, με κέρασες πίκρα ρε μπαμπά και μιλάω πλέον σε μια κορνίζα με σένα...