ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω ψωριαση απο τοτε που ημουν μηνων. Τωρα ειμαι 15. Πλεον εχω αρχισει να το συνηθιζω και δεν του δινω σχεδον καθλου σημασια. Ισα ισα χαιρομαι αφου πιο παλια ειχα σε σταγονοειδη μορφη σε ολο μου το σωμα ακομη και στο προσωπο. Εχω ακομη βεβαια αλλα εχει περιοριστει μονο στα ποδια και λιγο στα χερια. Το θεμα ειναι πως ενω φαινεται να βελτιωνεται παραμενει κατι το οποιο με ενοχλει. Ας πουμε το καλοκαιρι μου ειναι πολυ δυσκολο να φορεσω σορτσακι λογω αυτου που εχω και επιπλεον αποφευγω το ξυρισμα στα ποδια οσο μπορω διοτι το δερμα μου ερεθιζεται με αποτελεσμα να φοραω μακρια παντελονια. Ολο το καλοκαιρι. Απο την αλλη στα χερια μου παρολο που ειναι σε παρομοια επιπεδα με τα ποδια ( αν και τα σημαδια δεν ειναι κοκκινα) δεν με ενοχλει και εχω συνηθισει τον εαυτο μου ετσι. Αυτο ομως που με κανει να νιωθω απαισια για τον εαυτο μου ειναι οι κακιες των αλλων με βαση παιδια κοντα στην ηλικια μου. Μου μιλανε ασχημα για αυτο που εχω ακομη και οι αγνωστοι. Γιατι πρεπει να ειναι τοσο σκληρος ο κοσμος; Εγω δηλαδη δεν μπορω να εχω το δικαιωμα να νιωθω ανετα και ωραια ετσι οπως ακριβως ειμαι χωρις να ακουω τις κακιες τους;Βασικα γιατι πρεπει να υπαρχει τοση αναισθησια και βλακεια αναμεσα μας.Εχουμε τα προβληματα μας εχουμε και τον καθε ηλιθιο να μας κρινει. Ναι φυσικα και παντα ηθελα και ακομη θελω να μην το εχω αυτο αλλα απο τη στιγμη που ετσι ειμαι δεν μπορεις να με σχολιαζεις και να πετας την καθε βλακεια που σου ερχεται χωρις να σκεφτεσαι Ο καθενας ειναι ξεχωριστος και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν εχει το δικαιωμα να μειωσει καποιον αλλο επειδη γουσταρει. Οτι κι αν εχει. Οπως κι αν ειναι.