Περιοδικά εμφανίζονται εξομολογήσεις σαν και τη δική σου που συμβουλεύουν να μην υπερβάλλουμε, αλλά συνήθως είναι πιο φειδωλές και δεν εμπεριέχουν ανακρίβειες. Λοιπόν για όλες τις διαταραχές υπάρχει ένα φάσμα, κάποιοι μπορεί να είναι λειτουργικοί ενώ έχουν π.χ. κατάθλιψη. Φυσικά, τη διάγνωση δεν την κάνουμε μόνοι μας για τους εαυτούς μας γιατί βγάζουμε λάθος πορίσματα. ΌΜΩΣ, συνήθως για να μη νιώθεις καλά για μεγάλο χρονικό διάστημα (για μήνες και πάνω ασφαλώς), να μην μπορείς να λειτουργήσεις στην καθημερινότητά σου, να είσαι αναβλητικός για πράγματα που θες, να μην χαίρεσαι την «τεμπελιά» σου και γενικά να μαραζώνεις είναι μια χαρά δείκτες ότι πρέπει να κάνεις κάτι με τον εαυτό σου. Επίσης, πολλά άτομα που φτάνουν στο σημείο να έχουν την ανάγκη και επηρεάζονται έντονα από την γνώμη ατόμων εδώ πέρα σίγουρα κάτι έχουν. Δεν το λέω υποτιμητικά, αλλά δεν μπορεί να είσαι καλά και να δίνεις τεράστια αξία είτε σε συμπονετικά σχόλια είτε σε άλλα που δεν σ΄αρέσουν και να σου καθορίσουν στάσεις/διαθέσεις για αρκετό χρόνο και με τεράστια ένταση. Επίσης, η κατάθλιψη δεν αντιμετωπίζεται απαραιτήτως με μόνιμη φαρμακευτική αγωγή. Ο ψυχίατρος είναι πράγματι αυτός που είναι καλύτερο να κάνει τις διαγνώσεις με το σκεπτικό ότι είναι ο μόνος που είναι του γιατρικού κλάδου και μπορεί να χορηγεί φάρμακα μιας και γνωρίζει την ανθρώπινη φυσιολογία. Φυσικά μπορεί να υπάρχει συνδυασμός όπου ένα άτομο έχει και ψυχολόγο και ψυχίατρο για την αντιμετώπιση μιας κατάστασης ή την καλύτερη διαχείρισή της. Η κατάθλιψη ακόμη, είναι πολύ δημοκρατική και απευθύνεται σε όλους μας: μπορεί όλοι κάποια σε κάποια περίοδο της ζωής μας. Μπορεί να είναι ελαφριά, μπορεί να είναι βαριά. Μπορεί να την ξεπεράσουμε και μόνοι μπορεί και με βοήθεια. Φυσικά, όλοι δεν έχουμε το ίδιο ψυχικό σκαρί και κάποιοι χρειάζονται βοήθεια ειδικού, αλλά μπορεί να έχουν κι άλλες ψυχικές διαταραχές (καθόλου σπάνιο). Απλά καλό είναι όσοι νομίζουν/νιώθουν ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτούς να ζητήσουν βοήθεια από ειδικό ή από κοντινό άτομο. Θέλει δύναμη για να το κάνουν και ίσως να μην είναι εύκολο. Άσε δε που ο κοινωνικός περίγυρος δείχνει μια απαξίωση για τις ψυχικές νόσους, μάλλον από φόβο και αμηχανία, που πραγματικά δεν βοηθάει ή στο τέλος θα πρέπει να νιώσουν άσχημα που δεν είναι χάλια 24 ώρες το 24ώρο, αλλά μόνο τις 23. Καλό είναι η πρόληψη και να μη γίνονται έρμαια οι άνθρωποι. Κι αν νιώθουν ότι οδεύουν προς την κατάθλιψη, να προσπαθούν να μην πέσουν. Σίγουρα είναι λάθος-για τους ίδιους- να ψάχνουν να δικαιολογηθούν για την όποια αδράνειά τους αμαχητί γιατί είναι τα πρώτα θύματα και δεύτερα είναι όσα άτομα τους αγαπούν και τους νοιάζονται. Υ.Γ, Συγγνώμη που μακρηγόρησα(πάλι)
20.9.2018 | 02:03
Η κατάθλιψη δεν είναι "καραμέλα".
Μερικοί πολλοί εύκολα χρησιμοποιείτε αυτή την λέξη. Περνάτε ένα σοβαρό πρόβλημα, "έχω κατάθλιψη" λέει ο ένας. Χώρισε η άλλη έπεσε σε "κατάθλιψη". Δυσκολεύεται κάποιος να βάλει μια τάξη στην ζωή του, ίσως έχει "κατάθλιψη". Θέλει ο άλλος να αποδώσει τον βαθμό της λύπης του για μια κατάσταση ή φάση που περνάει, κοτσαρει ότι νιώθει ότι έχει κατάθλιψη. Όχι παιδιά. Η κατάθλιψη δεν είναι καραμέλα, να την χρησιμοποιούμε όποτε νιώθουμε βαθυτατα λυπημενοι για κάτι δυσάρεστο που μας συνέβη ή για μια φάση που περνάμε. Είναι ψυχική διαταραχή, η οποία χρήζει ανάγκη συστηματικής παρακολούθησης από ΨΥΧΊΑΤΡΟ και όχι ψυχολόγο, συνοδεύεται από φαρμακευτική αγωγή και είναι χρόνια.Οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτήν, είναι μονίμως δυστυχισμένοι με οτιδήποτε και αν συμβαίνει στην ζωή τους. Νιώθουν εγκλωβισμενοι, είναι απελπισμενοι και ο εσωτερικός τους πόνος είναι αβασταχτος. Νιώθουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα για αυτούς. Οι άνθρωποι που έχουν πραγματικά κατάθλιψη δεν το λένε από εδώ και από εκεί, είναι πολύ δύσκολο να ζητήσουν από μόνοι τους βοήθεια. Βρίσκουν την αυτοχειρια, ως διέξοδο από τον ψυχικο πόνο τους. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν πονάνε σε "φάσεις". Έχουν πραγματικά πρόβλημα. Οπότε όχι. Οι περισσότεροι ούτε κατάθλιψη έχετε επειδή χωρισατε, ούτε πονατε περισσότερο από τους άλλους επειδή χρησιμοποιησατε αυτή τη λέξη στο κείμενο σας. Η κατάθλιψη δεν σε κάνει ιδιαίτερο, σε κάνει ευαλωτο και χρειάζεται πολλά χρόνια και ψυχολογική υποστήριξη για να την αντιμετωπίσεις...
3
