ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και λίγες μέρες, είμαι με ένα αγόρι που μου αρέσει πάρα πολύ ,δείχνει έντονα το ενδιαφέρον του, αλλά δεν μπορώ να πω ότι είμαστε ερωτευμένοι γιατί είναι πολύ νωρίς. Εγω λεω οτι απλα βγαινουμε μιας και δεν μου αρεσουν οι βιασυνες, αυτος θεωρεί οτι ειμαστε ζευγαρι (και δεν με χαλαει καθολου). Πάνω σε κούβεντα που εγώ ξεκίνησα, μου μίλησε για την πρώην του και εγω για τον δικο μου...Πάει ένας χρόνος από τότε που χώρισαν ,γιατί αυτή τον αφησε για κάποιον άλλον. Αυτός πληγώθηκε πάρα πολύ και έκανε μήνες να το ξεπεράσει. Ηταν η πρώτη του αγάπη και έκανε πάρα πολλα για να την κατακτήσει ,επομένως καταλαβαίνω το πόσο θίχτηκε ο εγωισμός του και πόσο ασχημα πρεπει να ενιωσε. Δεν μιλάνε,δεν βρίσκονται ποτέ , την έχει διαγραψει από παντού, η κοπελα μενει σε αλλη πολη, και το καλοκαίρι του είχε τηλεφωνήσει αλλά εκείνος δεν το είχε σηκώσει καν, επομένως δεν έχω πρακτικο λόγο να ανησυχώ για κάτι... Ο ίδιος μου ειπε οτι δεν θελει να συζηταμε μεταξυ μας για πρωην και το πηρα πολυ θετικα αυτό. Εμένα με ειχε γνωρισει ακριβως πριν του ξεφουρνισει εκεινη ότι υπαρχει άλλος. Ομολογησε οτι του ειχα κανει εντυπωση απο το πρωτο λεπτό και οτι μαλιστα ειχε νιωσει τυψεις που του ειχα αρεσει τοσο οσο ηταν με αλλη, η αληθεια ειναι οτι η γνωριμια μας ηταν πολυ κινηματογραφικη και οτι και εμενα μου ειχε κανει εντυπωση και ας ειχα αγορι τοτε ...Δεν εκανε κατι, ηταν κυριος, αλλα μολις χωρισε φροντισε να το μαθω. Πηγαινε μαζι μου μαλλον για το rebound αλλα εγω τον απερριπτα γιατι ημουν αλλού. Πλεον δεν μου δινει την εντυπωση οτι θελει ακομα rebound σε καμια περίπτωση... Απλά να... Νιωθω μεγαλη ανασφαλεια και ηθελα καπου να το πω. Δεν ειναι οτι υστερω σε σχεση με την πρωην του, το αντιθετο θα ελεγα, ειμαι το ιδιο ομορφη και εχω παρα πολλα να προσφερω, ομως οριστε...Θα ηθελα καποτε να με ερωτευτεί οσο εκεινη και να με αγαπησει οσο εκεινη. Οκ, καθε σχεση ειναι διαφορετικη, αλλα θελω να νιωσει και για μενα εντονα. Η πρωτη μου σχεση εληξε αδοξα γιατι ο πρωην μου ενω ηταν σταθερα διπλα μου, ταυτοχρονα με κραταγε σε αποσταση και φοβοταν να μου δωσει πραγματα, ηταν σαν να τα εχω με ενα σακι τουβλα χωρις υπερβολη. Ο πονος τον επιασε αφου με εχασε και το εχει ριξει στο ποτο απο οτι μου λενε οι γνωστοι μας, μιας και εγω δεν του μιλαω. Πληγωθηκα παρα πολυ, γιατι ημουν αυτη που ειναι ανοιχτο βιβλιο και τα δινει ολα, ενω εκεινος εδειχνε αδιαφορία. Προσωπικα εχω ριξει μαυρη πετρα πισω μου και ας χωρισα προσφατα, αλλα λίγος πονος εχει μεινει σαν παρασημο ας πουμε... Σκοπεύω πάλι να πλησιασω και αυτην μου την σχεση με απολυτη αθωοτητα και να ερωτευτω πάλι όσο δεν γινεται. Δεν τα μπορω τα χλιαρα και τα ημιμετρα μου δημιουργουν αποστροφη...Ίσως το βλεπω πολύ ρομαντικα αλλα θελω να αγαπησω και να με αγαπησουν σαν μην εχουμε πληγωθει ποτε. Μισω την ιδεα του οτι καποιος ανθρωπος, με την ασχημη συμπεριφορα του, μπορει να στερησει απο εναν αλλον την ικανοτητα του να "ανηκει" και του να αγαπα με παθος. Μισω την φθορα και την στασιμοτητα και ας ειμαι πολυ συναισθηματικη από την φυση μου, οταν βλεπω οτι κατι δεν μου κανει το διαγραφω πληρως. Μακαρι να λειτουργουσαν ολοι ετσι. Μακαρι να το βλεπει και το αγορι μου ετσι δηλαδη. Οι ανθρωποι ειμαστε απο ψυχη και η ψυχη δεν φθειρεται . Μακάρι να μην βρω πάλι τόιχο μπροστα μου. Φοβαμαι πολυ :(