ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έγω πάντως, έχω καταλήξει στο εξής... Όταν ξέρεις τι θες και είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου, δεν μπορείς να ερωτευτεις κάποιον που σου φερεται άσχημα, η κάποιον που είναι ασυνεπής. Συνήθως δεν μας πληγώνουν οι άλλοι, αλλα εμείς πληγωνουμε τον εαυτό μας αποτυπώνοντας πανω στο πρόσωπο τους τις προσδοκίες μας για ερωτα. Δεν λέω ότι είναι κακό να θες να ερωτευτείς και να δώσεις, ότι καλύτερο είναι! Απλα πρέπει να είσαι συντονισμένος με το άλλο πρόσωπο, με τις αναγκες του και το κατα πόσο μπορεί να καλύψει τις δικές σου ανάγκες. Πχ. όταν ξέρεις ότι κάποιος θέλει μόνο σεξ και εσύ θες σχέση, εεεε όχι δεν αξίζει να του δώσεις αγάπη και αφοσίωση. Είναι σαν να δίνει χίλια ευρώ για ενα σακί πατάτες ξέρω'γω. Όπου νιώθεις βέβαια να υπάρχει προοπτική, εκεί τα δίνεις ολα.

Τι σημαίνει αξίζει;;; Αν θέλεις κάποιον, φυσικά και ''αξίζει'' να πάρεις το ρίσκο σου, τίποτε δε γίνεται χωρίς ρίσκο. Μάλλον είναι γυναικεία εξομολόγηση και έχεις μάθει άλλοι να εκτίθενται ενώ εσύ απορρίπτεις, χωρίς να μπορείς να αντιληφθείς τι σημαίνει το αντίστροφο.

Στην ζωή μου δεν συνάντησα ΜΙΑ, ΕΝΑΝ που να έδωσε ευκαιρία και να μην το μετάνιωσε. Αλλά είμαστε όντα εμπειρικά, μαθαίνουμε από τις συνέπειες των πράξεων μας. Και για να αναρωτιέσαι σημαίνει ότι δεν έχεις την εμπειρία οπότε σου γράφω ΝΑΙ, κάντο, δώσε όσες ευκαιρίες αντέχει η ψυχούλα σου. Στην σχέση μας πρέπει να έχουμε υπομονή, διαλλακτικότητα, να συγχωρούμε, ώστε αφού έχουμε δώσει όσες περισσότερες ευκαιρίες αντέχουμε, ο χωρισμός να είναι η σωστή, αναγκαία και οριστική λύση.Και εννοείται, είναι θέμα αντίληψης. Κάποιοι επιδιώκουν σχέση που να απολαμβάνουν την αγάπη, τον σεβασμό, την φροντίδα, την συντροφικότητα. Κάποιοι έχουν μία εικόνα της σχέσης ότι πρέπει να έχει πόνο, αρρώστια, ένταση, διλήμματα και να είναι κατόρθωμα. Θέμα ψυχοσύνθεσης και εκπαίδευσης (καλής ή κακής)