ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μένω Αθήνα και πήρα άδεια για να επισκεφτώ τους δικούς μου στο χωριό. Ο πατέρας μου έχει κατάθλιψη εδώ και 10 μήνες. Την τελευταία φορά που τον είχα δει ήταν σαν "τρελός". Τώρα κλαίει συνέχεια και μιλάει ξεψυχισμένα. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο, τότε που έλεγε ασυναρτησίες ή τώρα που πονάει και κλαίει; Ή μήπως τότε που ήταν καλά και συμπεριφερόταν όχι τόσο όμορφα; Μου είπαν, πως είχε πάρει την μητέρα μου τηλέφωνο και της είπε να πάει σπίτι γιατί κρατούσε μαχαίρι και το είχε βάλει στο λαιμό του. Δεν ξέρουμε τελικά αν ήταν αλήθεια ή ήταν η φαντασία του. Στον λαιμό του δεν υπήρχε κάποιο σημάδι όπως ισχυριζόταν. Μερικές φορές του φωνάζω. Δεν ήταν και ο καλύτερος πατέρας αλλά στεναχωριέμαι πάρα πολύ που τον βλέπω έτσι. Έχουμε αρχίσει να παθαίνουμε και εμείς ψυχολογικά. Μερικές φορές πριν πάθει όλο αυτό, έλεγα ότι θα του χρειαζόταν κάποιο μάθημα επειδή συμπεριφερόταν άσχημα στην μητέρα μου και σε εμάς (δεν μας είχε χτυπήσει ποτέ αλλά ασκούσε πολύ ψυχολογική βία πάνω μας, κυρίως στην μητέρα μου). Απλά νομίζω πως αυτή η τιμωρία είναι αρκετή για όλους μας. Φτάνει! Δεν μπορώ να κλαίω άλλο κρυφά. Δεν μπορώ να βλέπω άλλο τους δικούς μου να κλαίνε. Τι άλλο να κάνουμε; Να τον κλείσουμε στο ψυχιατρείο;