ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω τι πάει λαθος με εμένα.. θα τα πάρω από την αρχή. Είχα μια σχέση 2 χρόνων η οποία τελείωσε το καλοκαίρι, εκείνος με χώρισε και με παράτησε χωρίς καμία δικαιολογία και πέρασε το καλοκαίρι του ενώ εγώ ήμουν σε πολυ άσχημη κατάσταση όλο το καλοκαίρι. Τελείωσε όλο αυτό πολυ απότομα για εμένα, όταν συζητούσα μαζί του λέγαμε ότι θα το φτάσουμε μέχρι το τέλος και όντως, το εννοούσα, και εκανα υπερβολική προσπάθεια για να κρατήσω ένα όμορφο κλίμα, ακόμα και στους καυγάδες εκανα πίσω, προσπαθούσα να ξεφύγουμε κτλ. Γενικά η σχέση ήταν πιεστική, και όσο πήγαινε βλέπαμε ότι δεν άντεχε και θέλαμε να το αλλάξουμε, γενικά δεν ζηλεύω, όμως λόγω του ότι με απάτησε στον τρίτο μηνα σχέσης με έκανε να χάσω τελείως την εμπιστοσύνη μου.. δυστυχώς με πλήγωσε πολυ και οχι μόνο η πραξη αλλά που μου το είπε μήνες μετά. Έδωσα δεύτερη ευκαιρία επειδή τον αγαπούσα και δεν ήθελα να τον χάσω.. έβλεπα όμως ότι το είχε μετανιώσει. Υπήρξαν μικρά ψεματα καθόλη την σχέση και αυτό δεν βοήθησε να χτίσω πάλι την εμπιστοσύνη μου, εκείνος βέβαια από την αρχή ήταν ένα πολυ ζηλιαρικο άτομο χωρίς να έχω δώσει αφορμές.Μια μερα λοιπόν πριν παω να μείνω σε αυτόν το καλοκαίρι με χώρισε, ο λόγος; Επειδή ήθελε να περάσει καλα και του το χαλούσα και επειδή δεν ένιωθα καλα εκείνες τις μέρες και με έβγαλε ψεύτρα και ότι δεν του λέω τίποτα, ενώ εγώ ήθελα να το συζητήσουμε όταν παω από κοντά για να μην χαλάσει η διάθεση του εκείνες τις μέρες και προβληματίζεται. Πέρασα ένα εφιαλτικό καλοκαίρι, εκείνος όμως οχι! Όλο αυτόν τον καιρό κατηγορούσε μόνο εμένα που χωρισαμε και ότι εγώ έφταιγα για ολα. Ήρθε ο Οκτώβριος και μην τα πολυλογώ ζήτησε να βγούμε να του δώσω κάποια πράγματα που είχε αφήσει σπίτι μου, και μετά κάτσαμε να μιλήσουμε, και εκεί έγινε το τραγικό ότι φιληθηκαμε. Έκλαιγε στην αγκαλιά μου και ελεγε ότι κατάλαβε ότι αυτός έφταιγε και ότι του λείπω και με αγαπάει. Και ένιωθα τόσο αληθινά αυτά που ελεγε. Ήμουν σε αδιέξοδο όμως. Είπαμε να βγούμε την άλλη βδομάδα και αυτές τις μέρες να σκεφτούμε τι θα κάνουμε τελικά. Ήξερα ότι δεν έπρεπε να ξανά πλέξω αλλά έβαζα το συναίσθημα μπροστά. Τις μέρες αυτές τον ρώτησα αν θα μιλάμε από μηνύματα η οχι και είπε λίγο, για να μην αρχίσουν να βγαίνουν τα αισθήματα ξανά, (αν και εμένα υπήρχαν). Την επόμενη μερα μιλήσαμε αρκετά και υπήρξαν σποντες ερωτικες και την μεθεπόμενη μερα μου έστειλε σκέτο καληνύχτα και ότι δεν θέλει να μιλήσουμε ξανά μέχρι να βγούμε. Ένιωσα τόσο κορόιδο, τόσο παιχνίδι που νευρίασα και του είπα ότι δεν θέλω να βγούμε και δεν θέλω να ειμαι δεύτερη επιλογή αλλά πρώτη. Και μετά από 2 χρόνια σχέσης δεν περίμενα τέτοια συμπεριφορά. Με παράτησε λοιπόν και είπε να μην ξαναγυρίσω σε αυτόν ξανά. Και κάπως έτσι εκεί που έλεγα δεν γίνεται να πληγωθώ άλλο, τσουπ. Πραγματικά νιώθω πολυ ασχημα, με τον εαυτό μου, που δεν κάθομαι να βάλω μυαλό και ακόμα μου λείπει.. Έζησα πολλα μαζί του και πολυ έντονα συναισθήματα και νόμιζα και αυτός αλλά δεν το δείχνει.. ολα ήταν στην φαντασία μου δηλαδή; Μόνο εγώ ένιωθα; Τι σκατα; Ξέρω ότι αν νοιαζόταν πραγματικά θα έκανε τα πάντα όπως εκανα και εγώ, αλλά δεν ζήτησε ούτε ένα συγγνωμη.. Τον ήθελα τόσο πολυ στην ζωή μου που πλήγωνα κάθε μερα τον εαυτό μου.. και ακόμα τον αγαπάω και τον θέλω.. μακαρι όμως να ήταν ολα αλλιώς, να ήταν ολα αλλιώς..