ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε τελικά η πλειοψηφία που είμαστε άνεργοι και άφραγκοι χωρίς σχέση κτλ. Αν ένας άντρας είναι άνεργος δεν νιώθει και αυτοπεποίθηση να κάνει σχέση. Πώς θα κεράσει τη κοπέλα; Εκείνη πώς θα κάνει σχέση με κάποιον που δεν δουλεύει; Θα την εμπνέει ότι είναι άντρας αυτόνομος και ότι μπορεί να δημιουργήσουν κάτι μαζί εκτός από την αγάπη; Διότι όταν πεινάς δεν θα σε χορτάσουν τα φιλιά αλλά το ψωμί για το άδειο σου στομάχι. Δεν εννοώ με την έννοια ότι ο άντρας δουλεύει και η γυναίκα τα τρώει. Μιλώ με μια γενικότερη έννοια, τον αέρα της αυτονομίας με κάποια λεφτά στη τσέπη. Το ίδιο ισχύει και για τη γυναίκα. Αν μια γυναίκα είναι άνεργη και δεν είναι αυτόνομη κάποιας ηλικίας ( δεν εννοώ 20 χρονα) που θέλει να προχωρήσει τη ζωή της, πώς θα νιώσει αν ο ενδιαφέρομενος τη ρωτήσει με τι ασχολείται; Θα πει άνετα ότι είναι άνεργη;; Δεν νομίζω. Οπότε πίσω και στα συναισθηματικά και αυτή. Εγώ δεν θα ήθελα να με τρέφει ο άντρας όντας άνεργη. Θα ήθελα να προσφέρω και γω και να είμαστε ίσοι. Δεν καταλήγω πως ο άνεργος και η άνεργη δεν αξίζουν να κάνουν σχέση αλλά από προσωπική πείρα η σχέση δεν τραβάει αν υπάρχει ανεργία και στους δύο. Αυτό γιατί λογικά δεν μένουν μαζί και δεν μπορούν να κάνουν απλά πράματα έστω με λίγα χρήματα ( πχ ένας καφές ). Η ανεργία δηλαδή καταστρέφει τη ψυχολογία μας και αυτοί που έχουν σχέση δεν τραβάει και οι άλλοι που είναι μόνοι και μόνες και άνεργοι δυσκολεύονται. Για αυτό μάλλον υπάρχουμε πολλά μπακούρια.