ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήθελα να ξερα γιατί αποδίδετε κάποιοι συναισθήματα όπως εμπιστοσύνη, συγχώρεση, αδικία (στην περίπτωσή σου) στους άλλους, ενώ ξεκινούν από μέσα μας.Εσύ αδικησες τον εαυτό σου. Όχι αυτός. Πες πρώτα εσύ συγνώμη σε σένα κι άσε τους άλλους. Χτύπημα φιλικό στην πλάτη "την πατήσαμε, εαυτε γι' αυτούς και γι' αυτούς τους λόγους", ξεσκονιζομαστε, σηκωνομαστε, πάμε παρακάτω και να σου πω και τ' άλλο;Δεν είναι και τόσο απλό, όσο θα το πω:Κατά βάθος ξερεις, ότι δεν χρειάζεσαι ΤΊΠΟΤΑ απ' αυτόν.Γι' αυτό δεν θες να τον ξαναδείς.Τρελή, όχι, δεν είσαι.

Όχι κορίτσι μου δεν είσαι τρελή! Το να ξεπεράσεις ένα χωρισμό δυστυχώς έχει πολλά στάδια. Στην αρχή συνήθως λύπη, μετά το συναίσθημα της αδικίας, θυμό. Είναι φυσιολογικές ανθρώπινες συμπεριφορές. Και ναι γαμώτο, έχει πισωγυρίσματα, αμφιβολίες, δεύτερες σκέψεις. Καταλαβαίνεις ότι είσαι καλά όταν ξυπνήσεις μια μέρα και νιώσεις ευγνωμοσύνη για όσα έζησες μαζί του αλλά μοιραία ήρθε το τέλος. Τότε προχωράς!

Έχεις ξεπεράσει το ότι ερωτικό ένιωθες για αυτόν, αλλά δεν έχεις ξεπεράσει το πως πληγώθηκες και για αυτό δεν θες να τον δεις ποτέ ξανά και νιώθεις αδικία. Στον έναν "σοβαρό" χωρισμό που είχα, απλά ξύπνησα ένα πρώι είπα "αυτό το άτομο φέρεται σαν μαλάκας, θέλω να φύγω και δεν είμαι πια ερωτευμένη". Τις πρώτες μέρες ένιωθα τρομερή αδικία και οργή, σε φάση να κάθομαι στην παραλία και να πετάω πέτρες στο νερό με θυμό σκεφτόμενη ότι αυτός είναι η θάλασσα :P Σιγά σιγά μου πέρασε , κατάλαβα ότι φέρθηκε όπως φέρθηκε γιατί είχε τα δικά του θέματα και ηρέμησα εντελώς. Τώρα αν με ρωτήσεις ,νιώθω αγάπη και συμπάθεια. Δεν θα ξαναέκανα κάτι ποτέ μαζί του και αν τον γνωριζα τωρα μάλλον δεν θα τον ερωτευόμουν. Δεν είσαι τρελη, άνθρωπος είσαι και σιγά σιγά θα σου περάσει αυτό το αίσθημα ότι σε αδίκησαν...!