ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα σας, χρονια πολλα και καλη χρονια σε ολους. Τους τελευταιους 16 μηνες ειμαι ανεργη και δουλευω περιστασιακα κανοντας ιδιαιτερα μαθηματα. Εχω δυο παιδια κατω των 5 ετων και μεχρι τωρα δουλευε μονο ο αντρας μου. Πριν λιγο καιρο ετυχε και βρηκα δουλεια καθως εχω τελειωσει πολ.μηχανικος σε καλη θεση και ξεκινησα επισημα πριν λιγες μερες. Τα ωραρια ηξερα απο την αρχη οτι θα ειναι λιγο σκληρα αλλα, οι περισσοτεροι θα με καταλαβετε, ενα σπιτι δεν βγαινει απλα με ενα εισοδημα. Περασαμε αρκετα δυσκολα το προηγουμενο διαστημα και πηρα αποφαση οτι οταν μου προταθηκε η δουλεια δεν θα αφηνα την ευκαιρια να παει χαμενη. Θελω να προσφερω στην οικογενεια μου οτι περισσοτερο μπορω και δεν θελω να ξαναζησω την περσινη κατασταση. Οταν λοιπον μου ανακοινωσαν απο την εταιρια την προσληψη μου ξεκινησε και το bullying απο τον αντρα μου του στυλ τι την θες τη δουλεια και μας φτανουν αυτα που βγαζω εγω και τι θαγινει με τα παιδια και και και.....ειναι μονιμα με μουτρα και με ενα διερευνητικο υφος λες κι εγω παω να κανω βολτα τι ωρες που δουλευω.....δεν εχω σκοπο να τα παρατησω....δουλευα για αρκετα χρονια πριν και μετα τα παιδια, γενικα ειμαι αρκετα δραστηριος ανθρωπος και αυτη τη συμπεριφορα του δεν την καταλαβαινω.....εχω κατσει πολλες φορες να του μιλησω αλλα παντα λεει οτι υπερβαλλω ενω ξερω οτι δεν ειναι ετσι. Αυτη η γκρινια με εχει προβληματισει πολυ, δεν την θελω οπως επισης δεν εχω σκοπο να στερηθω ουτε και να στερησω απο τα παιδια μου τιποτα. Δεν ξερω πως πρεπει να κινηθω ωστε να διορθωθει η κατασταση.