Μου άρεσε ότι με τον αρχαίο μύθο προσπάθησες να ανεβάσεις επίπεδο την εξομολόγηση σου. Ταυτίζομαι και με την τελευταία σου φράση. Συμφωνώ ότι η προσπάθεια, ανεξαρτήτως αποτελέσματος είναι λυτρωτική. Θα σου πω όμως και τα σημεία της διαφωνίας μου. Δε δίνονται σε όλους τους ανθρώπους οι ίδιες ευκαιρίες. Συνήθως οι ευκαιρίες που έχουμε, έχουν να κάνουν με το κοινωνικό μας status. Όλα όσα θεωρούμε ευκαιρίες δεν είναι πάντοτε ευκαιρίες ή είναι πρόσκαιρες. (π.χ. μου προτάθηκε μια θέση με καλύτερα χρήματα που δείχνει ευκαιρία αλλά με βάζει στο δίλημμα της αβεβαιότητας). Μπορώ να λειτουργήσω διαφορετικά την επόμενη φορά. Είναι αστείο γιατί δεν υπάρχουν πανομοιότυπες καταστάσεις. Δε μπορεί να ξέρεις πως θα ήταν αν είχες αρπάξει μια ευκαιρία. Απλώς δε μπορεί να γνωρίζεις την εξέλιξη ενός υποθετικού σεναρίου. Θα μπορούσα να σου δώσω πολλά παραδείγματα, νομίζω όμως κατάλαβες τον τρόπο σκέψης μου. Θα κλείσω όχι με το ακριβώς αντίθετο αρχαίο γνωμικό «ουδέν κακό αμιγές καλού». Θα κλείσω, λέγοντας σου ότι η κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία να μαθαίνουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο, να γινόμαστε καλύτεροι και να δίνουμε πολλή αγάπη.
5.1.2019 | 14:52
ΑΡΠΑΞΤΕ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΑ ΑΠ' ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ (ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ)
Και δυστυχώς, είμαι ο πρώτος και ο καλύτερος που δεν τήρησα ποτέ την παραπάνω φράση.Και φυσικά την πάτησα σε πολλά πράγματα στην ζωή μου.Οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι, έχοντας προσωποποιήσει - θεοποιήσει (σχεδόν) τα πάντα, περιέγραφαν την ευκαιρία ως μια γυναίκα της οποίας το πρόσωπο ήταν γεμάτο από γένια και μαλλιά (εξ' ου και η φράση ''άρπαξε την ευκαιρία απ' τα μαλλιά'') και ταυτοχρόνως, το πίσω μέρος του κεφαλιού της ήταν τελείως φαλακρό, χωρίς ούτε μια τρίχα. Έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες ότι, η ευκαιρία έρχεται κατά πάνω σου και εσύ πρέπει να σπεύσεις να την προλάβεις προτού φύγει, αρπάζοντάς την από τα μαλλιά που έχει και αν δεν το κάνεις, τότε η ευκαιρία φεύγει και πλέον είναι αδύνατον να την πιάσεις πλέον, λόγω του ότι στο πίσω μέρος του κεφαλιού της δεν έχει τίποτα και άρα δεν έχεις από πού να την αρπάξεις.Πολύ διδακτικό και πάντα επίκαιρο. Δυστυχώς, συνήθως λόγω της ατολμίας ή της ηττοπάθειας που διακρίνει πολλούς, δεν έκαναν την κίνησή τους όταν έπρεπε. Και μετά, όταν η ευκαιρία πέρασε, τότε κατάλαβαν το πόσο λάθος έκαναν. Το κακό είναι ότι συνήθως, οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους και τα επαναλαμβάνουν. Και πάλι μετά το μετανιώνουν και πάει λέγοντας. Και κάπως έτσι διαμορφώνεται πλέον και ο χαρακτήρας των ανθρώπων αυτών και ξυπνάνε ένα πρωί, (συνήθως έχοντας συσσωρεύσει στην ζωή τους τα αποτελέσματα πολλών λαθών και παραλείψεων διαχρονικά) κοιτάζουν τους άλλους γύρω τους -αυτούς που κάποτε ενδεχομένως τους κορόιδευαν ή έστω δεν τους υπολόγιζαν- και τότε συνειδητοποιούν ότι, μαζί με τις ευκαιρίες που έχασαν, έχασαν τελικά και το τρένο, που λέμε και ξεμείνανε μόνοι τους, είτε κατά κυριολεξία, είτε ''μόνοι'' μέσα σε έναν κύκλο ανθρώπων που δεν τους γεμίζει ούτε στο ελάχιστο...Ίσως κάποιοι αναρωτιέστε γιατί μπήκα στο forum και γράφω όλα αυτά. Διότι και εγώ είμαι ένας από αυτούς, που ναι μεν έχω κοινωνικό περίγυρο κλπ., αλλά δεν με γεμίζει σε τίποτα...Καίτοι είχα τις ευκαιρίες τα πράγματα σήμερα να ήταν τελείως διαφορετικά.Και δεν υπάρχει ίχνος αχαριστίας σε αυτό που μόλις είπα (όσοι το βιώνετε, θα επιβεβαιώσετε).Και θέλω να δώσω μια συμβουλή: Αξιοποιείστε τις ευκαιρίες που σας δίνονται. Δεν θα τις έχετε για μια ολόκληρη ζωή. Και αν δεν φροντίσετε να φτιάξετε την ζωή σας όπως εσείς την θέλετε το δυνατόν νωρίτερα, όσο θα περνάνε τα χρόνια οι ευκαιρίες θα μειώνονται δραματικά.Τολμήστε, λοιπόν και ακόμα και αν δεν πετύχουν κάποια πράγματα, θα έχετε την ηθική ικανοποίηση ότι, τουλάχιστον προσπαθήσατε.
1
