ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες ειχα συναντηση με την γυναικολογο μου..Ειμαι η κοπελα που πριν 2 μερες ανεβασα αυτο https://www.lifo.gr/confessions/view/370578#comments..Σας ευχαριστω πολυ για τα ενθαρυντικα σας λογια..δυστυχως βρηκαν τοιχο!!..Μου εξηγησε απο κοντα αυτα που μου ειπε με ωμό τροπο στο τηλεφωνο!!Ειχα κανει κ γω καποιες σκορπιες αναζητησεις στο ιντερνετ ,παρολο που νιωθω οτι το μυαλο μου δε λειτουργει και μου ειναι δυσκολο να συγκεντρωθω και να δω καθαρα..Δεν ηταν καποια μπακαλιστικη διαγνωση ,με βαση τα αποτελεσμα των εξετασεων μου μιλησε ..Αυτο που θα μπορουσα να της χρεωσω ειναι οταν και πριν ενα χρονο που ειχα τα ιδια συμπωματα δε με προετρεψε να κανω εξετασεις..Ουτε και τωρα!! Εγω της προτεινα μηπως να κανουμε εξετασεις να το δουμε?Οπως και στο τηλεφωνημα δεν με ρωτησε εαν εχω σχεση,ουτε σε τι φαση ζωης ειμαι..Μου ειπε απλα πρεπει αμεσα να κανω παιδι ,και καλο θα ηταν να το προσπαθήσω εντος 2μηνου..Αυτο!!Και οταν μου το ξανατονισε της παντησα ,μα πως να κανω παιδι οταν δεν εχω σχεση?Ομως ,η ουσια ειναι αλλη..Το αποτελεσμα !!Και αυτο δεν αλλαζει..Θα παρω και μια 2η γνωμη αλλα δεν εχει σημασια..Η αναλυση της δεν μου αφησε αποριες,ουτε κενα...Μονο μια θλιψη!!!Δε εχω ακομα μιλησει σε κανεναν δικο μου ανθρωπο,δε θελω!!Δε μπορω να το διαχεισιστω..Νιωθω γερασμενη..Ειμαι 37,πιστευα οτι ειμαι νεα..ενιωθα οτι ισως δεν εχουν τελειεωσει ολα..Οι φιλες μου ειχαν καλυτερη αντιληψη της ηλικιας μας..Και μου το φωναζαν ,μου ελεγαν περνανε τα χρονια..Δεν εισαι μιρκουλα ακομα,θα μεινουμε γεροντοκορες..και ναι,περα απ τη δοση χιουμορ ,με φοβιζαν πολυ αυτα τα λογια ..Αλλα παντα τους απαντουσα οτι δεν θελω να παντρευτω για να να μην μεινω γεροντοκορη..Θελω να γνωρισω τον ανθρωπο μου,αυτος που θα ειναι για μενα ..και γω για εκεινον..και μαζι του να φτιαξω οικογενεια...Με λεγαν ρομαντικη,οτι χανω το δασος ,οτι δε δινω ευκαιριες σε ανθρωπους..Αλλα εγω δε μπορουσα να σερνομαι..Ηθελα να νιωθω,να δω κατι στον αλλο..Και να που φτασαμε στο ζητουμενο...Και νιωθω ενοχες,απειρες,γιατι πολυ πιθναον να το προκαλεσα εγω στον οργανισμο μου αυτο..Στεναχωριες ,απειρες!!Ολα τα επαιρνα μεσα μου..Και αυτα που δεν αξιζαν!!Τα κουβαλούσα μεσα μου..Και αγχος, μονιμως αγχωμενη,τι θα προλαβω ,θα τα προλαβω ολα?ΑΓχωνομουν για ολα..Στερεψα..Αυτο που ευχηθηκα λιγες μερες πριν το 19 ,ειναι να βρω τον ανθρωπο μου..Αυτο που ηθελα πριν 10 μερςες ειναι δω εναν ψυχολογο,να με βοηθησει να καταλαβω γτ δε μπορω να λειτουργησω στο σεξ..Ποσες φοβιες...Τωρα καταλαβα...Ξερω οτι δεν ειμαι η μονη ουτε κ η πρωτη ..Ο καθε ανθρωπος κουβαλει το δικο του σταυρο...Ακομα και τωρα,που γραφω,και τα δακρυα κυλανε νιωθω οτι δε μιλαω για τη δικη μου ζωη...Νιωθω οτι ειναι ονειρο,οτι δεν ειμαι εγω μεσα σε αυτο...Ηθελα να τα γραψω σε αγνωστους γτ δεν εχω τη δυναμη να μιλησω σε κανεναν δικο μου..