ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε μια σχέση 4 σχεδόν χρόνια, σε μια σχέση που έχει περάσει μεγάλες δυσκολίες όπως αρρώστιες θανάτους δικών μας ανθρώπων αλλά και καλές στιγμές. Ο σύντροφος μου έχει διαλέξει ένα επάγγελμα που επιβάλλει μετακινήσεις και μεγάλες περιόδους διαμονής σε περιοχές εκτός Αθηνών και όσο και να έψαχνε εδώ δουλειά στο αντικείμενο του πάλι τον έστελναν έξω (η δουλειά του σχετίζεται με το κτηματολόγιο) . Με το που πήρε το πτυχιο του ξεκίνησε θητεία μακρυά, τελείωσε γύρισε και πάλι ξαναέφευγε για δουλειές. Σήμερα μαθαίνω ότι θα φύγει μακρυά μου για άλλη μια φορά για μια νέα δουλειά που του ανεθεσαν. Του χρόνου έχει σκοπο να φύγει στο εξωτερικό για το μεταπτυχιακό του, το οποίο θα μπορεσει να τον βοηθήσει να αλλάξει κλαδο και ιδανικά είπαμε να φύγουμε μαζί. Ιδανικά γιατι δεν ξέρω αν θα με δεχθούν κ μένα στο πανεπιστημιο που θέλω. Νιώθω μια αβεβαιότητα με την τόση απόσταση κυριως φόβο μήπως χαθεί η οικειότητα και καλώς ή κακώς δεν μπορώ να του επιβάλλω να μην "δημιουργηθεί". Μέχρι τότε εγώ μένω πίσω και τον περιμένω όσο σπουδάζω εδώ Αθήνα. Δεν ξέρω αν πρόκειται να χάσουμε τη σχέση μας για χαρη της ανέλιξης μας. Θέλω τη γνώμη σας και ίσως αν έχετε να μου πείτε περιπτώσεις σχέσεων που τα κατάφεραν και είναι μαζί και καλά και κοντά μετά από όλη αυτή την ταλαιπωρία η αν η απόσταση όλα τα καταστρέφει. Ευχαριστώ πολύ.