1.3.2019 | 05:40

1.3.2019 | 05:39

Είναι ίσως η πιο εξωστρεφής ταινία του Γιώργου Λάνθιμου ο οποίος είναι ένας καταπληκτικός σκηνοθέτης του οποίου το έργο έπρεπε να αναγνωριστεί φέτος από την επιτροπή των Όσκαρ....Με μαγεύουν και με ζαλίζουν με την καλή έννοια τα πλάνα του τα οποία είναι χαρακτηριστικά του όπως επίσης και η εκκωφαντική μουσική που ακούγεται κατά τη διάρκεια της ταινίας. Είμαι πολύ υπερήφανη για τον Γιώργο Λάνθιμο όπως θα έπρεπε να είναι όλοι οι Έλληνες!!!

| Μόνιμος σύνδεσμος

βασιλης βασιλειαδης

13.2.2019 | 09:49

Ορίστε,μου φάγατε τ' αυτιά τόσο καιρό:" ο Λάνθιμος,ο Λάνθιμος και ο Λάνθιμος"!!Σας ρωτώ,λοιπόν: που είναι ο Λάνθιμος σ' αυτό που είδα; Είναι μεν καλογραμμένη,καλοπαιγμένη,γενικώς καλογυρισμένη,ΑΛΛΑ,η ευνοούμενη(σκόπιμα με μικρό ε)δεν έχει σχεδόν κανένα από τα χαρακτηριστικά του σινεμά που έκανε μέχρι και το Ελάφι(σκόπιμα με κεφαλαίο Ε),με βασικό τον τρόπο ερμηνείας των ηθοποιών,οι οποίες παίζουν τόσο φυσικά και ανθρώπινα που...δικαιολογούν τις υποψηφιότητες τους στα όσκαρ(και τον χαρακτηρισμό τους ως ανθρώπινα όντα,επίσης)!!!Η αλήθεια που δεν βλέπω να παραδεχόμαστε είναι πως ο Έλληνας δημιουργός(εκών άκων;)έβαλε πολύ νερό στο ιδιαίτερο κρασί του,σε σημείο να μη μπορείς να καταλάβεις αν βλέπεις Λάνθιμο ή frears ή aronofski ή pasolini ή bunuel ή gilliam ή coen.Που πήγε το weird wave; Αν υπήρξε ποτέ...Μόνο μερικά πικάντικα αστεία για το σεξ(επιπέδου ανδροπαρέας λυκείου,στα οποία μόνο εγώ γελούσα στην αίθουσα,αν κι 40άρης...)και κάποιες τραβηγμένες απ' τα μαλλιά σουρεαλιστικές σκηνές,θυμίζουν τον Λάνθιμο του παρελθόντος,αλλά και πάλι δεν σώζεται ο wannabe(;) auteur.Δυστυχώς,φαίνεται πως ο Λάνθιμος αλλοτριώθηκε από την ξένη(με την έννοια:οποιαδήποτε άλλη,πλην της δικής του)αφήγηση και έχασε ή ήθελε να χάσει το προσωπικό του στίγμα,πράγμα το οποίο εγώ,προσωπικά,δεν θεωρώ και τόσο κακό,διότι εμένα μόνο οι αγγλόφωνες του ταινίες μ' αρέσουν και είναι γενικά παρακολουθήσιμες...Η ταινία ουσιαστικά είναι ένα κουτσομπολιό.Θα μπορούσε ο Λάνθιμος να μας έβγαζε για καφέ και να μας έλεγε(όχι να μας έδειχνε):λοιπόν,μάγκες ακούστε τί γινότανε στην βρετανική αυλή πριν κάτι αιώνες. Και ως τέτοιο,έχει την ίδια μοίρα με το θέμα της:την απολαμβάνεις όσο διαρκεί,την ξεχνάς αμέσως μόλις τελειώσει και αισθάνεσαι πως έχασες κομματάκι και τον χρόνο σου.Η μόνη που εξέχει και κυριολεκτικά κλέβει την παράσταση είναι η απολαυστική emma stone,στην καλύτερη μέχρι τώρα ερμηνεία της!Υ.Γ 1 τώρα,πραγματικά φοβάμαι τον Κουαρόν. Υ.Γ 2 η σκηνή με το κουνελάκι είναι ανησυχητικά ρεαλιστική...

| Μόνιμος σύνδεσμος

WLGFQ

31.1.2019 | 09:15

Το αν ένα δημιούργημα είναι έργο Τέχνης ή όχι, το αποφασίζει στην τελική μονάχα ο Χρόνος.Ο απαιτητικότατος θεατής είναι ό,τι καλύτερο για κίνητρο για οποιονδήποτε ασχολείται με τον κινηματογράφο. Αυτός πρέπει να είναι το target group. Δεν ισχύει για πληθώρα των σκηνοθετών.Ο ενημερωμένος, συνειδητοποιημένος ως προς τι πάει να παρακολουθήσει και με υγιή κριτική στάση θεατής θα έπρεπε να είναι ο μέσος όρος του κινηματογραφικού κοινού. Δεν ισχύει για τον Έλληνα θεατή.Το ό,τι ο Λάνθιμος είναι Έλληνας και πετυχαίνει στις απανταχού κορυφαίες κινηματογραφικές «αρένες» είναι τόσο φυσικό να προκαλεί χαρά και ευχαρίστηση στους Έλληνες, όσο και η επιτυχημένη πορεία του Αντετοκούμπο στο ΝΒΑ, ή του Τσιτσιπά στα διεθνή τουρνουά τένις ή η αντίστοιχη του Δασκαλάκη στο ΜΙΤ.

| Μόνιμος σύνδεσμος

Riemann

2.2.2019 | 07:55

το ποσο νοιωθουμε υπερηφανοι ειναι το ιδιο οπως υπερηφανοι νοιωθουν οι συγγενεις καποιου που παιρνει μερος ως κομπαρσος σε μια ταινια του ελλ κινηματογραφου που εκοψε 100 εισητηρια και νομιζουν οτι ολη η ανθρωποτητα μιλα γι αυτον

| Μόνιμος σύνδεσμος

atman

4.2.2019 | 10:46

το γελιο της υποθεσης ειναι οτι αυτοι που πετανε την σκουφια τους για την ελληνικοτητα του Λανθιμου ειναι αυτοι ακριβως που κραζουν για τον Αντετοκουμπο ή τον Τσιτσιπα - το θεαμα εχει καταντησει γραφικο - η ασυνεπεια λογων και πραξεων - η χωρα εκπαιδευει στην υποκρισια - κεφαλαιωδεις

| Μόνιμος σύνδεσμος

Βεβαιως

31.1.2019 | 05:39

Το προβλημα πολλων με την τεχνη ειναι οτι περιμενουν πως το εργο θα κανει τη δουλεια που εκεινοι βαριουνται να κανουν. Δηλαδη: Με εμφανεστατο τροπο να διασκεδασει, συναρπασει, συγκινησει το δεκτη που λεει: Πληρωσα, τα υπολοιπα θα τα κανεις εσυ! Ομως η τεχνη ειναι οπως η σχεση φιλιας κι αγαπης, πρεπει να μπεις ενεργα στο παιχνιδι , να μην περιμενεις τα ετοιμα, αυτα τα βρισκει κανεις στα βιπερακια και σε μορφες που δεν απαιτουν τιποτα εκτος απο το χρονο που ετσι κι αλλοιως ειναι χαμενος.Αυτο δε σημαινει οτι οτι ονομαζεται τεχνη ειναι αυτο που δηλωνει. Το θεμα ειναι τι κριτηρια εχει αυτος που κρινει, τι γνωσεις, προσδοκιες, τριβη πανω στο αντικειμενο κλπ. Το να δει κανεις τεχνη ειναι πολυπλοκο θεμα.Και ως συνηθως:Οσοι ειναι εξω απ το χορο, (δημιουργια) πολλα τραγουδια ξερουν...

| Μόνιμος σύνδεσμος

Bazouka

31.1.2019 | 01:35

Ο Λάνθιμος είναι σπουδαίος σκηνοθέτης, φαίνεται άλλωστε από τα πλάνα του και από τον τρόπο που διαχειρίζεται την ιστορία. Όμως, αν σκοπός μιας ταινίας είναι να σε συγκλονίσει ή να σε προβληματίσει ή να σε συγκινήσει, νομίζω ότι η συγκεκριμένη ταινία δεν καταφέρνει τίποτα απ'όλα αυτά.

| Μόνιμος σύνδεσμος

ανώριμος23

31.1.2019 | 11:03

Aπό το σενάριο που διάβασα σε καμία περίπτωση δε βλέπω κάτι το πρωτοποριακό ή συναρπαστικό.. Μάλλον αδιάφορο.. Αν δεν ήταν Έλληνας θα ασχολούμασταν έστω κ στο ελάχιστο μαζί του;

| Μόνιμος σύνδεσμος

TheSwiss

31.1.2019 | 05:01

Χμμμμ... υποψήφιο για δέκα Όσκαρ? Λες επειδή εμείς οι Έλληνες ασχολούμαστε μαζί του?

| Μόνιμος σύνδεσμος

koutsogiannopoulos

31.1.2019 | 07:23

Εύχομαι να το δείτε και σε μεγάλη οθόνη

| Μόνιμος σύνδεσμος

atman

4.2.2019 | 10:47

Το πρωτοποριακο ειναι προφανως πως σκιαγραφει τις μικροσχεσεις εξουσιας στο περιβαλλον της αυλης - μικροσχεσης που εχουν καθολικη εφαρμογη διαχρονικη και σε διαφορα πεδία. Το σεναριο δεν ειναι εκει για να σε καταπλήξει ή να σε αφησει με ανοικτο το στομα λες και ειναι σειρα.Η μαλλον αυτο ειναι το ελλατωμα που εχει αφησει η seriesμανια στο σινεμα...

| Μόνιμος σύνδεσμος

ΣΙΝΕΜΑ

Η Ευνοούμενη

The Favourite

Wicked

Tack

Ρισελιέ
Richelieu

Βαϊάνα 2
Moana 2

Bird

The End

Κατεχόμενη Πόλη
Occupied City

Η Επιστροφή
The Return

Heretic

Μaria

ATHICFF 2024: Το φεστιβάλ που εμπνέει μικρούς και μεγάλους επιστρέφει για 7η χρονιά με την ενέργεια της ΔΕΗ

Το fennel και το Ρίνι μαγειρεύουν για καλό σκοπό

Michelin Nights στο Hyatt Regency Thessaloniki

Heritage in focus: Η κληρονομιά στο επίκεντρο

REDUNDANCes του Δημήτρη Μυτιληναίου: Ένα καινούργιο «μπαλέτο» που δεν χρειάζεται κανείς

Ο James Norbury, δημιουργός του «Μεγάλου Δράκου και του Μικρού Πάντα», έρχεται στην Αθήνα

Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)