ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριστήκαμε όταν εγώ ήμουν 21 κι εσύ 28. Μπήκαμε στο πούλμαν του τουριστικού γραφείου για Σαντορίνη εκείνο το πρωινό του Ιουλίου του 2009. Εγώ με την τότε σχέση μου και εσύ με την τότε σχέση σου. Καθίσατε ακριβώς από πίσω μου. Η κοπελιά σου είχε απλωθεί υπερβολικά και γύρισα πίσω και της έκανα ευγενική παρατήρηση ότι με σπρώχνει, μάλλον άθελά της. Τότε γύρισα και σε κοίταξα και τότε με κοίταξες κι εσύ. Χαμογέλασες με μια απροσδιόριστη ζεστασιά και αφού της είπες να κάνει λίγο πιο πίσω, με ρώτησες αν είμαι εντάξει. Ο επόμενος τόνος μας βρήκε να συστηνόμαστε τα δύο ζευγάρια. Και οι τέσσερις από την ίδια πόλη, με κοινούς γνωστούς κλπ. Μέχρι τον Πειραιά η διαδρομή κύλισε με άπειρο χιούμορ και αστεία. Είχα την εντύπωση ότι με κοίταζες κάπως, αλλά έλεγα στον εαυτό μου ''ιδέα σου είναι. Εξάλλου, είμαι σε σχέση και είσαι και εσύ. Και ταξιδεύουμε στο πιο ''ζευγαρόφιλο'' νησί.'' (όλα αυτά τα έλεγα από μέσα μου στον εαυτό μου).Και μπήκαμε στο πλοίο. Ο φίλος μου είχε ξαπλώσει στο κάθισμα, και η δικιά σου κοιμόταν πιο πέρα, όπως κι εσύ. Εγώ ήθελα να φωτογραφίσω το ηλιοβασίλεμα που είχα την ευτυχία να πετύχω από το κατάστρωμα. Ευαίσθητη και ανήσυχη φύση, πήγαινα παντού με την φωτογραφική μου εκείνα τα χρόνια και φωτογράφιζα ότι με συγκινούσε και αγαπούσα. Με το που τράβηξα τον φακό, σε είδα πιο πέρα. Ούτε που κατάλαβα πότε ήρθες. Κοιτούσες το ίδιο που φωτογράφιζα. Ήμουν μόνο εσύ κι εγώ εκεί. Δεν μιλήσαμε. Μου χαμογέλασες μόνο και συνέχισες να κοιτάς μακριά. Φτάσαμε στο νησί μεσάνυχτα. Νοικιάσαμε ο καθένας το αυτοκίνητο του. Και κάπου εκεί οι δρόμοι μας χωρίσανε...προσωρινά.Οι επόμενες 2 μέρες ήταν από τις πιο βαρετές που βίωσα σε θέμα σχέσης. Εξάλλου η σχέση μου εκείνη δεν σωζόταν με τίποτα. Ήθελα από καιρό να το τελειώσω, έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία για να μην πω ότι έφυγα από βαρεμάρα έτσι εύκολα, και τελικά δεν βγήκε τίποτα. Δεν ήθελα ούτε να βρεθούμε μόνοι μας. Ένιωθα ότι έληγε, λεπτό το λεπτό. Κι ένιωθα τόσο τραγελαφικά που βρισκόμουν στο συγκεκριμένο μέρος. Είδα το περίφημο ηλιοβασίλεμα, κλπ κλπ, και πάλι ένιωθα λες κι είχα έρθει μόνη μου. Τόση βαρεμάρα. Ένιωθα ότι μου έλειπε μια φωτιά από μέσα μου. Κι αναρωτιόμουν τι δουλειά έχω εδώ.Σε βρήκα στο πεζούλι από ένα μπαράκι στα Φηρά ένα απόγευμα που είχα πάει να αγοράσω κάτι σουβενίρ. Ήσουν μόνος. Και φαινόσουν σκεφτικός. Με χαιρέτησες και με ρώτησες πως περνάω. Σου λέω καλά εσύ. Με κοιτάς και δεν μιλούσες. Με κοιτούσες βαθιά. Σε ρώτησα αν είναι όλα εντάξει. Μου λες όχι. Και μου ανοίχτηκες. Η σχέση σου δεν πήγαινε άλλο, ούτε κι εσύ ήξερες γιατί ήρθες εκεί, και ότι δεν αντέχεις να μείνεις μαζί της ούτε λεπτό ακόμη. Γιατί δεν αισθάνεσαι ερωτευμένος. Κούνησα το κεφάλι και δεν μιλούσα. Με ρώτησες τι σκέφτομαι. Σου είπα πως πριν με ρωτησες αν περνάω καλά. Και σου είπα ναι, αλλά σου είπα ψέμματα, και ότι λέω και ψέμματα και στον εαυτό μου γιατί δεν ξέρω πως να το λήξω. Και κατέληξα μετά την εξομολόγηση μου αυτη να κοιτάω τη σακούλα με τα σουβενίρ στα χέρια μου. Τότε χτύπησε το κινητό σου. Δεν το σήκωσες. Με κοίταξες και μου είπες έλα να σου δείξω κάτι.Ανεβήκαμε ένα δρομάκι και βγήκαμε πάνω από τα καφέ στους ανεμόμυλους. Εκείνη την ώρα έδυε ο ήλιος. Εκείνος ο μοναδικός πορτοκαλί ήλιος, που βούτηξε μέσα στις ψυχές μας. Τότε μου είπες πως όταν ερωτεύεσαι μέσα σου πλημμυρίζεις χρώματα σαν κι αυτά. Και γύρισες και με κοίταξες. Και σε κοίταξα κι εγώ. Και από εκεί και μετά δεν θυμάμαι και πολλά, μόνο την γεύση από τα χείλη σου, και γύρω όλα κόκκινα και πορτοκαλί και χρυσά...η απόχρωση της καρδιάς μου. Με φίλησες με τόση λαχτάρα και ζέστη στην ανάσα σου που ξαναγεννήθηκα μέσα από αυτό το φιλί. Μου είπες ότι άξιζε να έρθεις ως εδώ μόνο και μόνο γι αυτή τη στιγμή. Ότι ήρθα μπροστά σου σαν κεραυνός. Και ότι από το πρώτο λεπτό που μιλήσαμε δεν μπορούσες να με βγάλεις από το νου σου. Και να μη φοβάμαι, και να πάμε αύριο να φύγουμε μαζί. Να μιλήσουμε ο καθένας στο πρόσωπο που συνοδεύει, να είμαστε ειλικρινείς και να φύγουμε. Μαζί. Αλλά και να γυρίσουμε μαζί. Και έτσι κάναμε. Χωρίσαμε και οι δύο εκείνο το απόγευμα. Και το πρωί πήραμε το πρώτο καράβι που βρήκαμε μπροστά. Πήγαμε Αμοργό. Και μετά Κουφονήσια. Και έζησα μαζί σου τις πιο συγκλονιστικές ερωτικές στιγμές. Που συνεχίστηκαν για 5 χρόνια, αφού γυρίσαμε στην πόλη μας και ήμασταν ο ένας ανάσα του άλλου κάθε μέρα. Χωρίσαμε επειδή έφυγες στο εξωτερικό για δουλειά. Και μαθαίνω από φίλους μας νέα σου. Είσαι μόνος μέχρι και σήμερα. Ήθελες να έρθω μαζί σου. Όμως δεν μπορούσα να φύγω τότε, έπρεπε να στηρίξω την οικογένεια μου σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Χωρίς κανείς μας να το θέλει χωριστήκαμε. Ούτε εσύ, ούτε κι εγώ με κάποιον άλλο. Το ξέρεις από φίλους μου...το ξέρω από φίλους σου...Αυτή τη στιγμή, περιμένω την πτήση μου για Γαλλία. Η αντοχή μου ήταν ως εδώ. Σε αγαπάω. Δεν αντέχω άλλα χρόνια μακριά σου. Θέλω να ζήσουμε μαζί, μέχρι όσο αναπνέουμε. ΕΡΧΟΜΑΙ.