ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν αρχισω να μιλαω για συναισθηματα, θα ηθελα να ξεκαθαρισω κατι για εμενα. Ειμαι το ειδους γυναικα που δεν θα εμπλεκε ποτε με καποιον μεγαλυτερο. Επειδη δεν εχει τυχει ποτε στη ζωη μου να ενδιαφερθω για καποιον πολυ μεγαλυτερο μου. Ειμαι 25 χρονων και συντομα θα παρω το πτυχιο μου. Παντα εμπλεκα με αντρες που ηταν κοντα στην ηλικια μου ή ειχαμε 7 χρονια διαφορα. Ομως... στη σχολη οπου πηγαινω, στη βιβλιοθηκη της παιδαγωγικης υπαρχει ενας κυριος που δουλευει εκει, μαλλον ειναι ο βιβλιοθηκαριος και αν τον δεις, εχει λιγες γκριζες τριχες στις ακρες του μαλλιου του, μια αθεραπευτη γοητεια στον τροπο που μιλαει, οι αστειες εκφρασεις του προσωπου του που παιρνει οταν καθυστερω να του επιστρεψω ενα βιβλιο με εχουν κανει να γελασω πολλες φορες. Πηγαινα σε αυτη τη βιβλιοθηκη για χρονια, απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου ως πρωτοετη, αλλα εκεινον δεν τον ειχα προσεξει ποτε. Μπορει να συζητουσαμε, να γελαγαμε, να με βοηθουσε με τα βιβλια (να βρισκω το ταδε βιβλιο μεσω ενος συγκεκριμενου κωδικου απο το ιντερνετ) και γενικοτερα να με πειραζε αλλα τον εβλεπα ως εναν πολυ συμπαθητικο κυριο, μεχρι εκει... Αυτο ομως αλλαξε πολυ προσφατα. Ολες οι βιβλιοθηκες της σχολης μου εχουν πλεον μεταφερθει στο απεναντι κτιριο και απο τοτε που αρχισα να πηγαινω εκει, εκεινος ο τυπος, καθε φορα που πηγαινα στο γραφειο μιας κυριας για να ρωτησω για ενα βιβλιο, ηταν παντα εκει! Το λεω γιατι στη σχολη μου, οι βιβλιοθηκες ηταν χωρισμενες ενω σε αυτη στο απεναντι κτιριο, ειναι μαζεμενες ολες σε ενα κτιριο. Με λιγα λογια αυτη η καινουργια βιβλιοθηκη θυμιζει τη βιβλιοθηκη του Σταυρου Νιαρχου. Τελος παντων... απο τοτε που πηγαινω εκει, ερχεται παντα σε εμενα. Με ρωταει πως τα πηγαινω. Πρεπει να ειναι γυρω στα 40 με 45 αλλα ειναι αρρενωπος παρα την ηλικια του. Δεν γνωριζω αν ειναι παντρεμενος ή οχι. Το μονο που ξερω ειναι οτι με πιανει ζαλαδα και μονο που βρισκεται ακριβως διπλα μου και τα λογια μου μπερδευονται... Δεν μου εχει ξανα συμβει κατι τετοιο. Πρεπει να εχω πραγματι τρελαθει. Αν ημουν μεγαλυτερη, δεν θα το σκεφτομουν λεπτο αλλα εδω που τα λεμε, ειναι αρκετα μεγαλυτερος μου, η ζωη του ειναι σε διαφορετικη φαση απο τη δικη μου, εκεινος την εχει ζησει τη ζωη του ενω η δικη μου ζωη μολις που ξεκιναει... και δεν ξερω πως μπορω να το αποτρεψω. Μου λεει η φιλη μου οτι ισως υπαρχει η πιθανοτητα να ενδιαφερεται κι εκεινος για εμενα γιατι εχει παρατηρησει τις κινησεις του. Ομως εγω ξερω πολυ καλα οτι ειναι μεγαλο λαθος...Και παλι ομως δεν ξερω τι να κανω. Να του πω τι αισθανομαι; Ελπιζω να ειναι κατι που θα μου περασει με τον καιρο... Ενα ξερω, τοσα χρονια που τον ξερω και εχουμε μιλησει αρκετες φορες, εχω καταλαβει οτι ειναι πολυ καλος ανθρωπος...η αυρα του ειναι γαληνια, αν αναστατωθω με κατι, ειναι ικανος να καταφερει σε λεπτο να μου αλλαξει εντελως τη ψυχολογια, να με ηρεμησει δηλαδη. Εχω συναντησει πολλους ανθρωπους γενικα στη ζωη μου αλλα εκεινος... ειναι πολυ διαφορετικος. Δεν μπορω να το εξηγησω. Διαφερει απο τους περισσοτερους... Και αυτο με φερνει παλι σε δυσκολη θεση. Αν ειναι παντρεμενος, δεν θα θελησω να μπλεξω μαζι του και καταστρεψω το γαμο του ή κατι τετοιο γιατι πραγματικα θα κατηγορησω τον εαυτο μου. Δεν θα ηθελα ποτε να φτασουμε σε αυτο το σημειο...ομως θεε μου , αυτο το συναισθημα καθε φορα που τον βλεπω. ειναι κατι που με το ζορι καταφερνω να ελεγξω...