ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 20 ετών, φοιτήτρια και μένω με τους γονείς μου. Από τότε που πέρασα στη σχολή μου, οι δικοί μου μου εχουμ την τάση να επεμβαίνουν έντονα στη ζωή μου έχοντας λόγο για τα πάντα και ειδικά για τη σχολή μου.**Σε αυτό το σημείο να τονίσω πως παρακολουθω συστηματικά τα μαθήματα της σχολής μου και ακριβώς για αυτόν τον λόγο έχω αρχίσει τον τελευταίο χρόνο να αντιδρώ άσχημα σε σχέση με την πίεση που νιώθω.**Χθες, λοιπόν, η μητέρα μου έκανε κάτι χοντρό σε σχέση με τη σχολή και εγώ έχασα τον έλεγχο από τα νεύρα μου και φώναξα αρκετά.Τότε ο πατέρας μου για να σταματήσω να φωνάζω με έπιασε κάπως να με κρατήσει στον καναπέ και με χτύπησε (ας πούμε) ελαφρά, αλλά αρκετά για να φρικαρω, ίσως επειδή έχασε τον έλεγχο και αυτός.Οκ μη λέμε μαλακίες. Δεν έχω σημαδια ΠΡΟΦΑΝΩΣ. Το θέμα είναι ότι η μητέρα μου τα είδε όλα αυτά και δεν τον σταμάτησε.Συνέχιζε να με λέει τρελή, ενώ ξεκάθαρα εκείνη δημιούργησε όλο τον χαμό.Ο αδερφός μου με θεωρεί υπερβολική και το αγόρι μου σήμερα μου είπε "ίσως να μην το κατάλαβε ότι το έκανε". Κατάλαβα πως το εννοούσε, αλλά δεν παύει να με ενόχλησε που τα 2 πιο κοντινά μου ατομα στη ζωη μου είναι τελείως αδιάφορα απέναντι σε αυτό.Τους γονείς μου τους έχω ξεγράψει.Όλα έχουν και κάποια όρια.Νιώθω σκατα και κάνω υπομονή να σηκωθώ να φύγω μακριά.Αλλά ειλικρινά τωρα, είναι δυνατόν να πει κάτι τέτοιο;Απλα με έχει προβληματίσει μιας και είμαστε πολύ καιρό μαζί και πραγματικά είναι απίστευτα καλός άνθρωπος.Είναι δίπλα μου σε πολλά θέματα που αντιμετωπίζω και πραγματικά ενοχλήθηκα με αυτό που είπε. Θέλω μονο σοβαρές απαντήσεις.