Κοίταξε αρχικά να υπογραμμίσω, ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να βάζεις την "καλά αμοιβόμενη" εργασία πάνω από τον εαυτό σου.Δε θα πεθάνουμε για 300-500 ευρώ παραπάνω συγγνώμη κιόλας(λέω ένα παράδειγμα).Γιατί μετά όσα κερδίζουμε τώρα,θα τα τρώμε μετά σε φάρμακα ,γιατρούς κλπ.Το στρες είναι οξειδωτικό και μακροχρόνια δημιουργεί πολλά προβλήματα.Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να αρχίσεις να βάζεις ως προτεραιότητα τον εαυτό σου.Να σε φροντίζεις και να μη σε τιμωρείς με διάφορους τρόπους.Γνωρίζω πως το καταλαβαίνεις και από μόνος σου, αλλά πραγματικά ήρθε η ώρα,χτύπησε το καμπανάκι, το οποίο σηματοδοτεί ότι αργά η γρήγορα θα βραχυκυκλώσεις.Συμβουλή μου να επισκεφτείς κάποιον ειδικό. Διαφορετικά βηματάκι βηματάκι κάθε μέρα ,θα πρέπει να μεριμνείς για την προσωπική σου υγεία ,σωματική και ψυχική,κυρίως το τελευταίο.Και γιατί να μην αξίζεις στο κάτω κάτω;Εντόπισε ποια πράγματα σου ενεργοποιούν αυτή τη σκέψη και προσπάθησε να τα ερμηνεύσεις και όσο γίνεται να τα περιορίσεις.Πολλά θα μπορούσα να πω,αλλά θα έπρεπε να είχαμε περισσότερες πληροφορίες.Σε κάθε περίπτωση όμως, εύχομαι καλή δύναμη,υπομονή και μην ξεχνάς να σε φροντίζεις.
6.3.2019 | 12:40
...
Κάνω μια ιδιαίτερα πιεστική δουλειά αλλά επειδή είναι καλά αμειβόμενη σε συνθήκες κρίσεις, δεν λέω τίποτα. Μακάρι να μπορούσα να πω περισσότερα,αλλά αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα,κυρίως σε σχέση με τους "από πάνω". Δεν υπάρχει εργασιακό μπούλινγκ ή κάτι τέτοιο (ας πούμε οι όποιες πιέσεις είναι στα πλαίσια της νομιμότητας) αλλά σε συνδυασμό με την ευθύνη, πλέον είμαι στα όρια μου. Κλαίω μόνος μου, και επειδή έχω κάποια κιλά παραπάνω από το κανονικό, τιμωρώ τον εαυτό μου με το να μη τρώει πολλές φορές (εννοώ κανονικό γεύμα) γιατί "νιώθω πως δεν αξίζω" και έχει τύχει αρκετές φορές να πάρω μερικά ασήμαντα σνακς (από μπισκότα περιπτέρου μέχρι γλυκά ζαχαροπλαστείου) και να τα πετάω την επόμενη στιγμή γιατί επίσης νιώθω "άχρηστος" (ξέρω τι θα πείτε, και για την σπατάλη και για όλα, και έχετε δίκιο). Επίσης "τιμωρώ" τον εαυτό μου και με άλλες αφορμές, ενώ βγαίνω σπάνια έως ποτέ, απορρίπτω προτάσεις για εξόδου με διάφορες προφάσεις γιατί "επίσης δεν το αξίζω" και γενικά στερώ τον εαυτό μου από κάποιες μικρές απολαύσεις της ζωής. Ειλικρινά δεν με νοιάζει, ούτε το φαγητό, ούτε μια έξοδος στις 20 μέρες,ούτε τίποτα. Το πρόβλημα με την δουλειά που αντιμετωπίζω και είναι άμεσο,υπαρκτό πρόβλημα. Το ξέρω ότι δεν λέω αρκετές πληροφορίες, ή και να έλεγα δεν θα μπορούσε κανείς να βοηθήσει,απλά ήθελα να τα πω. Έστω και το 1/100.
2
