Mιας και είναι ημέρα της γυναίκας σήμερα και σε κλίμα λίγο διαφορετικό απ' αυτό της εξομολόγησής σου, θα πω ότι είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε σήμερα τις γυναίκες που κακοποιούνται σε όλο τον κόσμο (σεξουαλικά, σωματικά και λεκτικά), τις γυναίκες που πέφτουν θύματα trafficking, τις γυναίκες που δολοφονούνται στο όνομα της "τιμής" κάποιων, που οδηγούνται σε γάμους χωρίς τη θέλησή τους, τις γυναίκες που παρά τους νόμους περί ισότητας αμείβονται λιγότερο απ' τους άντρες, κάποιες μάλιστα σημαντικά λιγότερο και αγωνίζονται για ίσα δικαιώματα που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά.
8.3.2019 | 11:38
Ημέρα της γυναίκας
Χαρούμενη ημέρα γυναίκας..Με το που άνοιξα το μάτι γέμισε ο τόπος ευχές απο γυναίκα σε γυναίκα και ενθαρρυντικά μηνύματα, πως απαιτούμε ισότητα και πόσο δυνατές είμαστε.Αφού είμαστε τόσο δυνατές εγώ γιατί δεν μπορώ να βρω κουράγιο να σηκωθώ απο κρεβάτι σήμερα; Γιατί τα βλέπω όλα μάταια τόσο καιρό;Έχω την υγεία μου κι όμως δεν μου φτάνει. Ήμουν δυνατή για αρκετό καιρό αλλά κουράστηκα. Πραγματικά κουράστηκα! Κουράστηκα να δουλεύω για σκατόψυχους και να βγάζω χρήματα ίσα για να περνάω. Σε έναν κύκλο χωρίς νόημα ή τελειωμό.Κουράστηκα να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που το μόνο που σκέφτονται είναι ο εαυτός τους και τα δράματα τους και το να σου κλαφτούν, λες κι εσύ δεν περνάς τα δικά σου, με αξιοπρέπεια. Κουράστηκα να με ρωτούν τα ίδια πράγματα όλοι απο τυπικότητα ή κακή περιέργεια. Κουράστηκα να ζηλεύω τους φίλους μου όταν έχουν όσα κι εγώ θέλω μα δεν με βρίσκουν. Κουράστηκα να ζω χωρίς αυτόν που πραγματικά χρειάζομαι στην ζωή μου και να τον σκέφτομαι μέρα νύχτα. Να μου λείπει και να μην δίνει δεκάρα. Κουράστηκα απο μια κοινωνία που δεν με χωράει. Έναν κόσμο και μια λογική που δεν με εκφράζει. Κουράστηκα απο τα σκουπίδια στους δρόμους και τους παρατημένους στην μοίρα τους ανθρώπους που μοιάζουν τόσο με αυτά. Κουράστηκα απο όλα αυτά τα "πρέπει" και απλά δεν νιώθω ευτυχισμένη. Και όταν νιώθω το νιώθω με ενοχές ή με μια πίκρα στο πίσω μέρος..Γιατί αυτά που με κάνουν ευτυχισμένη δεν φέρνουν λεφτά ή επιτυχία ή είναι για λίγο,γιατί δεν εξαρτώνται απο μένα για να τα κρατήσω..οπότε πρέπει να τα ζω με ένα άγχος στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως σύντομα θα τελειώσουν και πρέπει να επανέλθω στην πραγματικότητα. Και πόσο με πνίγει αυτή η πραγματικότητα. Είναι ένας στίβος επιβίωσης με ελάχιστη ζωή μέσα της.Όλα για τα χρήματα, λες και δεν ζεις αλλιώς. Αυτό μας ποτίζουν και με αυτό προσπαθούμε να ανθίσουμε και τελικά μαραινόμαστε. Οπότε κουράστηκα. Δεν με νοιάζει αν είναι η γιορτή της γυναίκας σήμερα, εγώ θα παραμείνω αδύναμη! Μέσα στο σπίτι, άνεργη, χωρίς λεφτά, να περιμένω εστω ενα μήνυμα απο εκείνον. Και γενικά το σύμπαν να μου φέρει όσα μου χρωστάει απο όλον αυτό τον καιρό που παρέμεινα δυνατή.
3