ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ετσι είναι... ειμαστε χωρισμένοι επί της ουσίας κ ζούμε στο ίδιο σπίτι για τα παιδιά. Η απιστία του ηταν η αρχη του τελους...ενα τελος που δεν έρχεται.. ουτε με την άλλη τελειωνει ,ουτε με τον γάμο μας. Ψεμα πανω στο ψέμα , νεύρα κ ετοιμος για καβγά με το παραμικρό. ...κ 2 υπέροχα παιδιά που αισθανονται θλιψη κ υποφερουν σιωπηλά. Ουτε με την άλλη μπορει να είναι μαζί οσο κ αν το θελει, ειναι κ εκεινη παντρεμενη με παιδια κ καλοβολεμενη ,λεφτα ,ταξιδια..που σε καμια περιπτωση δεν μπορει να της παρεχει ο δικος μου. Πραγματικα πως μπορει ενας ανθρωπος που ξερω τόσα χρονια να με πληγωνει ετσι καθε μερα? Γιατι δε βαζει ενα τελος σ αυτο το μαρτυριο? Πως αντεχει καθε μερα να με βλεπει να υποφερω ? Τα παιδια μου σκεφτομαι μονο αυτα ,εγώ ειμαι πια κουρελι...θελω μονο να τελειωσει ολο αυτο κ να ησυχασουν τα παιδια κ εγω.