ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
30.3.2019 | 19:26

Όλα σαν να είναι τιποτα

Έχω γονείς που με αγαπάνε,σύζυγο που με λατρεύει, δουλειά . Είμαι 39 και νιώθω αποτυχημένη, που δεν κατάφερα να κάνω παιδί για να έχω άλλο ένα ενδεχομένως ισχυρό κίνητρο να συνεχίζω στη ζωή μου,που δεν απέκτησα δικό μου σπίτι,που δεν μείναν ούτε οι μισοί φίλοι από αυτούς που είχα κάποτε. Και ντρέπομαι,γιατί συνάνθρωποι μου δεν έχουν τα βασικά για να ξυπνάνε χαρούμενοι το πρωί,δεν έχουν την υγεία τους,δεν έχουν ζεστή αγκαλιά το βράδυ στο κρεββάτι η μία ζεστή σούπα στο κρύο. Νιώθω άθλιο υποκείμενο που παρόλαυτα σκέφτομαι έτσι και ότι αν υπάρχει Θεός θα με τιμωρήσει για αυτό... Νιώθω άσχημα όπως κ να εχει
5
 
 
 
 
σχόλια
Καταρχάς κανείς δεν τιμωρείται για τις σκέψεις του. Έπειτα, αν βλέπεις ότι όλο αυτό σου είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστείς, θα σε βοηθούσε να επισκεφτείς ένα ψυχολόγο. Αναφέρεσαι στον εαυτό σου με πολύ υποτιμητικές κουβέντες, φαίνεται ότι νιώθεις έντονο πόνο και μπορείς όλο αυτό να το διαχειριστείς, να το αποβάλλεις μέσα σου με την κατάλληλη καθοδήγηση!
Η επιστήμη έχει προχωρήσει πάρα πολύ στα θέματα γονιμότητας αφενός, αφετέρου υπάρχει κι η υιοθεσία. Μάνα/ πατέρα σε κάνει το μεγάλωμα του παιδιού, όχι η εγκυμοσύνη κι ο τοκετός.Όσον αφορά στην επιτυχία/ αποτυχία ενός ανθρώπου, καθένας έχει διαφορετικά κριτήρια. Προσωπικά, τα σπίτια και το μεγάλο κοινωνικό κύκλο δεν τα θεωρώ στοιχεία επιτυχίας. Ούτε τα παιδιά. Πολλοί έχουν και είναι δυστυχώς Προσπάθησε να βρεις τι σε κάνει να νιώθεις έτσι, ώστε να το δουλέψεις και να το ξεπεράσεις. Είναι το θέμα του παιδιού ή κάτι άλλο; Και μη φοβάσαι, ο Θεός δεν τιμωρεί κανέναν, ούτε κάνεις κανένα φρικτό έγκλημα.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί οι αρνητικές στο σχόλιό σου. Σε όλα τα πολύ σωστά που λες, να προσθέσω το εξής: Εξ., δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις ενοχές που σκέφτεσαι έτσι. Εσένα αυτή τη στιγμή το πρόβλημά σου είναι αυτό. Αν δεν είχες να φας, θα ήταν αυτό, αν εγώ δεν έχω δουλειά, με απασχολεί αυτό κ.ο.κ. Θέλω να πω πως δε χρειάζεται να υποβαθμίζουμε το καθετί επειδή γύρω μας μπορεί να γίνονται τρις χειρότερα.
Κοίτα, ο ερχομός ενός παιδιού δεν είναι ένα τσεκ στη λίστα με "τα πράγματα που πρέπει να κάνω σε αυτή τη ζωή, για να είμαι ευτυχισμένος".Με ανησυχεί το γεγονός ότι αναφέρεσαι στο παιδί σα να είναι κάτι που πρέπει να κάνεις, για να μη νιώθεις ανεπαρκής σύζυγος και κόρη, στα μάτια του κόσμου.Δεν πάει έτσι και ούτε είναι έτσι. Στο δια ταύτα, δεν σε έχουν πάρει τα χρόνια και αν δεν συντρέχουν ιατρικοί λόγοι, κάποια στιγμή θα έρθει και το μωρό. Ακόμη και στην περίπτωση που υπάρχει ιατρικό θέμα, είτε από εσένα, είτε από τον σύζυγο (ναι, μπορεί να έχει πρόβλημα και ο σύζυγός σου), απευθύνεστε στους ειδικούς για να σας βοηθήσουν.Σε όλα τα ενδεχόμενα, το ζητούμενο είναι να έχετε ψυχραιμία, κοινή οπτική και στάση ζωής, με τον σύντροφό σου.
Scroll to top icon