Καταρχάς κανείς δεν τιμωρείται για τις σκέψεις του. Έπειτα, αν βλέπεις ότι όλο αυτό σου είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστείς, θα σε βοηθούσε να επισκεφτείς ένα ψυχολόγο. Αναφέρεσαι στον εαυτό σου με πολύ υποτιμητικές κουβέντες, φαίνεται ότι νιώθεις έντονο πόνο και μπορείς όλο αυτό να το διαχειριστείς, να το αποβάλλεις μέσα σου με την κατάλληλη καθοδήγηση!
30.3.2019 | 19:26
Όλα σαν να είναι τιποτα
Έχω γονείς που με αγαπάνε,σύζυγο που με λατρεύει, δουλειά . Είμαι 39 και νιώθω αποτυχημένη, που δεν κατάφερα να κάνω παιδί για να έχω άλλο ένα ενδεχομένως ισχυρό κίνητρο να συνεχίζω στη ζωή μου,που δεν απέκτησα δικό μου σπίτι,που δεν μείναν ούτε οι μισοί φίλοι από αυτούς που είχα κάποτε. Και ντρέπομαι,γιατί συνάνθρωποι μου δεν έχουν τα βασικά για να ξυπνάνε χαρούμενοι το πρωί,δεν έχουν την υγεία τους,δεν έχουν ζεστή αγκαλιά το βράδυ στο κρεββάτι η μία ζεστή σούπα στο κρύο. Νιώθω άθλιο υποκείμενο που παρόλαυτα σκέφτομαι έτσι και ότι αν υπάρχει Θεός θα με τιμωρήσει για αυτό... Νιώθω άσχημα όπως κ να εχει
5