ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η παρουσία μου είναι τόσο αδιάφορη για όλους. Πραγματικά ότι και να κάνω περνάω τόσο απαρατήρητη από όλους. Έλεος. Δηλαδή δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό. Προσπαθώ τόσο πολύ να είμαι ευχαριστη. Συνήθως όλοι ξεχνάνε ότι ήμουν και εγώ παρούσα σε ένα γεγονός. Έχω κουραστεί πια. Με πληγώνει τόσο πολύ. Στον δρόμο αν δω κάνα γνωστό και πάω να τον χαιρετήσω δεν μου μιλάει καν. Αν όμως είμαι με καμιά φίλη μου , ή ακόμη και με την μάνα μου όλοι θα μιλήσουν σε αυτές. Εγώ κλασσικά σαν να μην υπάρχω, όπως πάντα. Δεν ενδιαφέρεται κανείς για εμένα. Και όχι, πάντα προσπαθώ να είμαι ευχαριστη και να λέω μια καλή κουβέντα. Προσέχω τα πάντα στους άλλους, είμαι εκεί για όλους και βοηθάω όποτε μπορώ. Γιατί κανείς να μην μπορεί να κοιτάξει μια μέρα και εμένα να δεί την στεναχώρια μου και να με ρωτήσει απλά αν είμαι καλά. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι και να πεθάνω σε μια εβδομάδα θα έχω ξεχαστεί. Και πολύ είναι. Προσπαθώ να μην τα παίρνω όλα προσωπικά και να μην είμαι υπερβολική. Αλλά πραγματικά έχει γα..θει η ψυχολογία μου. Δεν ξέρω τι να κάνω πια. Πηγαίνω καιρό σε ψυχολόγο τώρα και παίρνω αγωγή για κατάθλιψη. Αυτά. Θέλω και εγώ να εκφράσω το παράπονο μου σε κάποιον. Πείτε κάτι ρε παιδιά. Μια συμβουλή, κάτι που ίσως που μου ξεφεύγει. Είμαι τρομερά συναισθηματικα φορτισμένη τώρα. Τέλος πάντων. Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία.