Για συνθήκες «σύγχρονης σκλαβιάς» στην Κύπρο, όπου εργάζονται χιλιάδες γυναίκες και άνδρες από τις Φιλιππίνες, κάνει λόγο το βρετανικό πρακτορείο BBC, στον απόηχο των αποκαλύψεων για τη δράση του καθ' ομολογίαν serial killer, Νίκου Μεταξά.
Στην ανάλυσή του, το BBC εστιάζει στο «σύστημα εκμετάλλευσης» δεκάδων χιλιάδων γυναικών, που μεταναστεύουν για να δουλέψουν στην Κύπρο ως οικιακοί βοηθοί.
Τα στοιχεία που έρχονται στο φως για την πολυετή δράση του 35χρονου ίλαρχου, από το 2016, έχουν προκαλέσει σοκ τόσο στους ντόπιους όσο και στην κοινότητα των Φιλιππινέζων, και αρκετοί είναι εκείνοι που κατηγορούν την αστυνομία ότι δεν διερεύνησε αρκούντως τις περιπτώσεις εξαφανισμένων γυναικών, παρά το γεγονός πως, σε αρκετές περιπτώσεις, ήταν εμφανές ότι δεν είχαν φύγει από τη χώρα αφού τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα είχαν μείνει πίσω.
«Οι δολοφονίες είναι μια κλήση αφύπνισης», σχολιάζει η Lissa Jatass, οικιακή βοηθός. «Οι οικιακοί βοηθοί εδώ υποφέρουν από αυτό το κακό σύστημα. Οι γυναίκες εκπροσωπούνται λιγότερο», ανέφερε.
Η Ester Beatty, της Οργάνωσης Φιλιππίνων στην Κύπρο, εξηγεί ότι οι γυναίκες έρχονται να εργαστούν στο νησί επειδή είναι κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αισθάνονται «πιο χαλαροί». Οι συμβάσεις τους προβλέπουν πως οι εργοδότες τους παρέχουν δωρεάν διατροφή και διαμονή.
Η Beatty ασχολείται με τις καταγγελίες γυναικών των οποίων οι μηνιαίες αποδοχές είναι πολύ χαμηλότερες από την ελάχιστη αμοιβή των 400 ευρώ.
Δεν τηρούνται οι συμβάσεις εργασίας
Παρά την υπογραφή συμβάσεων που προβλέπουν 42 ώρες εργασίας την εβδομάδα, η Beatty καταγγέλλει ότι οι γυναίκες εργάζονται συχνά 12 με 14 ώρες κάθε μέρα, με ελάχιστες ή και καθόλου διακοπές, ενώ αρκετές πέφτουν συχνά θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης.
«Έχουμε έρθει εδώ και θυσιάζουμε την ζωή μας, έχουμε οικογένειες για να ταΐσουμε, παιδιά να στείλουμε τον μισθό μας - το κάνουμε αυτό για να στηρίξουμε τα παιδιά μας αλλά μας αντιμετωπίζουν σαν δούλους», , λέει η Santie, που έφτασε στην Κύπρο από τις Φιλιππίνες το 2011.
Εκτός από τις υπερωρίες, η ίδια καταγγέλλει ότι υπέστη και σεξουαλική παρενόχληση αλλά όταν παραπονέθηκε στον πράκτορά της, εκείνος της απάντησε ότι θα χρειαζόταν να παραμείνει έξι μήνες με το ζευγάρι που δούλευε, πριν μπορέσει να την αποδεσμεύσει για να εργαστεί αλλού. Ο πράκτορας του γραφείου εργασίας προσπάθησε να την πείσει ότι η σεξουαλική παρενόχληση «ήταν μόνο ένα φιλικό άγγιγμα», αλλά εκείνη έφυγε επειδή πλέον φοβόταν.
«Μια άλλη γυναίκα, η Λίζα, εργάστηκε για ένα ηλικιωμένο ζευγάρι. Είπε ότι ο σύζυγος της ζήτησε επανειλημμένα να τον συνοδεύσει στο κρεβάτι, να τον αγγίξει και να τον αγκαλιάσει. Ισχυρίζεται ότι δέχθηκε επίθεση επίσης από έναν άνδρα για τον οποίο εργάστηκε με μερική απασχόληση». Ερωτηθείσα αν είχε αναφέρει κάποιο από τα συμβάντα στην αστυνομία, γέλασε και απάντησε πως: «Δεν θα κάνουν τίποτα».
Η κυπριακή αστυνομία διαβεβαιώνει από την πλευρά της πως διερευνά σε βάθος όλες τις καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση και, εάν διαπιστωθεί αδίκημα, ασκείται ποινική δίωξη. Η κυβέρνηση ξεκαθαρίζει ότι κάθε εργαζόμενος που αισθάνεται ότι έχει πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης, προστατεύεται πλήρως από το κυπριακό Δίκαιο και όλες οι περιπτώσεις εξετάζονται από εξειδικευμένη μονάδα.
Τα προβλήματα με τις άδεις εργασίας
Οι πράκτορες της Santie και της Liza συμφώνησαν τελικά να τις αποδεσμεύσουν από τους εργοδότες τους, αλλά αυτό παρουσίασε μια σειρά από προβλήματα.
Οι εργαζόμενοι που «απελευθερώνονται» πρέπει να βρουν νέους εργοδότες το πολύ μέσα σε έναν μήνα, καθώς σε διαφορετική περίπτωση η άδεια εργασίας τους ακυρώνεται και κινδυνεύουν με απέλαση. «Φοβόμουν να επιστρέψω στις Φιλιππίνες, επειδή δεν είχα πληρώσει τα τέλη μου», δήλωσε η Santie.
«Το όλο σύστημα είναι κατασκευασμένο για να τους κρατήσει απομονωμένους και ευάλωτους και αποκλεισμένους», δήλωσε στο BBC ο γιατρός Δώρος Πολυκάρπου, της Κίνησης για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό. «Είναι παρόμοιες συνθήκες με την σύγχρονη δουλεία».
σχόλια