ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
2.5.2019 | 22:19

Τοξικοι γονεις

Ειμαι 30 χρονων η μεσαια κορη. Μεγαλωσα σε μια οικογενεια με εναν μεγαλυτερο κατα 10 χρονια ετεροθαλη αδερφο και μια μικροτερη αδερφη 4 χρονια. Το πρωτο παιδι απο 2ο γαμο και των δυο, δεχτηκα επανω μου ολα τα ψυχολογικα των γονιων μου. Οι γονεις μου με κακοποιουσαν (ξυλο) μεχρι τα 17. Κατι το οποιο εκανε και ο αδερφος μου σε συνεργεια με την μανα μου. Θυμαμαι τον πατερα μου μια ζωη με γυναικες και στο σπιτι ενας χαμος. Απο το αγχος και την στεναχωρεια ειχα τασης αυτοκαταστροφης και ξεκινησα το καπνισμα απο τα 15. Τωρα ολα αυτα τα μετανιωνω. Ημουν παιδι με πολλες δυνατοτητες αλλα δεν βρηκα ηρεμο περιβαλλον να της αξιοποιησω. Λοιπον τα 2 μου αδερφια ειχαν τελειως διαφορετικη ζωη απο εμενα. Σπουδασαν εξωτερικο ιατρικη και τα βρηκαν ολα ετοιμα. Πουληθηκαν περιουσιες και η μανα μου εκανε και 2 δουλιες για να σπουδασουν.Εγω αντιθετα δεν ημουν αξια να παω στην ιατρικη στο εξωτερικο κατα τα λεγομενα τους. Εν τελει πηγα στα τει. Αλλα μετα εδωσα κατατακτηριες και περασα ιατρικη στην ελλαδα.Τωρα την τελειωσα. Παντα θυμαμαι να κυνηγανε ολες μου τις σχεσεις και να μου καταστρεφουν καθε χαρουμενο πραγμα στην ζωη μου. Εκανα υπομονη γιατι εξαρτιομουν οικονομικα. Επαιζα τον 'μαλακα' μεχρι να πατησω στα ποδια μου.Θυμαμαι παντα που μου ελεγαν οτι δεν ειμσι αξια για τιποτα. Τωρα που μεγαλωσα ομως και ανεξαρτοποιηθηκα και γυρησα στο σπιτι μου και μαζευτηκαμε τα αδερφια, ειδα μια κατασταση που με γυρησε χρονια πισω. Επανω σε μια φασαρια με την μανα μου πηγε ο μεγαλος μου αδερφος να με χτυπησει και με εβγαλε εξω απο το πατρικο μου. Θυμηθηκα τα παιδικα μου χρονια. Μονο που τωρα φωναξα την αστυνομια και το θεμα πηρε διαστασεις. Ειδα την μικρη μου αδερφη να θελει να με βγαλει απο την περιουσια, να μου κλεβει τα πραγματα μου και να με κατηγορει πισω απο την πλατη μου σε ολον τον κοσμο. Ετοιμαζομαι να της κανω μυνηση για διασυρμο ονοματος.Οσο για την περιουσια τους αφηνω τα παντα. Καπως ετσι κοπηκαν οι σχεσεις και απελευθερωθηκα. Η μανα μου αρρωστησε απο καρκινο πριν 2 χρονια το ιδιο και ο πατερας μου. Καθηλωθηκαν στο σπιτι. Εγω τωρα στα 30 αρχιζω να ζω. Ετοιμαζομαι να παρω το πρωτο μου σπιτι και περιμενω να βρω τον συντροφο της ζωης μου που θα τον επιλεξω μονο απο ερωτα,να φτιαξω μια ομορφη οικογενεια και να δωσω ολη την αγαπη και ηρεμια που στερηθηκα απο τους γονεις μου. Δυστυχως στα ματια τους βλεπω 2 ηλικιωμενους αρρωστους ανθρωπους που μεχρι και τωρα βγαζουν μισος και εχθρα. Τιποτα παραπανω.Τις προαλλες με καταραστηκε η μανα μου. Αλλα πλεον δεν με νοιαζει γιατι η ζωη ειναι ομορφη. Ο θεος εχει για ολους. Καντε υπομονη. Μην αφηνεται τοξικους ανθρωπους να σας χαλανε την υγεια σας και την ζωη σας.
11
 
 
 
 
σχόλια
Όπως τα είπα. Το κείμενο το έγραψα πέρυσι, μετά από 3 μήνες γνώρισα τον άντρα της ζωής μου κι έμεινα εγκυος πολύ γρήγορα. Το τι έγινε δεν λέγεται..Έπαθαν όλοι σοκ.. Η αδερφή μου από την ζηλεια της έκανε ότι ηταν και αυτή εγκυος, Η μάνα μου ειπε το παιδί μου μπάσταρδο και με παρακαλούσε να το ρίξω, τον άντρα μου τράγο και μπικο, με έδιωχνε έξω από το σπίτι του πατέρα μου μέχρι που δεν άντεξα την χτύπησα κ την έβγαλα έξω από το σπίτι... Ήρθε η αδερφή μου και με έβρισε και με έριξε κάτω 6 μηνών εγκυος, χτυπηθηκαμε, ήρθε η αστυνομία και άρχισαν μυνησεις.... Από τότε μου παραχώρησαν το σπίτι και έκαναν πισω τώρα είμαι 9 μηνών κια περιμένω το αγοράκι μου....
Σας ευχαριστω για τα σχολια σας. Θελω να πω σε ολους οσους εχουν οικογενειακα προβληματα και μεγαλωσαν με χειριστικους γονεις, εχουν τασεις αυτοκαταστροφης και σκεφτονται αυτοκτονιες, να κανουν υπομονη και να κοιτανε μονο τον εαυτο τους και την υγεια τους γιατι στο τελος αυτο θα μεινει.... να ξερετε οτι στην ζωη ολα αλλαζουν με τα χρονια... μην απελπιζεστε...
Η γνώμη μου έχει ελάχιστη σημασία, και γι'αυτό δεν θα μπορούσα να σου πω συγχαρητήρια. Σε ευχαριστώ ωστόσο. Υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε ότι οι καταστάσεις είναι πολύ βαριές για τους ώμους μας να τις σηκώσουν, παρόλα αυτά, το κείμενο σου, ο τρόπος που στέκεσαι απέναντι στα πράγματα, μπορεί να δώσει μόνο κουράγιο. Εύχομαι να βρεις αυτό που ψάχνεις. Εύχομαι να χαμογελάσεις πολύ.
Α! μην στενοχωριέσαι για τις κατάρες . Η δική μου μάνα με καταριέται από τοτε που με έχει. Σταμάτησε όταν εγώ πήγα να σηκώσω χέρι και να την χτυπήσω, 3η λυκείου πριν τις πανελλαδικές . Τωρα εξαρτιέται από εμένα λόγω κατάστασης υγείας . Θεία δίκη.
Μην μου μιλας για μανες και συγγενεις.... τωρα στα 30 απελευθερωθηκα και θα τους βαλω και περιοριστηκα μετρα... μη τυχον και παντρευτω και κανω κανα παιδι ηταν η μανα μου... ουτε την λυπαμαι...
Η αξία μας δεν προσδιορίζεται από την άποψη των άλλων για εμάς αλλά από τις πράξεις μας. Συγχαρητήρια που δεν επέτρεψες σε άλλους να κρατήσουν την πένα με την οποία "γράφεις" την πορεία της ζωής σου κι αποτελείς -πιστεύω- παράδειγμα προς μίμηση για όλους αυτούς που προσπαθούν να ξεπεράσουν τα "ψυχολογικά" που ο περίγυρος, και οι κυρίως οι γονείς τους, τους κληροδότησαν. Σου εύχομαι να βρεις την αγάπη που ψάχνεις γιατί σίγουρα η ζωή είναι ομορφότερη όταν την μοιράζεσαι με ανθρώπους που αγαπάς :)
Scroll to top icon