ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά Καλημέρα. Είμαι 20 χρόνων φοιτήτρια και 4 χρόνια σε σχέση με τον έρωτα που γνώρισα στο Λύκειο. Σπουδάζουμε σε διαφορετικές πόλεις και όπως καταλαβαίνετε βρισκόμαστε κάθε 3 μήνες. Διακοπές δεν πηγαίνουμε μαζι παρα μονο με φίλους αρα ακομα και το καλοκαιρι βλεπόμαστε πολυ λιγο. Τελευταία που άρχισε να με αρέσει ενα παιδι στην παρεα που εχω στην πολη που σπουδαζω άρχισα να συνειδητοποιώ ορισμένα "λάθη " που έχω κάνει στη σχέση μου. Το γεγονός ότι επιμένω σε αυτή τη σχέση παρολο που έχει ξεφτισει ο έρωτας λόγω απόστασης και συνήθειας. Νιωθω τοσο ασχημα για τον εαυτό μου που έχω βολευτεί σε αυτή τη σχέση παρολο που είμαι μόνο 20 χρόνων λες και είμαι 40αρα παντρεμένη. Η κολλητή μου μου το έχει πει πλαγίως αλλα ποτέ άμεσα γιατι συμπαθεί πολύ το αγόρι μου και δεν θέλει να με υπαγορεύσει τι να κάνω όπως λέει. Όταν είμαστε μακριά θελω ν χωρίσω οταν είμαστε μαζι είμαστε καλά, αλλά καταλαβαίνετε. Όχι όπως παλιά. Είναι η πρωτη σχέση, το πρώτο συναίσθημα ποτέ άλλοτε δεν έκανα κάτι με άλλο αγόρι. Δηλαδή με το που μπήκα στο παιχνίδι του φλερτ κατευθειαν αυτο προέκυψε και οι συνθήκες το έφεραν έτσι ώστε να μείνει 4 χρονια Δεν μου λείπει κάτι από τη ζωή μου, ζω μια όμορφη φοιτητική ζωή αλλα κάπου νιώθω ότι έχει χαθεί οριστικά ο ενθουσιασμός και το πάθος στη σχέση μουΤο λυπηρό είναι πως το ξερω, αλλά μένω σε αυτή τη σχέση για λόγους που ουτε εγω ξερω Ηθελα να το βγάλω από μέσα μου αυτο το βάρος