ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν κανένα χρόνο, είχα ερωτευτεί έναν άντρα. Το φλερτ ήταν αμοιβαίο και διακριτικο, ωστόσο όταν από τύχη έμαθα πως είχε σχέση ολίγων μηνών τον ξεμπροστιασα. Αν και του τα είχα χώσει άσχημα , συνέχιζε να μου μιλά αρκετές φορές τυπικα και φαινόταν να ντρέπεται/φοβάται, ενώ κάθε φορά που εγώ ήμουν πιο χαλαρή απέναντι του, χαλάρωνε και αυτός και πάλι ψιλο υπήρχε φλερτ/αστεία κτλ. Τότε τα είχε αρνηθεί όλα, με είχε βγάλει τρελή και μου έλεγε πως εξαρχής με εβλεπε φιλικά. Μου είχε φανεί παράξενο kαθως θεωρούσα πως μπορούσα να ξεχωρίσω μια φιλική προσέγγιση από ένα φλερτ,αλλά θέλοντας και μη το είχα αποδεχτεί. Ποτέ δεν έγινε τίποτα μεταξύ μας. Ούτε μου τηλεφώνησε ποτέ ,αν και εγώ τον είχα πάρει δύο φορές και είχαμε μιλήσει λιγο.Τώρα, έτυχε και συναντηθήκαμε σε μια κοινή εκδήλωση και όλα ήταν όπως τότε. Τα ίδια βλέμματα , η ίδια αμοιβαία αμηχανία κτλ. Μιλήσαμε και μου είπε να βγούμε. Του έδωσα αριθμό και όντως μου έστειλε να κανονίσουμε. Ρώτησα και έμαθα πως έχει χωρίσει. Και ερωτω, θεωρείτε πως αξίζει να βγω μαζί του; Ο αδερφός μου υποστηρίζει πως ήταν σωστός,με ήθελε από παλια αλλά σεβαστηκε την τότε σχέση του ενώ θα μπορούσε να με κορόιδεψει και μου λέει πως μόνο του λάθος ήταν η παραμυθα οτι με έβλεπε φιλικά. Η φίλη μου θεωρεί πως αν με ήθελε αρκετά θα είχε χωρίσει, πως ημουν απλά η δεύτερη επιλογή του και αν μπλέξουμε θα είμαι πάντα η δεύτερη. Εννοείται πως τον θέλω , έτρεμα στη θέα του, αλλά έχω μπερδευτεί. Μη μου πείτε απαραίτητα τι να κάνω, άλλωστε ο,τι θέλω θα κάνω, απλά θα ήθελα τη γνώμη σας. Θεωρείτε πως ήμουν δεύτερη επιλογή ή πως τελικά έχω να κάνω με έναν σωστό άντρα που σεβάστηκε την τότε σχέση του και κράτησε δικαιολογημένα αποστάσεις;