ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρίσαμε πριν κάτι μέρες, δεν τσακώθηκαμε, ίσα ίσα, κλάψαμε και οι δύο τα λύσαμε πολιτισμένα και βγάλαμε αυτό, να χωρίσουμε. Εγω δεν ήθελα, αλλά τόσο καιρό το ένιωθα ότι αυτό θα συμβεί. Οταν χωρίσαμε την δεύτερη μέρα και γενικά όλες αυτές τις μέρες που είμασταν μαζί πριν φύγω για την πόλη μου αγκαλιάζομασταν όλοι τη νύχτα και με φιλούσε, μου έλεγε ότι δεν θέλει να με χάσει απ' τη ζωή του , κι ότι θα μου τηλεφωνεί να μιλάνε, και όντως το κάνει. Όταν ήρθα στη πόλη μου, κατάλαβα ότι όντως αυτόν τον άνθρωπο δεν θα τον ξανά φιλήσεις ποτέ, δεν θα ξανά νιώθεις έτσι όπως ένιωθες και πριν φύγεις, τον έχασες, τελείωσε. Με έπιασαν τα κλάματα, του έστειλα ότι μετάνιωσα αλλά είδα ότι εκείνος ήταν αποφασισμένος γι'αυτό, και έκανα πίσω. Ακόμα τον σκέφτομαι, δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω, ναι είναι αρχή, όλοι έτσι μου λένε, αλλά δεν μπορώ. Εκείνος ίσως προχωράει, έχει ήδη κάνει ένα πλάνο για τη ζωή του, και το εκτιμώ αυτό. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ότι ήμουν μια κοπέλα η οποία τον πήγαινε πίσω, δεν ζούσε, δηλαδή όλα αυτά που κάνει τα έκανε και τότε, απλά ίσως πιέστηκε. Με παίρνει τηλέφωνο και δεν ξέρω πως να φέρομαι, νομίζω ότι κατά βάθος δεν θέλει να μιλάει, να βλέπει τι κάνω, να τον ρωτάω κι εγώ, είπαμε να μη χαθούμε και να έχουμε μια επικοινωνία, αλλά μετα όλο αυτό πιστεύω θα γίνει βάρος. Δεν ξέρω πως θέλω να γίνουν τα πράγματα, αν θέλω να προχωρήσω, θέλω εκείνον, θέλω να τον έχω αγκαλιά κάθε βράδυ και να μιλάμε για ότι ναναι πράγματα. Δεν ξέρω αν οι υπόλοιποι μήνες είναι αλλιώς, αν αλλάξω γνώμη αλλά πιστεύω πως δεν θα μπορώ. Ποσο δύσκολο είναι να χάνεις έναν ανρθωπο που αγάπησες πολύ. Που μοιράστηκες μαζί του πράγματα. Και τώρα ξαφνικά προχωράμε παρακάτω.