ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ε όχι και δυνατότερο μη τα ισωπεδονουμε όλα. Δεν έχω βιώσει θάνατο αγαπημένου προσώπου και τρέμω τη στιγμή που θα συμβεί αλλά δε πιστεύω ότι υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτό.

Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι έχουμε βιώσει μια ερωτική απώλεια. Κι εγώ βίωσα πρόσφατα και πονάει πάρα πολύ. Ακόμα όμως και τη στιγμή των πιο έντονων συναισθημάτων υπάρχει η ελπίδα ότι θα το ξεπεράσουμε, ότι η επόμενη σχέση θα είναι πιο όμορφη, ότι θα προχωρήσουμε, ακόμα-ακόμα ότι είναι για καλό μας και μας βοηθάει να γνωρίσουμε καλύτερα εμάς και τα θέλω μας. Πως παρομοιάζεται αυτό με το θάνατο. Ακόμα και η συζήτηση που κάνουμε τώρα, αυτός ο προβληματισμός, γίνεται γιατί είμαστε ζωντανοί.

Προσωπικά δεν ταυτίζομαι και προφανώς όπως οι περισσότεροι έχω βιώσει και μεγάλη ερωτική απογοήτευση και θάνατο ιδιαίτερα αγαπημένων προσώπων.Για εμένα το δεύτερο εκμηδένισε όλες τις προηγούμενες απογοητεύσεις που είχα περάσει, ερωτικές και μη.

Το σώμα μας κυριολεκτικά απωθεί την απόρριψη! Ο αγώνας που γίνεται μέσα μας είναι αληθινός, και οι κίνδυνοι που παίρνουμε όταν ερωτευόμαστε,είναι αμέτρητοι και τρομακτικοί.Μπορεί να νομίζουμε ότι είναι όλα στο κεφάλι μας, αλλά δεν είναι. Βιώνουμε πραγματικά μια ασθένεια.Ειδικά αν μας έχουν παρατήσει και μάλιστα απότομα,η περιοχή του εγκεφάλου που ενεργοποιείται όταν τραυματίζεστε σωματικά ενεργοποιείται και όταν υποφέρετε από ερωτική απογοήτευση.Όταν η καρδιά μας πληγώνεται, κολυμπάμε σε μια λίμνη από ορμόνες του στρες.Η στέρηση είναι πραγματική.Οι γιατροί λένε ότι μετά από ένα δύσκολο χωρισμό, μπορεί να αμφισβητήσουμε την ταυτότητά μας.Ο χωρισμός μπορεί να προκαλέσει υπαρξιακές κρίσεις,αποξένηση,απομόνωση και κατάθλιψη

Ναι μόνο που ο θάνατος είναι μια ΜΗ αναστρέψιμη κατάσταση ενώ και να χωρίσεις όσο καιρό και να σου πάρει κάποια στιγμή θα ξαναισιώσεις και θα ερωτευτείς ξανα ...Οπότε μην ακούω μπούρδες .

Το τελος μιας σχεσης,κυριως αν δεν θες το χωρισμο, ειναι ενας θανατος. Χανεις ,χωρις τη θεληση σου, καποιον που αγαπας. Και οι δυο καταστασεις περιεχουν την απωλεια.

Αυτό συζητούσα πριν λίγο με ένα φίλο μου!Και μπαίνω εδώ και βρίσκω αυτή την ανάρτηση!Εγώ πάντως έχω ταυτιστεί με την άποψη ενός καθηγητή μου στο πανεπιστήμιο που έλεγε ότι είναι όντως δυνατότερο. Και απόδειξη αυτού είναι ότι γονείς που έχουν χάσει τα παιδιά τους δεν αυτοκτονούν, ενώ από ερωτική απογοήτευση είναι σύνηθες.

Ο έρωτας αλλά και ο θάνατος είναι οριακές στιγμές. Η γλώσσα της τέχνης έχει την πιο κατάλληλη φύση για να περιγράψει και να αποτυπώσει αυτές τις εμπειρίες ζωής. Η δημιουργική διάσταση στον έρωτα και στο θάνατο εμπεριέχει την αίσθηση επικοινωνίας με το άυλο της ψυχής μέσα από πολλαπλά κανάλια και δρόμους. Συνδέεται με την ποιότητα της πίστης, τη συνέχεια της ζωής και την απουσία του σημαντικού άλλου!o Έρωτας και ο Θάνατος.. οι δύο όψεις του νομίσματος.

Τι να σου πω, εγώ ακόμα την αγαπημένη μου γιαγιά σκέφτομαι που έφυγε πριν 3 χρόνια..