Διαβάζω το ζώδιο μου κάθε μέρα. Νωρίς το πρωί όταν φτάνω στο γραφείο. Πρώτα ανοίγω τα μέιλ μου ελπίζοντας σε κάποια έκπληξη. Ένα μήνυμα που θα με κάνει να χαρώ. Να σηκώσω τα μανίκια. Να πω 'επιτέλους το έστειλαν'. Τίποτα. Μετά διαβάζω το ζώδιο μου και περιμένω οδηγίες. Τι να κάνω. Πώς να σκεφτώ τα πράγματα. Όταν πηγαίνω καλά στα επαγγελματικά μου ή με περιμένουν τρυφερές στιγμές με τον σύντροφο μου, απελπίζομαι. Αναθαρρώ όταν υπάρχουν διάφορα πλανητικά τρίγωνα που με κάνουν γοητευτική, όταν ο έρωτας παραμονεύει ή όταν πρέπει να βγω έξω και να συναντηθώ με φίλους. Αν ο αστρολόγος αφήνει υπονοούμενα σαν να με ξέρει, μικρές λέξεις που απευθύνονται μόνο σε μένα και τη δική μου ζωή, νιώθω πολύ καλά.
Μετά μπορώ να ξεκινήσω να δουλεύω. Στο γραφείο είμαι μόνη. Σε ένα δωμάτιο μικρό. Δεν φαίνομαι. Δεν με βλέπει εύκολα κάποιος. Άρα αν δεν δουλεύω δεν το ξέρει κανείς. Είναι μέρες που υποκρίνομαι ότι η επιχείρηση είναι δική μου. Ότι από τις δικές μου αποφάσεις, επαφές, τηλέφωνα θα εξαρτηθεί πως θα πάμε φέτος. Προσπαθώ να με κινητοποιώ με αυτόν τον τρόπο. Λέω, 'ήρθες σήμερα το πρωί στο γραφείο σου και είσαι το αφεντικό'. Άρα έχω δικαίωμα να πιω ένα καφέ. Να κάνω ένα-δύο τσιγάρα. Να χαζέψω λίγο στο ίντερνετ. Μετά, δεν καταλαβαίνω πως, η ώρα έχει πάει ήδη μία. Τότε με πιάνει ένα μικρό άγχος και κοιτάζω τα μειλ μου ξανά να δω αν υπάρχει κάτι επείγον που πρέπει να απαντηθεί. Αλλά συνήθως δεν υπάρχει.
Το γραφείο μου είναι τακτικό. Έχω επιλέξει κίτρινους φακέλους για τα χαρτιά μου. Για να δείχνουν χαρά και ανεμελιά. Και γαλάζιους για να ταιριάζουν με το χρώμα του τοίχου. Έχω και αρκετά βιβλία που αφορούν στο αντικείμενο της εταιρείας. Έτσι μάλλον δείχνω έξυπνη και καλλιεργημένη. Επειδή δεν είμαι πολύ μεγάλη έχω και έναν πίνακα από φελλό που κολλάω πάνω ωραίες φωτογραφίες ή μικρά μηνύματα φίλων ή αποκόμματα από παραστάσεις. Κολλάω και πράγματα που αφορούν στη δουλειά. Αρκεί να χωράνε. Δηλαδή όχι μεγάλες κόλλες Α4. Μικρές σημειώσεις χειρόγραφες που γράφουν 'έμμεσα έξοδα' ή 'παραγωγή έντυπου υλικού σε ψηφιακή μορφή'. Όλα αυτά δεν μου είναι χρήσιμα. Τα χρησιμοποιώ σαν σκηνικό. Θα μπορούσα να δουλεύω και σε ένα εντελώς άδειο χώρο. Χωρίς χαρτιά πάνω στο γραφείο. Μόνο με ένα πληκτρολόγιο και μία οθόνη. Φαντασιώνομαι ότι το κάνω. Έχω όλα όσα πρέπει μέσα στο μυαλό μου. Κάνω συνδυαστικές σκέψεις. Έχω καλή μνήμη και να ανατρέχω όταν χρειάζεται στην κατάλληλη πληροφορία. Όμως στην πραγματικότητα δεν ισχύει κάτι από όλα αυτά. Στην πραγματικότητα απλά περιμένω. Περιμένω να πάει τρεις.
