ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αντιπαθώ την μαμά μου! Έχει ταιραστιες ευθύνες που γεννήθηκα και μεγάλωσα χωρίς πατέρα.Που έπαθα κατάθλιψη στα 18.Που πέρασα φτώχια και πείνα, η γυναίκα απλά βαριέται να δουλέψει! Που πάντα με έβαζε, να έχω το βάρος πως πρέπει να την ζήσω. Κάποτε μου είπε 18 χρόνων, που είχα όνειρα να σπουδάσω (και έκανα όνειρα για μια δεκαετία μετά)... Τι είναι αυτά που σκέφτεσαι, πανεπιστήμια, γάμους, να φύγεις απ' το σπίτι, είμαστε δυο γυναίκες μόνες, πως θα τα κάνεις όλα αυτά, εμένα που θα με αφήσεις.Σε έναν καυγά, γιατι αποφάσισα να δηλώσω στη σχολή εμποροπλοιάρχων, ενώ εκείνη απλά ήθελε πάλι να παρατήσει την δουλειά της και της ζητούσα να κάνει υπομονή, με έβρισε και με έδιωξε απ το σπίτι, το σπίτι που εγώ πλήρωνα!!! Με καταράστηκε να μπω στο πλοίο (δουλεύα σαν κατώτερο πλήρωμα σε πλοίο) και να μη καταφέρω να ξανά βγω! Αν το πιστεύετε! Εκείνη την χρονιά είχαμε ατύχημα με το πλοίο, μέχρι και που το εγκαταλείψαμε... Τόσο σοβαρό! Αφού με έδιωξε, ήθελε να πάει στο λιμεναρχείο να δηλώσει, ότι την έκλεψα! Μου ορκίστηκε στον πατέρα της, ότι θα μου κάνει ζημιά στην δουλειά μου, να μη μπορώ να ξανά δουλέψω ποτέ! Είμαστε 3 αδέλφια, τα άλλα δύο δεν της μιλούν χρόνια τώρα! Δεκαετίες!Εγώ της μιλώ, όταν γυρνάω Αθήνα μένω μαζί της, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΏ, ΔΕΝ ΤΗΝ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΆ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΣΥΓΧΩΡΈΣΩ ΠΟΤΕ ! Όσο και να δείχνει, ότι και καλά προσπάθει για το καλύτερο προς εμένα... Δεν το κάνει ουσιαστικά! ... Ενα αληθινό συγγνώμη... Ίσως να ήταν το παν!