Δυο ερωτήσεις στην Βουλή αυτή την εβδομάδα που άφησαν το ιντερνετικό κοινό με τα σαγόνια κάτω. Στην πρώτη ο Βύρων Πολύδωρας ρωτάει για το θεατρικό έργο της Λένας Κιτσοπούλου. Με μαχητική στάση αντάξια αυτής που επέδειξε ενάντια στον «στρατηγό άνεμο» αποκαλεί την συγγραφέα ανάμεσα σε άλλα «σκοτεινό πράκτορα που στοχεύει στην οριστική διαγραφή της Ελλάδας και των Ελλήνων από τον ιστορικό, πολιτιστικό και γεωγραφικό χάρτη». Απορώ πώς δεν της φόρτωσε το μνημόνιο, την περικοπή των συντάξεων και το ναυάγιο της χώρας. Φαντάζομαι ότι ο βουλευτής έχει κρυμμένους άσσους στο μανίκι του και σύντομα θα μάθουμε και άλλα για την συγγραφέα. Ίσως να είναι υπεύθυνη και για την τρύπα του όζοντος. Ποιος ξέρει που θα οδηγήσουν οι αποκαλύψεις του;
Στην δεύτερη ερώτηση ο κύριος Τατσόπουλος. Θέλει να καταργηθεί ο νόμος περί βλασφήμιας. Και αυτός κάνει αναφορά σε μια θεατρική παράσταση. Δεν έχω να πω κάτι πάνω σε αυτό. Παρακαλώ τον υπουργό που μπορεί να καταργήσει τον νόμο, το σύμπαν και το κοινό του Facebook(σ. σ ίσως φτιάχνοντας κάποιο γκρουπ με τίτλο «Όχι στο νόμο περί βλασφήμιας») να βοηθήσουν ώστε να γίνει πραγματικότητα αυτό που θέλει ο κύριος Tατσόπουλος. Ας του κάνουν το χατίρι. Θέλω να δω πως θα αντιδράσει όταν κάποιοι συμφωνήσουν μαζί του. Ελπίζω λόγω κεκτημένης ταχύτητας να μην μπινελικώσει πάλι στον τοίχο του στο Facebook ακόμα και αυτούς που συμφωνούν μαζί του.
Συμπέρασμα: Εδώ ο κόσμος βουλιάζει και εκείνοι για να δικαιολογήσουν τους μισθούς τους ρωτάνε ό,τι τους κατέβει μέσα στη Βουλή. Θα μου πεις τι άλλο απομένει εδώ που φτάσαμε, τι να ρωτήσουν δηλαδή; Πώς στο διάολο θα βγούμε από τον βούρκο που μας έριξαν; Αυτές τις ερωτήσεις τις κάνουμε εμείς στους εαυτούς μας και απάντηση δεν παίρνουμε. Βέβαια υπάρχει και άλλη επιλογή: H σιωπή όταν δεν έχεις τι να πεις. Αλλά είναι μια δύσκολη επιλογή.
σχόλια