Το παράπονο της γιαγιάς

Facebook Twitter
12

Πριν δυο Σάββατα μέσα σε ένα λάθος λεωφορείο. Στο διπλανό κάθισμα μια γυναίκα γύρω στα εβδομήντα. Στα πόδια της τέσσερις γεμάτες σακούλες του «Βερόπουλου». Ένας παππούς κρατάει από το χέρι του το εγγόνι και ετοιμάζεται να κατέβει στην επόμενη στάση. Τότε η γυναίκα εντελώς ξαφνικά γυρίζει προς τα εμένα. «Κοίτα πως μας έχουν καταντήσει γέρους ανθρώπους» μου λέει δείχνοντας τον παππού, «Έβγαλαν τους γέρους από τα γηροκομεία για να ξαναπάρουν τις συντάξεις. Τους κρατάμε ξανά τα παιδιά. Βλέπεις αυτές τις σακούλες; Κάθε Σάββατο η ίδια δουλειά. Φορτώνομαι» καταλήγει και με κοιτάζει στα μάτια. «Ναι έτσι είναι» της λέω «Η Κρίση έφερε ξανά τους ανθρώπους κοντά. Η οικογένεια είναι ξανά το καταφύγιο των ανθρώπων. Οι οικογενειακοί δεσμοί στην Ελλάδα είναι ισχυροί. Άλλωστε υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να μεγαλώνεις, να είσαι καλά στην υγεία σου και να έχεις δίπλα τα εγγόνια σου;» καταλήγω (σ. σ Όταν δεν έχω τι να πω σε αγνώστους, από την αμηχανία μου μιλάω όπως οι ήρωες του Παπακαλιάτη).

 

Τότε για ελάχιστα δευτερόλεπτα νομίζω ότι είδα μια ανεπαίσθητη κλίση του κεφαλιού της γυναίκας προς τα πάνω. «Καλά τα λες. Όμως όταν όλα πήγαιναν μια χαρά δεν μας έδιναν καν σημασία. Τους παρακαλούσαμε να σηκώσουν το τηλέφωνο. Αυτό δεν μετράει;» μου είπε και πριν προλάβω να πω οτιδήποτε η γυναίκα αρχίζει και αδειάζει την οργή της στην Μέρκελ και την Τρόικα.

 

Πόσες αλήθειες κρύβουν αυτά τα λόγια της γιαγιάς; Για αρκετούς οι γέροι γονείς είναι ένα είδος καλόβολου pet. Λίγα κόκαλα αγάπης αραιά και που φαίνονται αρκετά. Στα μυαλά τους, ο άνθρωπος που γερνάει μετατρέπεται σε οσιομάρτυρας. Ένα ταπεινό πλάσμα που πρέπει να δεχθεί τα χτυπήματα των απογόνων μέχρι το τέλος του. Ένα πλάσμα που συγχωρεί, που ανέχεται τα πάντα, που βάζει την προσωπικότητα του στην άκρη για χάρη των παιδιών. Ακόμα και αν τα έχεις τετρακόσια και είσαι υγιής οφείλεις να κάνεις το χαζό για να μην έρθεις σε σύγκρουση με τους κανακάρηδες-δημιουργήματα.

 

Είσαι εβδομήντα και αντί να ηρεμήσεις, να διαλογιστείς πάνω στο θέμα του θανάτου σου που πλησιάζει, να κάνεις μια βλακεία που δεν έκανες μια ολόκληρη ζωή, όλοι απαιτούν «μια τελευταία θυσία». Και επειδή δεν είσαι έφηβος για να σου συγχωρεθεί η οποιαδήποτε οργισμένη αντίδραση, πρέπει να καταπίνεις και να καταπίνεις. Ο κομμένος ομφάλιος λώρος ξαναδένεται, γίνεται τώρα στο τέλος μια θηλιά γύρω από το λαιμό της μάνας και του πατέρα. Και πρέπει να σκύψεις το κεφάλι και να υποστείς τα πάντα, ίσως κρατώντας για λόγους ασφαλείας κάποιο άγραφο οικόπεδο ή διαμέρισμα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής σου γίνονται μια παρτίδα σκάκι με τα παιδιά σου. Μια λάθος κίνηση και σε έχουν πετάξει έξω από το παιχνίδι.

 

Καθώς η γυναίκα με χαιρετούσε και κατέβαινε από το λεωφορείο σκεφτόμουν ότι η αλήθεια δεν σε εγκαταλείπει στα γεράματα. Αντιθέτως γίνεται ένα τεράστιο κύμα. Μεγαλώνει, μεγαλώνει, ανεβαίνει προς τα πάνω και κάποια στιγμή «σκάει». Και όποιον πάρει ο χάρος. Ακόμα και έναν άγνωστο μέσα σε ένα λεωφορείο.

12

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

11 σχόλια
Ο Έλληνας γονιός κάνει τα πάντα για να έχει κολλημένο το παιδί του επάνω του, να το έχει εξαρτημένο, εξού και δεν αγαπάμε ως λαός την αξιοκρατία, δηλαδή μια κοινωνία που να προσφέρει δυνατότητες, κι αφού τα καταφέρει, έπειτα κλαίγεται πως είναι σκλάβος των παιδιών του. Ο Μίμης Ανδρουλάκης έχει γράψει επ' αυτού ένα βιβλίο με τον εύστοχο τίτλο Βαμπίρ και Κανίβαλοι (όπου βαμπίρ οι γονείς και κανίβαλοι τα παιδιά).
Από τους φίλους και γνωστούς σας που έχουν ή εκφράζουν την επιθυμία να αποκτήσουν παιδιά, πόσοι είναι αυτοί που δεν ποντάρουν στους γονείς τους για να το κάνουν; Θλιβερό αν το καλοσκεφτείς.
Δεν είναι πάντα όπως τα λέτε. Εγώ δεν ξέρω πολλούς σε αυτή την ηλικία να καταπιέζονται ώστε να κρατήσουν τις ισορροπίες. Θα υπάρχουν κι αυτοί. Υπάρχουν όμως κι άλλοι, που εκμεταλλεύονται ακριβώς την ηλικία τους για συναισθηματικούς εκβιασμούς. Υπάρχουν κι εκείνοι που δένουν τον ομφάλιο λώρο θηλειά στο λαιμό των παιδιών τους, στο όνομα των όσων έκαναν για αυτά, στο όνομα αυτού του διαμερίσματος που λέμε. Κάθε γενιά έχει τις ευθύνες της. Και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Μην θυματοποιούμε τους ανθρώπους από την ηλικία τους και μόνο
Κρίση υπήρχε και όταν τα παιδιά δεν σήκωναν το τηλέφωνο, κρίση όμως είναι και αυτή που τώρα "αναγκάστηκαν" να τους "επιστρατεύσουν". Υπέρχοχο κείμενο. Όλα αυτά όμως είναι δημιούργημα, να πω καλύτερα τερατούργημα της παραδοσιακής ελληνικής οικογενειακής παράδοσης. Οι γονείς πάντα χαλί μέχρι να πεθάνουν. Εαν τώρα στα δύσκολα οι μεγάλοι πήγαιναν ένα ταξίδι, άλλαζαν σπίτι με το εφάπαξ για ένα άλλο δίπλα στην παραλία και άφηναν τα καλοζωισμένα μαντράχαλα να τα βγάλουν πέρα μόνα τους, έχω μια αμυδρή εντύπωση ότι όλοι θα ήμασταν καλύτερα. Όσοι τέλος πάντων έχουν την αίσθηση ότι μπορούν να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, αίσθηση που σπανίζει.
ποσο, μα ποσο δικιο εχεις..ζωντας εδω και δυο χρονια στην Ολλανδια, εχω δει απο κοντα τι σημαινει να κοβεται ο ομφαλιος λωρος, παυλα, παρε-δωσε γονεα με παιδι. ισως ορισμενες φορες να ηταν υπερ το δεον σκληροι οι γονεις αλλα το μονο σιγουρο ειναι οτι η ολλανδη κοπελα μου δεν προκειται ποτε μα ποτε ξανα να απλωσει τα ποδια περα απο τη κουβερτα
Pδεν ευθυνεται η κριση για τη νοσηροτητα των οικογενειακων/διαπροσωπικων σχεσεων στην ελλαδα η οπου αλλου. αυτη προυπηρξε της κρισης κ αυτη, τουλαχιστον σε ενα ποσοστο, οδηγησε στην ελληνικη κριση. το θεμα ειναι πως προσδιοριζει κανεις το ατομικο του συστημα αξιων, τις ατομικες και τις κοινωνικες του ευθυνες κ υπευθυνοτητες, κ ποιο ειναι το ποσοστο της συναισθηματικης ενηλικιωσης του. δλδ δεν θελω ουτε παπακαλιατη αλλα ουτε βασιλακη καιλα.αυτα.