Στην Αγγλία υπάρχει ένα καφέ, πηχτό μείγμα λεκιθίνης με έντονη παράξενη γεύση, με το όνομα Marmite. Το διαφημιστικό του σλόγκαν για πολλά χρόνια ήταν «Ή το λατρεύεις ή το μισείς». Κάπως έτσι είναι και οι Κόρε.Ύδρο. Ή που θα τους λατρέψεις ή που θα αναρωτηθείς εάν υπάρχουν άνθρωποι που στ' αλήθεια θέλουν ν' ακούσουν αυτό το πράγμα στα σοβαρά. Ίσως να μην είναι τυχαίο ότι το νέο τους άλμπουμ «Απλές ασκήσεις πάνω στον υπαρξισμό» κυκλοφορεί τη Μεγάλη Δευτέρα, μέσα στην Εβδομάδα των Παθών. «Είδα στον ύπνο μου ξανά τον Παναγιώτη να ανακοινώνει πικραμένος τη δραχμή / κι ένιωσα τρόμο, αρκουδάκια να με τρώνε / πίσω απ' όλα μια ηδονή» τραγουδάει ο Παντελής Δημητριάδης στο ολοκαίνουργιο «Ποτέ δεν ήμουν μόνος τελικά». Είναι αυτό ακριβώς το πνεύμα, ένα μείγμα επικού κι ευτελούς, μεγαλομανίας και αυτοσαρκασμού, που κάνει τους Κόρε.Ύδρο. να μη μοιάζουν με κανένα άλλο ελληνικό συγκρότημα.
Το σχήμα του Παντελή Δημητριάδη και του Αλέξανδρου Μακρή, κερκυραϊκό μέχρι το κόκαλο (αν και αυτός ο δίσκος δεν έχει επικλήσεις στον Άι-Σπυρίδωνα, όπως ο προηγούμενος), είναι μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα – η μουσική τους δεν μοιάζει με τη μουσική οποιουδήποτε άλλου. Πρέπει, επίσης, να είναι το μοναδικό συγκρότημα που κράτησε το εφηβικό του όνομα από τότε που τα μέλη του πήγαιναν σχολείο, μια και έχουν πλέον παραδεχτεί ότι το «Κόρε.Ύδρο.» βγαίνει από τους κορεσμένους υδρογονάνθρακες, κάτι που παραμένει εξαιρετικά χαριτωμένο μέσα στη άκρατη σπασικλοσύνη του.
Εάν η «Φτηνή ποπ για την ελίτ» του 2006 ήταν ένας δίσκος σχεδόν θριαμβευτικός μέσα στην εξωστρέφειά του, ένας δίσκος που ήθελε να σε κάνει να χορέψεις και να πάρεις εκδίκηση για όλους αυτούς που «σε χλεύασαν γιατί δεν ήσουν σαν κι αυτούς» ή ακόμα και για τις «πρόζες του Κωστάλα;», το «Όλη η αλήθεια για τα παιδιά του '78» του 2009 ήταν ένα πιο επικό άλμπουμ, με τραγούδια όπως το «Όταν είμαι μαζί σου / Όταν είσαι μαζί μου» να ξεχωρίζουν. Οι «Απλές ασκήσεις στον υπαρξισμό», πάλι, είναι ίσως το πιο εσωτερικό, λυρικό τους άλμπουμ. Λείπει το επικό στοιχείο που υπήρχε στον προηγούμενό τους δίσκο, για πρώτη φορά μάλιστα τζαζίζουν κιόλας λίγο. «Μια ανοιχτή πληγή», «Ζεστασιά πριν το τέλος», με πολλές πολυφωνίες και έντονη '80s χροιά. Φυσικά, εδώ μιλάμε για τους Κόρε.Ύδρο., με στίχους για δάκρυα, χάδια, χαμένους έρωτες κι «ένα στρουμφάκι που σου μοιάζει μου σημαδεύει την καρδιά». Είναι ίσως πιο τρυφεροί από ποτέ («Τα χάδια»), ενώ ο αυτοσαρκασμός και το χιούμορ τους συνεχίζουν – τα «Βράδια της κρίσης», τα οποία, μάλιστα, έδωσαν στο κοινό ως taster μια βδομάδα πριν από την επίσημη κυκλοφορία του «Απλές ασκήσεις στον υπαρξισμό» είναι στο ίδιο πνεύμα με την «Πρωινή Διερώτηση» του προηγούμενου δίσκου τους. («Μέσα στα παραπήγματα κοιμόμαστε μαζί / και το κανάλι της Βουλής όλη νύχτα έπαιζε Παραφράσεις του Liszt / μέχρι ν' αρχίσει το ρέκβιεμ της κυβέρνησης»).
Οι Κόρε.Ύδρο. έχουν προγραμματίσει συναυλία στο Gagarin στις 18 Μαΐου. Εάν μοιάζει και αυτή με τις δύο προηγούμενες (τρεις συναυλίες έχουν δώσει όλες κι όλες στην Αθήνα), περιμένουμε να δούμε γι' άλλη μια φορά ένα οργιαστικό σόου στη σκηνή με τον Παντελή Δημητριάδη να γυμνώνεται, τρελούς να ανεβαίνουν στη σκηνή για να κλέψουν το μικρόφωνο του τραγουδιστή και stage diving φανατικών οπαδών. Ανυπομονούμε.
σχόλια