ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδω και δυο εβδομάδες βγαίνεις στο μπαλκονι σου την ιδια ωρα. Οι πολυκατοικίες μας είναι απέναντι και τις χωρίζει η αυλή της πινακοθηκης. Μολις βγω, σε βλεπω που σταματάς ο,τι κάνεις και γυρίζεις την καρέκλα σου στην εξωτερική πλευρα του μπαλκονιού. Κοιτάζεις...δεν σταματάς να με κοιτάς, σοβαρα, με το χερι σου πηγουνι...τι σκέφτεσαι αραγε; Πρέπει να είμαστε κοντα σε ηλικία...30-35... φορας γυαλια...και γράφεις...στα χερια σου μονιμως χαρτιά... χτες ειχα βάλει και μουσική... και εμεινες μεχρι αργά...μπηκες μεσα αφότου μπήκα κι εγω...σε κοίταξα πισω απο την κουρτίνα... δεν ηταν κανείς αλλος εξω, εξαλλου οι περισσότεροι λείπουν...Δεν έχει τύχει να συναντηθούμε ποτέ...ηξερα μονο τη φυσιογνωμία σου απο τις λίγες φορές που σε ειχα δει στο μπαλκόνι σου, πριν ξεκινήσεις να βγαίνεις τακτικά...Αραγε πως θα γίνει να ακουσω τη φωνη σου;