Ο κύριος Simpson τα λέει πολύ καλά.Και εγώ θα πω ότι, μιας και σταμάτησες τις συνεδρίες με την ψυχολόγο αφού και δεν υπήρχε λόγος, και αφού είσαι καλά με τον εαυτό σου, τότε το μόνο που μένει είναι να συνεχίσεις να αναλαμβάνεις δράση στη ζωή. Να κάνεις καινούργια πράγματα, να προκαλείς τον εαυτό σου να εξελίσσεται όλο και πιο πολύ... Χωρίς μελαγχολία και παράπονο, γιατί η ζωή δεν μας χρωστάει κάτι, κι ούτε πάντοτε φταίμε για την τύχη μας. Και μόλις τα εσωτερικεύσεις αυτά, και αισθανθείς ακόμα πιο πλήρης από ό,τι τώρα (γίνεται, trust me:)) και πως δεν σου λείπει τίποτα, θα βρεις αυτό που πραγματικά ποθείς...Καλή τύχη σου εύχομαι!
19.8.2019 | 16:52
Τι πάει λάθος
Έκλεισα τα 26 , είμαι εμφανίσιμη και οικονομικά ανεξάρτητη, κάνω μεταπτυχιακό και παράλληλα εργάζομαι.Είμαι μόνη μου από σχέση σχεδόν ενάμιση χρόνο τώρα (είχα δύο μακροχρόνιες σχέσεις συνολικά), έχω δοκιμάσει γνωριμία από σχολή, από internet, από lifo. Δεν οδηγεί σε σχέση το πολύ που θέλουν από μένα είναι περιστασιακό σεξ, ουσιαστικά ούτε στον κόπο να με γνωρίσουν δε μπαίνουν ώστε να απορριφθώ. Φίλους δεν έχω να μου συστήσουν κάποιον, παρέες που βγαίνουμε μια στο τόσο μόνο και κατά τ΄άλλα κάνω πράγματα μόνη μου. Πήγα ταξίδι εξωτερικού με group , πάω σινεμά μόνη μου, περίπατους, έκανα ψυχανάλυση, διατροφή, γενικά καταβάλλω προσπάθεια να μη νιώθω μοναξιά και να νιώθω καλά και ολοκληρωμένος άνθρωπος με αυτά που έχω.Απλά πιστεύω ότι θα μείνω μόνη μου δυστυχώς, καθώς δεν βρίσκω λόγο που μου συμβαίνει αυτό και με επηρεάζει. Πώς θα γίνει ρε παιδιά, πού είναι το λάθος.....; Δε μπορώ το κάνε υπομονή και είσαι νέα ακόμη, έχω ανάγκη και ξέρω ότι έχω τόσα να προσφέρω, δε φταίω κάπου κι όμως εγώ πονάω που δεν έχω συντροφικότητα.
21
