«Τώρα χρειαζόμαστε τον κομμουνισμό» μας λέει, με μάτια που πετάνε κυριολεκτικά σπίθες, ο πρώτος κομμουνιστής δήμαρχος της Τουρκίας, ο 50χρονος Φατίχ Μεχμέτ Ματσόγλου, στην αποκλειστική συνέντευξή του στη LiFO, πίνοντας γλυκό φραπέ μαζί μας, στο Μοναστηράκι. Το λέει και το κάνει πράξη, αυτός ο ιδεαλιστής επαρχιώτης, με τα εκατοντάδες ένσημα στα κινήματα της χώρας του. Αρχικά, ως πρόεδρος στο Οβατζίκ, μια μικρή κοινότητα χωριών της απομακρυσμένης επαρχίας Τουντζελί, με μόλις 8.500 κατοίκους, ιερό τόπο των Αλεβιτών (κοινότητας που περιλαμβάνει εθνοτικά Κούρδους και Τούρκους), και σήμερα στον κατά πολύ μεγαλύτερο δήμο του Ντερσίμ, την πρωτεύουσας της επαρχίας.
Στο Οβατζίκ άρχισε, ήδη το 2014, να χτίζεται διεθνώς ο μύθος τού πρώτου κομμουνιστικού τουρκικού «γαλατικού χωριού», προσελκύοντας διεθνή ΜΜΕ και έναν ανήσυχο, πολιτικοποιημένο τουρισμό. Ο Αλεβίτης στο θρήσκευμα, Κούρδος Ζάζα, πρώην κτηνίατρος, ακτιβιστής και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (TKP) Ματσόγλου, κάτω από το ρουθούνι του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατάφερε κι ανέπτυξε αναίμακτα ένα σοσιαλιστικό μοντέλο διαχείρισης με γεωργικές κολεκτίβες, των οποίων τα κέρδη γίνονταν επιδόματα για άπορους δημότες, αγροτικές επιδοτήσεις για την αγορά σπόρων και καυσίμων, υποτροφίες φοιτητών, δωρεάν μετακινήσεις με τα Μέσα Μαζικής Μετακίνησης, δημοτικές βιβλιοθήκες (μετέτρεψε τμήμα του δημαρχείου σε δημόσια βιβλιοθήκη, με το πορτρέτο του Καρλ Μαρξ, αντί για του Κεμάλ, στους τοίχους) και εξαιρετικά χαμηλά τιμολόγια νερού.
Οι πρώτες του δηλώσεις, μετά την εκλογή του στο Ντερσίμ, στις 31 Μαρτίου, ήταν: «Οι πόρτες του δήμου θα είναι ανοιχτές στην κοινότητα. Ο δήμος θα διοικηθεί μαζί με το λαό. Θα αποδείξουμε σε όλη τη χώρα πως ένα σοσιαλιστικό μοντέλο είναι εφικτό».
Όλη η τουρκική κοινωνία γνωρίζει ήδη από το Οβατζίκ, πως ό,τι κάνουμε γίνεται γιατί ο λαός το έχει ανάγκη. Δεν μπορεί η κυβέρνηση να ξεκινήσει έναν πόλεμο κατά του δημάρχου. Αυτό θα ήταν αυτομάτως κήρυξη πολέμου κατά του λαού. Ο Ερντογάν δεν θέλει να χάσει το λαό.
Η πόρτα του στο δημαρχείο είναι όντως πάντα ανοιχτή, ενώ στην πρόσοψή του αναρτώνται αναλυτικά τα έσοδα και τα έξοδα του δήμου, αφοπλίζοντας όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους. «Είμαστε μια πολιτική δομή διαφανής, στην οποία κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να κάνει μια πρόταση, κάθε πολίτης μπορεί να μιλήσει στις συνελεύσεις (...). Ακούσαμε τα παιδιά, τις γυναίκες, τους άντρες, τους εργάτες, τους συνταξιούχους, και τους συμβουλευτήκαμε. Έτσι οι κάτοικοι τής περιοχής συμμετέχουν στη διοίκηση μαζί μου» τον ακούμε να λέει και στο ντοκιμαντέρ «Από τη Γη στον Ουρανό», των Cemil Güngören, Ozer Inal και Ozcan Ulucan, για την αιματοβαμμένη ιστορική μητροπολιτική πόλη που τον εξέλεξε πρόσφατα δήμαρχο (προβάλλεται στο Studio New Star Art Cinema).
Από τη Γη στον Ουρανό (τρέιλερ)
Λίγη ώρα πριν από τη συνάντησή μας, στην καρδιά της ακόμη ζεστής Αθήνας, στην πρώτη του επίσκεψη στην Ελλάδα, μαζί με τη γλυκύτατη σύζυγό του, ο Ματσόγλου είχε επισκεφτεί το Σκοπευτήριο στην Καισαριανή, συνοδευόμενος από στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας. Την επόμενη βραδιά, συμμετείχε στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Ο κόσμος έτρεχε να τον χαιρετίσει, να τον αγκαλιάσει, να τον συγχαρεί και να τον ρωτήσει για το Ντερσίμ και την καταστολή στην Τουρκία.
Ο Ματσόγλου δυστυχώς δεν ξέρει αγγλικά κι αυτό στέκεται σε μεγάλο βαθμό εμπόδιο στην επικοινωνία μαζί του (στη συνέντευξη μάς βοήθησε η Ντεμέτ Δήμητρα Ουγιάρ). Η επαφή μαζί του, μόλις σπάσει ο πάγος, σε εμπιστευτεί και «λυθεί», αποκαλύπτει έναν ιδιαιτέρως χαμογελαστό, ευγενή, αφάνταστα απλό άνθρωπο τής πράξης κι όχι των λόγων (δεν διαθέτει καν ένα επεξεργασμένο μαρξιστικό λεξιλόγιο, ούτε όταν μιλάει για την κομμουνιστική ουτοπία και τα εργαλεία για την ανατροπή του καπιταλισμού). Αυτός ο παθιασμένος κομμουνιστής, πάντως, προσέχει με εντυπωσιακό τρόπο τις διατυπώσεις του όταν πρόκειται να αναφερθεί στον Τούρκο Πρόεδρο. Μάλλον, με αυτό τον τρόπο έχει αποτραπεί –μέχρι στιγμής– η καθαίρεση ή η φυλάκισή του.
— Στο παλιό γραφείο σας στο Οβατζίκ είχατε το πορτρέτο του Καρλ Μαρξ. Στο νέο γραφείο σας ποιον έχετε, κύριε Ματσόγλου;
Τον Τσε Γκεβάρα.
— Είναι το ίνδαλμά σας, το σημείο αναφοράς σας;
Οι κομμουνιστές δεν θεωρούμε τους ανθρώπους ήρωες ή ινδάλματα. Αλλά οδηγούς και παραδείγματα.
— Πώς ακριβώς γίνατε κομμουνιστής, δεδομένου του ότι το να είσαι κομμουνιστής στην Τουρκία συνιστά μια παραδοξότητα, μια ηρωική, αν όχι επαναστατική πράξη; Με ποιο τρόπο μυηθήκατε στον μαρξισμό;
Δεν είμαι φυσικά ο πρώτος κομμουνιστής στην Τουρκία. Ο κομμουνισμός ξεκίνησε νωρίς από τον Mustafa Suphi, τον ιστορικό ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας. Έκτοτε υπήρξαν πολλοί κομμουνιστές, όπως ο σπουδαίος Ναζίμ Xικμέτ. Ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός τυραννούν κι εκμεταλλεύονται τους λαούς, επομένως σε ριζοσπαστικοποιούν, κάνοντάς σε κομμουνιστή.
— Σε ποια ηλικία γίνατε κομμουνιστής;
Από μικρός, όντας παιδί ακόμη, συμπαθούσα πολύ τους κομμουνιστές και τον σοσιαλισμό, γιατί στην περιοχή που γεννήθηκα, ζω και εκλέχτηκα δήμαρχος, ο μεγαλύτερος πληθυσμός είχε ενστερνιστεί τον σοσιαλισμό. Οργανωμένο μέλος, αρχικά της Ομοσπονδίας των Σοσιαλιστικών Συνελεύσεων, έγινα μετά τα 17. Το να είσαι πολίτης του Ντερσίμ είναι συνώνυμο του να είσαι πολιτικό ον. Πάντα σε αυτή την περιοχή ήμασταν αντιπολίτευση στη χώρα.
— Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κομμουνισμού στην Τουρκία; Το πολιτικοκοινωνικό context είναι πολύ ιδιαίτερο, χωρίς παράδοση στη δυτικού τύπου δημοκρατία. Τι ακριβώς σημαίνει να είσαι κομμουνιστής στην Τουρκία;
Στην Τουρκία ο κομμουνισμός είναι διαφορετικός από ό,τι στις δικές σας χώρες, κυρίως γιατί θεωρούν τους κομμουνιστές άπιστους, χωρίς σεβασμό στους λαούς και τις θρησκείες. Δεν είναι όμως αλήθεια. Οι Τούρκοι κομμουνιστές σεβόμαστε όλες τις θρησκείες, όλους τους θρησκευόμενους συμπολίτες μας, σεβόμαστε τις παραδόσεις των λαών.
— Για τι ακριβώς αγωνίζεστε;
Για τα δικαιώματα και την ισότητα. Οι Τούρκοι κομμουνιστές υποστηρίζουμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Δεν θέλουμε να είμαστε αιθεροβάμονες, όπως συμβαίνει αλλού, πατάμε στην πραγματικότητα. Θέλουμε να βρίσκουμε λύσεις απέναντι στις προκλήσεις του ιμπεριαλισμού και του καπιταλισμού. Ο κομμουνισμός βρίσκεται μόνο απέναντί τους.
— Αυτό θελήσατε να κάνατε πράξη, αναλαμβάνοντας δήμαρχος στο χωριό Οβατζίκ, το 2014;
Ακριβώς.
— Προτού γίνετε δήμαρχος, τι κάνατε στη ζωή σας;
Εργάστηκα ως κτηνίατρος για 25 χρόνια.
— Περιμένατε ότι θα κερδίζατε τη δημαρχία στο Οβατζίκ; Ήταν αναμενόμενη η νίκη σας; Είχατε ήδη ρεύμα;
Όχι (γέλια). Αλλά όλα τα χρόνια που εργαζόμουν ως κτηνίατρος, ήμουνα ακτιβιστής, μέσα στα κινήματα. Με γνώριζαν. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί όμως να μπω σε ένα σύστημα γραφειοκρατικό, να αναλάβω πραγματικά μια εξουσία. Απεχθάνομαι και την εξουσία και τη γραφειοκρατία της.
— Και τότε πώς πήρατε την απόφαση να θέσετε υποψηφιότητα; Σας πίεσαν;
Η πολιτική, έτσι κι αλλιώς, άμα εμπλακείς σε κάνει να ενεργείς. Αλλά δεν σας κρύβω ότι έπαιξε ρόλο το ότι δεν περίμενα ότι δεν θα εκλεγόμουν.
— Στο Ντερσίμ σάς ψήφισαν και μη κομμουνιστές; Έπαιξε ρόλο η δουλειά που αφήσατε στο Οβατζίκ;
Δεν με ψήφισαν μόνο οι κομμουνιστές, αλλά και αρκετοί διανοούμενοι και απλοί χωριάτες, επειδή θεώρησαν ότι το πρόγραμμα που εφαρμόσαμε στο Οβατζίκ ωφέλησε το λαό. Αυτό μας έδωσε τη νίκη.
— Το πρόγραμμά σας «πάτησε» πάνω σε ανάλογα παραδείγματα κομμουνιστικών ουτοπιών; Ακολουθήσατε το μοντέλο, για παράδειγμα, των κοπερατίβων της ισπανικής Μαριναλέντα;
Και στη χώρα μου προϋπήρχαν ανάλογες τοπικές αυτοδιοικήσεις στο Ορντού, στην περιοχή του Πόντου. Όμως η Μαριναλέντα και ανάλογα παραδείγματα στη Βραζιλία και στις Φιλιππίνες στάθηκαν με έναν τρόπο οδηγοί μας, παρόλο που, στην πράξη πια, διαμορφώσαμε το δικό μας σύστημα, που ήταν απόλυτα προσαρμοσμένο στις ανάγκες της κοινότητας, μέσα στο πλαίσιο της ευρύτερης τουρκικής επικράτειας που έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες.
— Στο μοντέλο τού Οβατζίκ βασιστήκατε τώρα στο Ντερσίμ;
Το Ντερσίμ είναι μεγάλη πόλη, μητροπολιτικός δήμος. Το Οβατζίκ είναι χωριό. Οι απαιτήσεις μεγάλωσαν. Αλλά το κλίμα είναι το ίδιο. Οπότε, πήραμε τις δομές του Οβατζίκ και τις διευρύναμε, τις μεγεθύναμε.
— Αληθεύει ότι μέσα σε 4 χρόνια αυξήθηκε η παραγωγή γεωργικών προϊόντων στο Οβατζίκ κατά 60% ;
Σωστά.
— Είναι μεγάλη επιτυχία. Πώς το κατορθώσατε;
Εγώ δεν το βλέπω ως επιτυχία. Ήταν ανάγκη. Ανάγκη του λαού, στην οποία προσαρμοστήκαμε.
— Η ανάγκη όμως καλύφθηκε επιτυχώς. Αυτό επιτεύχθηκε χάρη στη συμμετοχή των πολιτών; Συμμετείχαν όλοι οι χωρικοί στο πρόγραμμα με τις γεωργικές κοπερατίβες, εθελοντικά;
Όχι. Δεν συμμετείχε ο λαός αμέσως στην παραγωγή.
— Τι συνέβη;
Ξεκινήσαμε αποφασίζοντας ως Αρχή να κάνουμε μια επένδυση, παρέχοντας βοήθεια στους αγρότες κι ενθαρρύνοντάς τους να μετάσχουν στην καλλιέργεια της γης, κάτι που είχε εγκαταλειφθεί. Στο καπιταλιστικό σύστημα η κατανάλωση είναι το μείζον, και η παραγωγή το ελάσσον. Αυτό εμείς το αντιστρέψαμε. Η καλλιέργεια της γης στην περιοχή είχε ανασταλεί. Επιδοτήσαμε λοιπόν τους πολίτες για να καλλιεργήσουν τη γη ξανά. Εξασφαλίζοντας πια τη συμμετοχή τους, καταφέραμε να αυξήσουμε κατακόρυφα την παραγωγή, χρησιμοποιώντας δικούς μας, βιολογικούς σπόρους, κάτι που έκανε τα προϊόντα μας ανάρπαστα.
— Τα εξάγετε, αν δεν κάνω λάθος.
Αποκτήσαμε πωλητήρια σε διαφορετικά σημεία της χώρας και κάναμε εξαγωγές κι εκτός Τουρκίας. Οι παραγωγοί στο Οβατζίκ έσπασαν επίσης το μονοπώλιο των σπόρων και των γεωργικών φαρμάκων. Αυτό που παράξαμε αποφασίσαμε να το πουλήσουμε χωρίς μεσάζοντες, χωρίς εμπόρους, οι οποίοι εκμεταλλεύονταν διαχρονικά τους αγρότες.
— Η παραγωγή σας τι περιλάμβανε;
Μέλι, πρόπολη, όσπρια (ρεβίθια, φασόλια), μούστο, πετιμέζι, αποξηραμένα φρούτα κ.ά. Ξεκινήσαμε να συνεργαζόμαστε και με άλλους συνεταιρισμούς, ανταλλάσσοντας προϊόντα, σε ένα δίκτυο αλληλέγγυων. Από το Αιγαίο παίρνουμε ελιές, για παράδειγμα, που εμείς στην περιοχή μας δεν έχουμε.
— Το Οβατζίκ έχει ακόμη και σήμερα, μετά την 4ετη θητεία σας, φτωχό πληθυσμό;
Η αλήθεια είναι ότι είμαστε ακόμα φτωχοί. Με τα μέτρα που πήραμε και με τις παροχές μας, έχει βελτιωθεί αρκετά η ποιότητα ζωής, έχουν ενισχυθεί οι άποροι. Αλλά ακόμα αγωνιζόμαστε.
— Οι συγκοινωνίες στο Οβατζίκ είναι όντως δωρεάν;
Στο Οβατζίκ είναι εντελώς δωρεάν. Μπορούσε να γίνει κι έγινε.
— Στο Ντερσίμ;
Έχουμε βάλει δωρεάν mini bus σε τρεις συνοικίες, για την ώρα.
— Μόνο σε τρεις; Με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν οι συγκεκριμένες;
Σε αυτές δεν είχε συγκοινωνία ο συνεταιρισμός. Οπότε κάναμε αυτή την εξυπηρέτηση για τον λαό, που ήταν καθήκον του δήμου. Οι λαϊκοί αγροτικοί συνεταιρισμοί που συστήσαμε είχανε ήδη λεωφορεία που επιβιώνουν με ένα συμβολικό εισιτήριο. Τα ενισχύουμε κι εμείς με ένα μικρό ποσό.
— Ποια ακριβώς είναι η δομή των γεωργικών συνεταιρισμών που δημιουργήσατε; Είστε συνιδιοκτήτες ο δήμος και οι πολίτες;
Όχι. Οι συνεταιρισμοί ανήκουν στους δημότες, στον λαό, ο οποίος έχει τη συνέλευσή του, που διοικεί τις κοπερατίβες του, παρόλο που δημιουργήθηκαν με πρωτοβουλία και ενθάρρυνση του δήμου. Δημιουργήσαμε δηλαδή, αναλαμβάνοντας καθήκοντα στον δήμο, τη συνέλευση των συνεταιριστών και την αφήσαμε κατόπιν απολύτως ελεύθερη. Μόνο έτσι δεν θα μπορεί να παρέμβει μελλοντικά κανείς, ούτε ένας νέος δήμαρχος, λόγου χάρη. Μόνο, δηλαδή, αν έχει η κοπερατίβα τον πλήρη έλεγχο, θα συνεχίσει να λειτουργήσει απρόσκοπτα σε βάθος χρόνου. Γιατί σήμερα είμαστε εμείς, αύριο όμως θα είναι κάποιος άλλος.
— Παραχωρήσατε ακόμη και δημόσια γη στους δημότες, για να την καλλιεργήσουν;
Ξεκινήσαμε πιέζοντας τους γαιοκτήμονες να ξεκινήσουν να καλλιεργούν ξανά τη γη τους, ενισχύοντάς τους οικονομικά. Κατόπιν παραχωρήσαμε δημόσια γη σε ακτήμονες. Την καλλιεργούν χωρίς να καταβάλλουν ενοίκιο, αλλά ιδιοκτήτης παραμένει το δημόσιο.
— Το ποσοστό ανεργίας στο Ντερσίμ, με το οποίο καλείσθε σήμερα να αναμετρηθείτε, ποιο είναι;
Στην Τουρκία έχουμε 10-15 % ανεργία. Ίδια είναι τα ποσοστά και στο Ντερσίμ. Τώρα αναλάβαμε, τώρα ξεκινάμε τον αγώνα και κατά του τέρατος της ανεργίας. Δεν θα είναι εύκολο. Αλλά δεν θα το βάλουμε εύκολα κάτω.
— Στο Οβατζίκ εξαλείφθηκε η ανεργία; Αυξήσατε τις θέσεις εργασίας;
Τις αυξήσαμε. Αλλά δεν ήθελαν όλοι οι άνεργοι να ασχοληθούν με τις κοπερατίβες και να εργαστούν στην καλλιέργεια της γης.
— Τελικά, με το παράδειγμά σας, αποδεικνύετε, κύριε Ματσόγλου,ότι μπορεί να υπάρξει κι ένα άλλο βιώσιμο, με σοσιαλιστικές βάσεις, μοντέλο οικονομίας;
Εμείς απλώς αγωνιζόμαστε για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Έχουμε δρόμο ακόμα για να φτάσουμε ένα αμιγώς σοσιαλιστικό και κομμουνιστικό μοντέλο διακυβέρνησης. Αλλά, φαίνεται, ότι αυτό που εφαρμόζουμε, είναι όντως βιώσιμο και ανακουφίζει το λαό.
— Αλήθεια, πώς καταφέρνετε να κάνατε όσα κάνετε υπό την κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν; Ποια είναι η σχέση σας μαζί της; Έχετε δεχτεί επιθέσεις;
Δεν έχουμε καλή σχέση με την κυβέρνηση, αλλά δεν μας κάνει πόλεμο.
— Εντυπωσιακό. Για ποιο λόγο;
Όλη η τουρκική κοινωνία γνωρίζει, ήδη από το Οβατζίκ, πως ό,τι κάνουμε γίνεται γιατί ο λαός το έχει ανάγκη. Δεν μπορεί η κυβέρνηση να ξεκινήσει ένα πόλεμο κατά του δημάρχου. Αυτό θα ήταν αυτομάτως κήρυξη πολέμου κατά του λαού. Ο Ερντογάν δεν θέλει να χάσει το λαό.
— Καθαίρεσε όμως πρόσφατα τρεις εκλεγμένους δημάρχους με το αριστερό φιλοκουρδικό HDP.
Αυτό που έκανε η κυβέρνηση Ερντογάν δεν είναι νόμιμο, είναι αντισυνταγματικό, όπως θα ήταν αν συνέβαινε σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, και ως εκ τούτου δεν είναι αποδεκτό. Θεωρώ ότι αυτοί οι άνθρωποι καθαιρέθηκαν αποκλειστικά λόγω των πολιτικών αντιλήψεών τους.
— Στις επερχόμενες εθνικές εκλογές, το Κομμουνιστικό Κόμμα μπορεί να εξασφαλίσει μεγαλύτερο ποσοστό, μετά το πετυχημένό κομμουνιστικό παράδειγμα διακυβέρνησή σας;
Αν συμβεί αυτό, δεν θα συμβεί εξαιτίας μου, παρόλο που αποτελούμε ένα καλό παράδειγμα για τους ψηφοφόρους. Φαίνεται, πάντως ότι οι κομμουνιστές θα πάρουν κι άλλους δήμους στις επόμενες εκλογές.
— Συμβάλλει σ' αυτό η δυσαρέσκεια κατά της κυβέρνησης Ερντογάν – γεγονός που συντέλεσε καταλυτικά και στην πανηγυρική δεύτερη εκλογική νίκη του κεμαλιστή Εκρέμ Ιμάμογλου στον Μητροπολιτικό Δήμο της Κων/πολης, στις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου;
Αναμφίβολα. Καλλιεργείται σιγά-σιγά, με τη μορφή της αντίδρασης, μια αντίληψη σοσιαλιστική. Οι άνθρωποι στην Τουρκία βλέπουν πλέον με μεγαλύτερη συμπάθεια από ό,τι παλαιότερα τον Κομμουνισμό.
—Στις προεδρικές εκλογές του '23, ένα μεγάλο στοίχημα που έχει θέσει ήδη ενώπιόν του ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να αλλάξει άρδην το πολιτικό σκηνικό στη χώρα, να καταρρεύσει το κυβερνών ΑΚP, να δούμε ακόμη και πρόεδρο τον νέο πολιτικό «αστέρα» Εκρέμ Ιμάμογλου;
Δεν μπορώ να κάνω τέτοια πρόβλεψη.
— Έχετε μεγάλες διαφορές με τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης; Κατά τη διάρκεια της δημαρχίας του στο Μπεϊλίκντουζου της Πόλης, πήρε κι αυτός σημαντικά μέτρα κατά της ανεργίας και υπέρ των γυναικών.
Εμείς προωθούμε μια διοίκηση βασισμένη στον κομμουνισμό. Ο Ιμάμογλου δεν είναι ούτε κομμουνιστής, ούτε σοσιαλιστής. Έχουμε τεράστιες διαφορές. Δεν μπορούμε να έχουμε κάτι κοινό με όσα πρεσβεύει και υποστηρίζει το ρεπουμπλικάνικο κόμμα του (CHP).
— Οι γυναίκες στο Οβατζίκ και τώρα στο Ντερσίμ είχαν κι έχουν πολύ ενεργό ρόλο. Είναι σύμμαχοί σας, κύριε Ματσόγλου;
Όλες οι γυναίκες του Ντερσίμ είναι μαζί μου (γέλια). Είστε πολύ δυνατές και ικανές. Βασιζόμαστε στις γυναίκες!
— Πώς είναι ως άνθρωπος στην προσωπική του ζωή ο «πρώτος κομμουνιστής δήμαρχος της Τουρκίας»;
Αυτό που βλέπετε είμαι, δεν έχει κάτι περισσότερο. Απλοί άνθρωποι είμαστε, που όμως στερούμαστε ελεύθερου προσωπικού χρόνου.
— Όταν έχετε ελεύθερο χρόνο, τι ακριβώς κάνετε;
Απλά πράγματα. Θα επιδιώξω να τον περάσω με την οικογένειά μου. Θα πάμε σε έναν κήπο για τσάι, θα συζητήσουμε για την κοινωνία. Ζω τη ζωή μου σαν ένας απλός πολίτης, γιατί ένας απλός πολίτης παραμένω κι εγώ. Καμιά φορά, παίρνω το αυτοκίνητό μου (σ.σ. που δεν είναι το υπηρεσιακό, καθώς αρνήθηκε να το χρησιμοποιήσει) και πηγαίνω με τους δικούς μου ανθρώπους σε ένα φαράγγι στην περιοχή μας, στη φύση μέσα, για να ηρεμήσω. Συμβαίνει σπάνια.
— Πόσες ώρες τη μέρα δουλεύετε για τον δήμο;
Περισσότερες από 12 ώρες, καθημερινά.
— Υπάρχει πρόβλημα, που δεν σας αφήνει τα βράδια να κοιμηθείτε;
Το οικονομικό. Καλούμαι να λύσω τον γρίφο των οικονομικών του δήμου του Ντερσίμ. Ακόμα αγωνίζομαι.
— Η γραφειοκρατία, που απεχθάνεστε, στέκεται εμπόδιο;
Επιβραδύνει τις διαδικασίες, καθυστερώντας μας σε πολύ σοβαρά ζητήματα. Αλλά το παλεύουμε. Δεν καταθέτουμε εύκολα τα όπλα.
— Σε τι πιστεύετε; Στη μαρξιστική ιδεολογία;
Προέρχομαι από μια οικογένεια Αλεβιτών, απλά είμαι μαρξιστής, που πιστεύει στην επιστήμη και στη φύση.
— Οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας είναι διαρκώς στα κόκκινα, σε μια ισορροπία τρόμου. Υπάρχει τρόπος για να ανατραπεί αυτό, στην πράξη, όμως;
Ναι. Αν οι ιμπεριαλιστές και οι καπιταλιστές, κι από τις δυο μεριές του Αιγαίου, εγκαταλείψουν τα πλάνα τους και τραβήξουν τα χέρια τους μακριά.
σχόλια