ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πως γίνεται να μου λείπει την μια μέρα τόσο πολύ και να τον ζητάω και να κλαίω απεγνωσμένα και την άλλη μέρα να μη με ενδιαφέρει καν και να λέω, οκ χώρισες αλλά να τον σκέφτομαι σαν μια ανάμνηση ξέρω γω...Τι μου συμβαίνει; Νομίζω πάσχω από διπολική διαταραχή; Κάτι με την ψυχολογία δεν πάει καλά σίγουρα, αλλά το σίγουρο είναι ότι εκείνος ευθύνεται για όλοι μου αυτή τη συμπεριφορά. Ίσως επειδή ξέρω ότι δεν θα ξανά είμαστε τίποτα εμείς οι δυο, και απλά με το καιρό θα γίνουμε δύο άγνωστοι. Αλλά με προβληματίζει που τη μια μέρα είναι στα χαρακώματα και την άλλη σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Η αλήθεια σκέφτομαι όλα αυτά που περασα μαζί του και καταλήγω στο ότι δεν άξιζα τέτοια συμπεριφορά. Τον τελευταίο καιρό είχα τόση ζήλια μέσα μου διότι καταλάβαινα ότι έπαιζε με τον τρόπο του με άλλα κορίτσια και γενικά ήθελε να παίζει μέχρι που ήρθε η ώρα του τέλους μας. Με πλήγωσαν τα λόγια του και η συμπεριφορά του. Εγώ πάντα χαζή, Κορόιδο, να λέω ψέματα στον εαυτό μου και να μου λέει τρελή είσαι . Όμως όχι, δεν ήμουν καθόλου τρελή. Και ναι τώρα με πληγώνει που μέσα σε όλα αυτά τα κορίτσια που τον περιτριγυρίζουν διάλεξε εκείνες κι όχι εμένα. Κι έτσι είπα στον εαυτό μου να φύγω από παντού, να σταματήσω να έχω επαφές όσο δύσκολο και να μου είναι. Τον παρακάλεσα, έκλαψα μπροστά του, φώναζα σαγαπαω. Εκείνος εκεί, δεν αλλάζει κάτι απ' το ότι χωρίσαμε, αφού δεν βγάζει πουθενά μου έλεγε ... Πουθενά 3 χρόνια, στο πουθενά δεν έβγαζε. Θέλω απλά να είμαι καλά, να φύγεις...Τι να κάνω ;