ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 18 χρόνων και εχω περάσει σε μια καλη σχολη . Σαν άτομο παντα ήμουν συνεπής στο σχολείο και στο φροντιστήριο και οσο πιο σωστη μπορούσα απέναντι σε οτι που ζητούσαν οι γονείς μου και γενικότερα σε αυτούς . Γενικότερα πάντα οι γονείς μου ειχαν ενα θεμα με την ωρα που θα έπρεπε να γυρίσω σπίτι . Δεν με ενοχλούσε τόσο στην αρχη ομως στο λύκειο άρχισα να μην νιώθω ελεύθερη με την κατάσταση αυτη. Στην πρώτη λυκείου ηταν μέχρι τις 10 μετα στην τρίτη λυκείου μετα από κόπο κατάφερα να το πάω 10:30 ομως αν γυρνούσα κανενα τέταρτο αργότερα και ενω ειχα ενημερώσει οτι θα αργήσω λιγο γιατί πχ μας καθυστέρησε το τραμ το έκαναν θέμα. Και τώρα ενώ ειμαι 18 εξακολουθούν να επιμένουν στο χρονικό όριο το οποίο έπειτα απο πολλούς τσακωμούς πηγε στις 11. Αυτο που τους ζητάω δεν είναι κατι εξωφρενικό αλλα να μου αφήσουν λιγη ελευθερία ως προς την ώρα χωρις βέβαια αυτο να σημαίνει οτι θα γυρναω σπιτι προχωρημένες ωρες κατι που για τώρα δεν είναι στον τύπο μου. Απλα ζηταω να εχω μια ελευθερία ,πχ μεχρι τις 12 να ειμαι πίσω,και να μην μου δημιουργείται άγχος και φόβος αν αργήσω λιγα λεπτά για το τι θα ακολουθήσει. Παντα οταν βγαίνω τους ενημερώνω για το που θα παω με ποιους και τι ώρα περίπου θα επιστρέψω σπίτι ομως παρόλαυτα συνεχίζουν να μην μου επιτρέπουν αυτο που ζηταω και εαν τολμήσω και φερω κάποια αντίρρηση γίνεται χαμός και λειτουργεί είς βάρος μου. Εγώ νιώθω αρκετά μειωνεκτικα και οτι χαλαω την έξοδο οταν πρέπει να γυρίσω νωρις σπίτι ενω η παρέα μου ειναι ελεύθερη να γυρίσει οτι ωρα θελει χωρις οι γονείς τους να γίνουν έξω φρενών . Εγω φυσικά δεν ζητάω κατι παράλογο ,ζητάω κάτι πιο ήπιο απο το να γυρναω οτι ώρα θέλω και σαφως απο το να γυρνάω σπίτι νωρις . Εχω συζητήσει πολλές φορες μαζι τους αλλα δεν ακουν και συνεχίζουν στο δεν μας νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι , δεν ειναι ωρα αυτη για την ηλικία σου κλπ