ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
25.10.2019 | 07:01

Eighties

Εμένα πάντως μου άρεσε αρκετά η αισθητική των eighties.Κι επειδή χτες βράδυ ξανασχολήθηκα μαζί τους, έχω να πω ότι μου άρεσε πολύ η φυσική ομορφιά των γυναικών εκείνη την εποχή.Είμαι κι εγώ παιδί των eighties.Και οι άντρες είχαν ιδιαίτερη αισθητική και στυλ.Μου άρεσαν οι κότσοι στις γυναίκες, οι βάτες, τα χρωματιστά μαγιό, τα χτενίσματα, το ότι οι γυναίκες δεν είχαν κόλλημα με την αποτρίχωση.Κάποιοι λένε πως τα eighties ηταν κιτς.Εγώ που μεγάλωσα σε αυτά, μου άρεσαν πολύ.Δεν είχαν πλαστικές εμφανίσεις και πλαστικά συναισθήματα, είχαν μια γλυκύτητα.Αυτό θυμάμαι.Ίσως να τα εξιδανικεύω αλλά δεν πειράζει.Έτσι τα έχω μέσα μου.
4
 
 
 
 
σχόλια
Μου αρέσουν αρκετά τα eighties αν και γεννημένη την εποχή των nineties. Ίσως ήταν δημιουργικά, διαφορετικά και γι' αυτό παραμένουν επίκαιρα μέχρι σήμερα. Μόλις διάβασα το κείμενο για τα eighties μου ήρθε στο μυαλό ο Μάνος Λοΐζος με το τραγούδι σ'ακολουθώ και η Άννα Βίσση με το τραγούδι όσο έχω φωνή. Στο εξωτερικό ήταν μία πιο σκοτεινή περίοδος με Eurythmics sweet dreams ( are made of this) και την ταινία ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα ( σε σενάριο John Cleese και σκηνοθεσία Charles Crichton).
Ούσα έφηβη στα '80s, δεν μπορώ να πω ότι τρελαίνομαι για την αισθητική τους. Ούτε τότε τρελαινόμουν. Ζεις μια εποχή με τα δεδομένα της, όμως.Και φυσική ομορφιά δεν είχαν οι γυναίκες, οκ; Όλες κυκλοφορούσαμε με τη φράντζα-βεντάλια-μισό μπουκάλι λακ, το ρουζ έμπαινε σε αλλεπάλληλες στρώσεις, διαγώνια γραμμή με το χάρακα και στα μάτια έβλεπες όλες τις αποχρώσεις του χρωματικού φάσματος. Ταυτόχρονα.Η δε μόδα... Βάτες τρίπατες, τζιν ψαράδικο, καλτσάκι άσπρο δαντελέ με ομοιόχρωμη γόβα, ένα σκουλαρίκι σταυρό, όλες ξεπατικούρα της άρτι αφιχθείσας τότε Μαντόνα.Σίγουρα ήταν πιο δημιουργικές εποχές, καθώς γινόταν πραγματάκια πρωτότυπα και επί της ουσίας και δεν περιμέναμε το επόμενο άλμα της τεχνολογίας για να προοδεύσουμε τεχνολογικά ή/και πολιτιστικά. Σίγουρα θα χαμογελάσω αν δω κάποια φωτογραφία ή ακούσω κάποιο τότε αγαπημένο τραγούδι. Μέχρι εκεί όμως.
Scroll to top icon