Μου αρέσουν αρκετά τα eighties αν και γεννημένη την εποχή των nineties. Ίσως ήταν δημιουργικά, διαφορετικά και γι' αυτό παραμένουν επίκαιρα μέχρι σήμερα. Μόλις διάβασα το κείμενο για τα eighties μου ήρθε στο μυαλό ο Μάνος Λοΐζος με το τραγούδι σ'ακολουθώ και η Άννα Βίσση με το τραγούδι όσο έχω φωνή. Στο εξωτερικό ήταν μία πιο σκοτεινή περίοδος με Eurythmics sweet dreams ( are made of this) και την ταινία ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα ( σε σενάριο John Cleese και σκηνοθεσία Charles Crichton).
25.10.2019 | 07:01
Eighties
Εμένα πάντως μου άρεσε αρκετά η αισθητική των eighties.Κι επειδή χτες βράδυ ξανασχολήθηκα μαζί τους, έχω να πω ότι μου άρεσε πολύ η φυσική ομορφιά των γυναικών εκείνη την εποχή.Είμαι κι εγώ παιδί των eighties.Και οι άντρες είχαν ιδιαίτερη αισθητική και στυλ.Μου άρεσαν οι κότσοι στις γυναίκες, οι βάτες, τα χρωματιστά μαγιό, τα χτενίσματα, το ότι οι γυναίκες δεν είχαν κόλλημα με την αποτρίχωση.Κάποιοι λένε πως τα eighties ηταν κιτς.Εγώ που μεγάλωσα σε αυτά, μου άρεσαν πολύ.Δεν είχαν πλαστικές εμφανίσεις και πλαστικά συναισθήματα, είχαν μια γλυκύτητα.Αυτό θυμάμαι.Ίσως να τα εξιδανικεύω αλλά δεν πειράζει.Έτσι τα έχω μέσα μου.
4