ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ερωτεύτηκα έναν άνθρωπο που ζούσε στο εξωτερικό. Κάναμε σχέση από απόσταση για μερικούς μήνες μέχρι που έχασα τη δουλειά μου και αποφάσισα να πάω να τον βρω και να ζήσουμε μαζί. Επειδή η συμβίωση πήγαινε καλά αποφασίσαμε να παντρεύουμε κι έτσι κι εγώ έμεινα στο εξωτερικό. Δεν μπορούσα να βρω δουλειά και αποφάσισα να αφοσιωθώ στις δουλειές του σπιτιού μαθαίνοντας και τη γλώσσα ταυτόχρονα. Εν τω μεταξύ έκανα και κάποιες αιτήσεις για δουλειά τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα, μηπως και γυρίζαμε πισω μαζί κάποια στιγμη. Τελικά μετα από χρόνια που ζούμε μαζί στο εξωτερικό μου απάντησαν για μια δουλειά στην Ελλάδα. Τα ζύγισα και αποφάσισα να μην πάω για να μη χαλάσω το γάμο μου. Από την ημέρα που ειπα όχι σε αυτή τη δουλειά νιώθω αφενός αχάριστη γιατί άλλοι άνθρωποι θα έτρεχαν υπο τον εφιάλτη της ανεργίας αλλά το κυριότερο είναι πως νιώθω ότι η σχέση με τον άντρα μου άλλαξε. Έγινε απότομος και εριστικός. Δεν υπάρχει σωματική βία αλλά τα λόγια καμιά φορά πονάνε εξίσου. Νιώθω ότι τώρα που ειπα οχι στη δουλειά παγιδεύτηκα εδώ στο σπίτι μαζί του σε μια ξένη χώρα χωρίς να μπορώ να φύγω. Οι σχέσεις με τη οικογένειά μου στην Ελλάδα δεν είναι και οι καλυτερες. Νιώθω απελπισία...