ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά γειά σας.Είμαι φοιτητής, χρωστάω 7 μαθήματα. Αυτή τη στιγμή έχω πελαγώσει, γιατί λόγω δυσκολίας αναγκάζομαι πλέον να επιλέγω σε κάθε εξάμηνο ποιά θα δώσω. Μετά από πολύ διάβασμα, καταλήγω με ένα σταθερό ρυθμό 3 μαθημάτων/εξεταστική. Ωστόσο μόνο και μόνο στην ιδέα ότι θα φτάσω να χρωστάω αρκετά μαθήματα, δεν αντέχω. Μου δημιουργείται τεράστιο στρες και θέλω να τα παρατήσω γι' αυτόν ακριβώς το λόγο. Είμαι στα μισά των σπουδών μ και έχω απηυδήσει, γιατί ειλικρινά το άγχος μου έχει γίνει παθολογικό πλέον και μου κάνει κακό. Να διευκρινίσω ότι είχα στόχο να είμαι άριστος φοιτητής. Σε αυτή τη σχολή, αυτή η επιθυμία δε μπορεί να πραγματωθεί και πραγματικά νιώθω πολυ λίγος. Κλαίω σχεδόν καθημερινά και θέλω να γυρίσω στο πατρικό μου, ωστόσο δεν έχω σκεφτεί τι άλλο θα μπορούσα να κάνω και η φυγή δεν είναι σίγουρα λύση. Οι γονείς μου, μου λένε πως όλα αυτά είναι βλακειες και είναι κρίμα να παρατήσω τη σχολή εξαιτίας ενός προβλήματος που δεν υπάρχει. Εγώ όμως θέλω πάντα να είμαι συνεπής σε όλα και εδώ δε μπορώ. Όλη αυτή η εμμονή ξεκίνησε από μια χαμένη εξεταστική, εξαιτίας ενός προβλήματος υγείας και κακών επιλογών στα μαθήματα. Έχω πάθει φοβία πια με τη σχολή και όσο κι αν προσπαθώ να ηρεμήσω, είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι κάθε πρωί που ξυπνάω. Βλέπω ότι όλο αυτό είναι παράλογο, αλλά δε μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου. Νιώθω πλέον ότι αρχίζω και τα χάνω, δεν έχω όρεξη για τίποτα και είμαι υποτονικός αρκετά συχνά εξαιτίας αυτού, ενώ τα προβλήματα στον ύπνο και την όρεξη είναι καθημερινά σχεδόν. Επίσης πιστεύω ότι όλος αυτός ο παραλογισμός θα με οδήγησει στο να χάσω τη σχολή και εντέλει την ίδια τη ζωή. Δυστυχώς έχω μια πολύ κακή νοοτροπίας που πρέπει να αλλάξει αλλά δε ξέρω πώς. Βλέπω παιδιά που τα πάνε εξαιρετικά μέτρια στη σχολή τους , παρόλα αυτά είναι ευτυχισμένα και εγώ είμαι δυστυχής. Έχω φτάσει σε σημείο να μη θέλω να διαβάζω πλέον και να μη θέλω να ξαναδώσω κανένα μάθημα. Διαβάζοντας το κείμενο μου καταλαβαίνω ότι κάτι πάει τελείως λάθος στη σκέψη μου, γιατί προφανώς δεν είμαι το παιδί που ζει τη φοβερή φοιτητική ζωή και δε δίνει δεκάρα για τίποτα. Εγώ έχω φτάσει στο άλλο άκρο και είναι πραγματικά πολύ άρρωστο. Δε ξέρω τί να κάνω ειλικρινά.Καμία συμβουλή;