Του ζάλισες τα ούμπαλα.Όσο και να σε γουστάρει του έρχονται στο μυαλό οι γκρίνιες και λεει:άστο καλύτερα,καλύτερα μόνος και στην ησυχία μου παρά με την άλλη να μου πρήζει τα συκώτια επειδή πρέπει να δουλεύω.Η ζωή ξέρεις δεν είναι μόνο καφέδες και χαριεντίσματα με τη σχέση μας.Έχει δουλειά,αραλίκι με φιλαράκια και άλλα τόσα που εσύ τον έχεις σκοτίσει λογικά για να μην τα κάνει και να αφιερώνει αντ'αυτών χρόνο σε εσένα.Δεν πάει έτσι όμως κοπελιά.Άσε που στην Αθήνα είναι ολόκληρο βασανιστήριο να πας για έναν απλό καφέ.Εγώ όταν σπούδαζα εκεί χάμω κατάλαβα την κοροϊδία που παίζει μετά από καιρό και ούτε σεντ δεν έσκαγα στους παπατζήδες τους Αθηνέζους με τις καφετέριες και τα κλαμπάκια περί οπής.Ούτε ενοίκια δεν τους έδινα καν γιατί πήγα σε ένα εξάμηνο στο σπίτι μιας θείας στη Θησείο που είχε πεθάνει και δεν είχε παιδιά και μας το άφησε οικογενειακώς.Τώρα τσιμπάω το ενοικιάκι από τα βούρλα που νοικιάζουν στο Θησείο και έχω τα χωράφια μου στο βουνό και άντε γεια Αθήνα.Όπως και να έχει μην τον πρήζεις τον ανθρωπο.
12.12.2019 | 14:58
Amarilis
Καλησπέρα! Γνώρισα κάποιον πριν 4 χρόνια και τα πρώτα 2 ζούσαμε σε διαφορετικές πόλεις. Όταν ήρθα Αθήνα για σπουδές προσπαθήσαμε να είμαστε μαζί. Ωστόσο υπήρχαν πολλά εμπόδια κυρίως λόγω αποστάσεων και περιορισμένου χρόνου λόγω της πολύωρης δουλειάς του και των υποχρεώσεων. Βρισκόμασταν συνήθως 2 φορές την εβδομάδα, περνούσαμε υπέροχα μαζί, τον αγάπησα και τον ερωτεύτηκα πολύ. Όμως ένιωθα πως αυτός ο χρόνος που βρισκόμασταν ήταν ελάχιστος και μετά από ένα διάστημα του το έλεγα συνέχεια ήμουν διαρκώς στεναχωρημένη γκρίνιαζα και κατέληξε να είναι το μόνο θέμα συζήτησής μας τον τελευταίο μήνα της σχέσης μας. Προσπαθούσε να μου εξηγήσει πως έτσι είναι η κατάσταση δυστυχώς και πως πρέπει να αποφασίσω αν το αντέχω. Τελικά μετά από ένα διάστημα απομακρυνθήκαμε δεν ήθελε πλέον να βρισκόμαστε και μου είπε πως νιώθει να τον πιέζω πολύ. Ωστόσο μετά από κάποιους μήνες συνέχισε να μου στέλνει με άσχετες αφορμές, πετώντας μόνο ορισμένες σποντες πως με θέλει. Αποφάσισα να κάνω το βήμα και να του πω πως νιώθω ακόμα πράγματα για εκείνον. Μου είπε πως Μ αγαπάει και με θέλει αλλά δεν αντέχει τις εντάσεις και καλύτερα να το αφήσουμε. Όμως τώρα ένα μήνα μετά από αυτό μου λέει πως δεν αντέχει άλλο μακριά μου και θέλει να δώσουμε μία ακόμα ευκαιρία. Ωστόσο, δεν έχουμε βρεθεί ακόμα από κοντά να μιλήσουμε γιατί λέει πως έχει πολλή δουλειά και εγώ αμφισβητώ συνέχεια το ότι πράγματι θέλει να βρεθούμε και του επιτίθεμαι, καθώς τις προηγούμενες φορές που πλέον είχαμε φτάσει στο αμήν το απέφευγε συνεχώς και δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να τον πιστέψω. Πιστεύω πως πράγματι τον έχω πιέσει πολύ και ο λόγος που δεν μου στέλνει και το αποφεύγει είναι γιατί φοβάται πως πάλι θα αρχίσω να του επιτίθεμαι και να τον πιέζω. Θα ήθελα όμως και μια δεύτερη γνώμη ώστε να μπορέσω να καταλάβω και να δω πώς να το διαχειριστώ όλο αυτό
7
