ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για να γινεις μοιραία δεν πρέπει να νιώθεις τύψεις για αυτό

3η αναφορα Μακεδόνα???? Θα γραφω μεχρι να σταματήσεις να με αναφέρεις, στο λεω. Αντι να φερθείς σωστα κ να ζητήσεις συγνωμη εκει που πρεπει κ να σκεφτείς τη χοντρομαλακια που εκανες χθες, κάθεσαι κ ασχολείσαι με αναφορές! Grow up!

Όχι, δεν νιώθω αυτή την ανάγκη. Ποτέ μου την ένιωσα και ναι θα με ενοχλούσε αφόρητα αν ένιωθα την επιθυμία να είμαι αρεστή στους άντρες. Όταν αυτή η ανάγκη φαίνεται ξεκάθαρα σε άλλες γυναίκες δεν με ευχαριστεί να το βλέπω. Το να είσαι πεινασμένη και να θέλεις παντεσπάνι, δεν είναι κακό ίσα ίσα. Το πρόβλημα είναι τι καθορίζεις ως παντεσπάνι. Έχω πει πολλές φορές ότι οι λόγοι για τους οποίους μια γυναίκα προσπαθούσε να αρέσει στους άντρες, ανήκουν στο παρελθόν. Θα μου πεις, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να αρέσουν στους άλλους και να γίνονται αποδεκτοί. Γιατί όμως περισσότερο οι γυναίκες, και γιατί με αυτόν τον τρόπο; Μήπως μιλάει η γενετική μνήμη που αρνείται ακόμη να προσαρμοστεί στα σύγχρονα δεδομένα; Και αν ναι, γιατί δεν είναι το ίδιο ισχυρή σε όλες τις γυναίκες; Όχι, δεν την κατανοώ μια τέτοια ανάγκη γιατί δεν την ένιωσα ποτέ μου και δεν βλέπω κανένα όφελος. Ωραία θα ήταν να την είχα νιώσει έστω και πολύ νέα ώστε να μπορώ να ανακαλέσω μνήμες και να πω, ναι μωρέ το εχω ζήσει κι εγώ κάποτε. Δεν με απασχολεί αν αρέσω και σε ποιόν, δεν κολακεύομαι από αντρικά βλέμματα ή αντρική προσοχή και ποτέ δεν υπήρξα κοκέτα. Δεν βάφομαι ποτέ (εκτός από κραγιόν ή άλλο ενυδατικό προϊόν για τα χείλη) και αν καμιά φορά παρασύρομαι από φίλες αγοράζω μάσκαρα ή κάποιo μολύβι που θα καταλήξει στα σκουπίδια χωρίς να το χρησιμοποιήσω ποτέ ή μια φορά τον χρόνο για να πω ότι βάφτηκα κι εγώ (: Μου αρέσει πολύ να περιποιούμαι με άλλους τρόπους, αλλά αυτές οι ώρες είναι δικές μου και απεθύνονται στον εαυτό μου. Φυσικά απορώ κι εγώ με μένα πολλές φορές, για πολλά πράγματα αλλά κυρίως για την εξωφρενική αισιοδοξία που με δέρνει. Πάντα βέβαια αναδρομικά. Η ύπαρξή μου καθορίζεται από την δύναμη του μυαλού και της καρδιάς μου, που πάντα μου έλεγε ότι εγώ είμαι εκείνη που καθορίζει την αξία μου και δεν υπάρχει κανένας στον κόσμο που μπορεί να μου πει ποιά είμαι και τι χρειάζομαι. Όλα τα τα απαραίτητα εργαλεία για να νιώθω καλά τα κουβαλάω μέσα μου, και γι' αυτό δεν νιώθω ποτέ μόνη όπου κι αν πάω και δεν αισθάνομαι την ανάγκη να αρέσω σε κανέναν. Έχω βέβαια ανθρώπους που με αγαπάνε και τους αγαπάω το ίδιο κι εγώ, αλλά δεν χρειάζομαι την φυσική τους παρουσία για να νιώσω γεμάτη. Και σε περασμένες εποχές που λόγω συγκυριών πορευόμουν τελείως μόνη μου, πάλι γεμάτη ένιωθα και έβρισκα τρόπους να κάνω πιο όμορφη τη ζωή μου και να με κακομαθαίνω. Ξέρεις η πραγματικότητα είναι οξύμωρη, και πάντα εισπράττουμε αυτό που δεν έχουμε ανάγκη. Αυτή η αλήθεια όσο απλή είναι, άλλο τόσο δυσκολεύει πολλούς ανθρώπους. Γιατί πως μπορείς να εξαφανίσεις την ανάγκη που νιώθεις, και πόση αξία θα έχει στην συνέχεια αυτό που θα εισπράξεις (γιατί θα το εισπράξεις) αφού πλέον δεν νιώθεις την ανάγκη του; Υ.Γ. :Είμαι σε φάση Νιρβάνα. Επίσης αναρωτιέμαι τι έκανε πάλι ο Μακεδόνας.Υ.Γ.: Φυσικά είναι πολύ ωραία αίσθηση να σε περιποιείται και να σε φλερτάρει ένας άντρας που σου αρέσει και που ξεχώρισες. Δεν αμφισβητώ την ομορφιά του έρωτα, ελπίζω αυτό να είναι κατανοητό.